Kidnapped By My Mate?

Hoofdstuk 27

'Dus jij wilt zeggen dat je meteen na die smakkerd van jullie weg bent gerent?'

'Smakkerd?' Vroeg ik met een opgetrokken wenkbrauw.

'Ja, smakkerd, Aangezien jij het woord "zoe"--'

'Waag het eens om dat woord af te maken,' onderbrak ik hem.

'Jij bent raar, Prinses. Maar wat ik dus wilde zeggen is dat je dat woord wilt vermijden.'

'Daar heb ik toch alle redenen voor?'

'Nee, dat heb je niet.'

'Waarom dan niet?' Ik was verontwaardigd en altijd als ik verontwaardigd ben, slaat mijn stem over.

'Omdat datgene heel normaal is.'

'Niet voor mij.'

'Wacht een even, wil je nou zeggen dat je nog nooit gezoend hebt?' Ik kon niet weten wat Ryan dacht toen hij dat zei, maar hij lachte me in ieder geval niet uit.

'Dat zeg ik liever niet, maar daar komt het wel op neer.'

'Dus dat was je eerste kus,' herhaalde hij.

'Ja, dat weet ik, je hoeft het niet de hele tijd te herhalen,' zei ik ietwat geïrriteerd.

'Rustig aan, tijger. Ik wilde je niet van streek maken.'

'Sorry, Ryan,' zuchtte ik.

'Waarom vind je dit zo'n groot probleem? Waarschijnlijk zal je nog wel vaker met mensen zoenen.'

'Dat is het niet.'

'Wat is het dan wel? Ik begrijp echt niet waar je moeilijk over doet.'

'Ik weet niet waar Jace en ik staan.'

'Nou, Jace staat waarschijnlijk nog geschokt op jullie geheime plekje en jij staat niet eens.'

Normaal gesproken had ik gezegd dat het echt de slechtste grap ooit was, maar ik zou alsnog stuk zijn gegaan. Nu kon ik niet eens een glimlach forceren.

'Geen grapjes nu, Ry. Ik bedoel dat ik niet weet wat Jace en ik zijn, maar ik weet wel dat ik hem leuk vind.'

Toen ik dat had gezegd sloeg ik meteen mijn handen voor mijn mond. Ik durfde Ryan niet meer aan te kijken, maar ik merkte wel dat hij niet zo geschokt was als ik. Hij leek helemaal niet geschokt, het was net alsof hij dit aan had zien komen.

'Dat is het,' zei ik nadat ik even na had zitten denken.

'Wat is het?'

'Ik ben verliefd op mijn kidnapper, ik heb dus het Stockholm Syndroom. Oh Ryan, dat verklaart alles!'

'Niet als je het fout hebt,' verplette hij mijn theorie.

'Ik heb het niet fout,' zei ik vastbesloten.

'Jawel, want je hebt het Stockholm Syndroom niet. Dit komt doordat jullie mates zijn, jullie horen bij elkaar.'

'Ga je daar weer over beginnen?'

'Ja, omdat het zo is. Jij moet het duidelijk nog accepteren, maar het is zo.'

'Jace is een weerwolf en ik niet.'

'Dus?'

'Dus zouden wij geen mates kunnen zijn.'

'Niemand heeft ooit gezegd dat een mens en een weerwolf geen mates kunnen zijn, het is al eerder gebeurd. Het gebeurt alleen niet zo vaak.'

'Ik weet zeker dat ik het Stockholm Syndroom heb,' bleef ik bij mijn punt.

'Weet je wat, Sooph, ik ga even met je meespelen. Stel je voor dat je het Stockholm Syndroom hebt, hoe zou het dan kunnen dat Jace jou ook leuk vindt?'