Kidnapped By My Mate?

Hoofdstuk 25

'Je weet wel dat we nog in onze pyjama's lopen, toch?' Vroeg ik Jace toen we net de gang in liepen.

'Ja, natuurlijk.'

Hij loog, ik zag het duidelijk.

'Dan moeten we eerst maar even langs mijn kamer om ons om te kleden.' Zei hij daarna.

We liepen naar een heel bekend gedeelte van het huis. Toen Jace de deur open deed wist ik waarom het me zo bekend voorkwam.

'Is dit jouw kamer?' Vroeg ik voor de zekerheid.

'Ja, hoezo?'

'Dit is de kamer waar ik in het begin heb geslapen. Waarom heb ik juist in jouw kamer geslapen, terwijl er duizenden anderen zijn in dit huis?'

'Dit is de enige kamer waar ik je in vertrouwde,' zei hij zacht.

'Hoe bedoel je dat?'

'Als er iets met je zou gebeuren, dan kon ik hier het snelst zijn. Ik ken de weg door dit huis goed, maar de weg hier naartoe ken ik het beste.'

'Maar je hoefde hier niet "het snelst" te zijn, want je lag al naast me,' zuchtte ik.

'Dat had ik niet moeten doen, of wel?' Vroeg hij onzeker.

Ik zou nu kunnen zeggen dat het niet erg was. Dat zou ik dan alleen doen om hem gerust te stellen. Maar eerlijk is eerlijk, op dat moment was het zeker niet fijn.

'Nee, eigenlijk niet. Ik was heel erg geschrokken en ik kon niet onder je arm weg komen. Ik vond je een creep.'

Na mijn laatste woorden kromp hij in elkaar. Snel liep ik naar hem toe en trok hem in een knuffel. Hij sloeg zijn armen ook om mij heen en trok me heel dicht tegen zich aan.

'Het spijt me als ik je heb laten schrikken, dat was niet mijn bedoeling. In de avond ging ik dan kijken of je al sliep en er nog was. Ik zag je toen in mijn bed liggen en de geur van mijn kussen inademen. Het leek wel alsof het je kalmeerde. Ik kon mezelf niet meer tegenhouden, ik moest bij je gaan liggen,' legde hij uit.

Even wist ik niet wat ik moest zeggen, kwam het door zijn wolf?

'Ik was echt van plan om ergens anders te slapen,' verzekerde hij mij.

'Het is gebeurd en ik heb er nu totaal geen problemen mee. Ik slaap veel beter als ik samen met jou slaap.'

Dat laatste was eruit geschoten, waardoor ik moest blozen. Dat had ik totaal niet moeten zeggen.

'Geen zorgen, hoor. Ik slaap bij jou in de buurt ook veel beter,' grinnikte hij.

Hij pakte kleding voor zichzelf en bedacht zich daarna dat ik ook nog iets moest.

'Wil je een shirt van mij aan?' Vroeg hij.

'Wat moet ik eronder aan?'

'Probeer eerst deze maar aan.'

Toen ik hem aan had, kwam ik erachter dat hij tot mijn knieën zat. Net als een soort jurk dus.

'Weet je wat, we gaan straks nog wel weer naar mijn kamer. De jongens zijn vast al weg.'

'Hoezo? Dit staat je geweldig!'

'Zo kan ik me niet vrij bewegen en ik wil liever niet nadenken over elke beweging die ik doe.'

'Oh zo,' gaf hij zich over en trok zijn eigen kleren aan.

Toen we in de kamer aankwamen, wilde ik mijn kleren pakken, maar Jace hield me tegen.

'Ik zoek wel wat uit.'

Ik kon hem niet eens tegen houden, want hij zat al met zijn neus in mijn kleren. Ik haalde mijn schouders op en liep alvast naar de badkamer.