Kidnapped By My Mate?

Hoofdstuk 7

Foto hierboven is Sophie

POV Sophie

Twee blauwgroene ogen keken me vrolijk aan. Die blik veranderde al snel toen hij me schokkend adem hoorde halen. Een seconde later viel er heel wat gewicht van me af, letterlijk. Opgelucht nam ik een teug adem.

'Sorry, ik had je niet gezien,' hoor ik een jongen van ik gok rond de twintig zich verontschuldigen. Wat is het hier toch met mannen, het is het enige geslacht dat ik in dit dorpje nog gezien heb, niet dat ik de kans heb gekregen om goed rond te kijken.

'Ja, het spijt mij ook, ik had jou ook niet gezien,' antwoordde ik. Ik mag dan wel kwaad zijn, maar deze persoon heeft me niets verkeerds aangedaan, behalve op mij vallen, wat ook mijn schuld was. Ik stond op en hij volgde mijn voorbeeld. Hij pakte mijn rugtas, die blijkbaar mee was gevallen op en gaf hem aan mij. Ik bedankte hem en keek hem aan en zag dat hij er net zo uitzag als ik qua haar en ogen. Zijn blonde haar zat in een wilde kuif. Hij was iets minder breed en gespierd als de andere mannen die ik ontmoet had, wat me meteen een beter gevoel gaf. Ik zit niet zo graag tussen spierbundels.

Hij scande mijn gezicht, vertrok de zijne even, en trok me toen zachtjes mee door de gang. Na een paar gangen en kamers stopte hij met lopen. We waren beland in de keuken.

'Wil je alsjeblieft even op die kruk daar gaan zitten? Vroeg hij wijzend naar een kruk achter een bar in de keuken. Net zoals de rest van het huis is de keuken gigantisch. Het verbaast me dat hij het me aardig vraagt, maar misschien weet hij niet dat ik ontvoerd ben. Zonder protest loop ik naar de kruk en spring er op.

De jongen loopt naar een kastje en haalt er een koffertje uit. Aan het witte plusje erop te zien is het een eerste hulp koffertje. Hij loopt naar me toe en begint de wond te ontsmetten en op yet einde plakt hij met een grote glimlach een Winnie de Pooh pleister op. Snel bedankte ik hem voor de tweede keer van vandaag.

'Geen probleem! Oh, ik ben me helemaal vergeten voor te stellen na onze leuke ontmoeting,' lacht hij.

Hij had een aanstekelijke lach en er ontstaat een glimlach op mijn gezicht. Op een of andere manier heeft hij mijn chagrijnige bui weg getoverd.

'Ook weer eens nieuw, denk ik. Mijn naam is Sophie.'

'Nieuw, zeker. Gezellig, dat ook. Ik ben Ryan, ' knipoogt hij.

Ik had verwacht dat het gesprek nu stil zou vallen, maar hij dacht er blijkbaar anders over.

Er lag een spelletje op de bar genaamd Jelly Belly Bean Boozled, wie heeft dat nou weer bedacht? Met pretlichtjes in zijn ogen vroeg Ryan mij of ik dat spelletje met hem wou spelen. Ik antwoordde dat ik dat super graag wou, want ik kende het al langer, maar ik had het nog niet eerder gedaan. Ik keek even snel op de klok, waardoor ik moest glimlachen. Het is ook heel normaal dat twee mensen die elkaar net leren kennen een spelletje gaan spelen om 23:14, die ook nog eten bevat wat niet altijd even smakelijk is.

Terwijl we aan het spelen waren vertelde Ryan dat hij het spel al heel lang had, maar niemand het met hem wou spelen, ze vonden het te vies. Waarop ik aanstellers had geschreeuwd. Het schoot eruit, ik kon mezelf niet meer tegenhouden. Ik voelde gewoon zo op mijn gemak bij Ryan. Hij vond het blijkbaar helemaal niet raar, want hij knikte zijn hoofd heel vaak, waardoor ik het rare gevoel had dat hij het daar mee eens was. Ik begon zachtjes te grinniken wat uitliep op een lachbui. Het zag er blijkbaar heel dom uit, want Ryan begon me keihard uit te lachen met zijn vinger wijzend naar mij. Aardig.

'Zal ik je anders even rondleiden?' Vroeg hij toen het spel voorbij was.

'Ja, graag!' Was mijn simpele antwoord. Ik hoop dat hij me dan ook een slaapkamer laat zien, ik ben moe. Het was een lange dag. Als ik wil ontsnappen heb ik mijn slaap nodig.

Mijn wens kwam uit. Na het zien van een grote woonkamer, eetkamer, tig badkamers, een aantal spelletjeskamers en zwembad kwamen we uit bij een slaapkamer. Volgensmij had ik nog niet eens de helft van het huis gezien, maar Ryan had waarschijnlijk door dat ik moe was.

De slaapkamer was ingericht als een typische jongenskamer, alleen dan zonder posters, met mooiere decoraties en het was netjes. Een donkerblauwe muur viel op met een zwarte kingsize bed ervoor, waar twee nachtkastjes aan weerskanten stonden. Links in de hoek stond een grote kledingkast en verder in de kamer stonden er nog een paar kastjes met wat spulletjes erop.

Ryan vertelde ook nog dat de deur aan de rechterkant een badkamer was. Ik bedankte hem en nam afscheid. Daarna liep ik naar de badkamer die Ryan aangewezen had. De badkamer had dezelfde kleuren als de slaapkamer. Er stond een tweepersoons wastafel, een bad, een douche, en een toilet in. Ik haalde een toilettas uit mijn rugzak en was blij dat ik er aan gedacht had om tandpasta en een tandenborstel er in te stoppen. Ik deed snel mijn routine en zag tot mijn verbazing dat er ook een pyjama in mijn rugtas zat, met een briefje.

Lieve Sophie,

Hopelijk vind je het niet erg dat ik in je tas heb gekeken, want ik weet hoeveel je om je persoonlijke ruimte en spullen geeft. Toch dacht ik dat het handig was om ook een pyjama mee te nemen. Ik heb niets van je spullen eruit gehaald, maar er alleen wat extra's bij gedaan, net zoals maandverband voor het geval dat je net in de verkeerde tijd van de maand in een noodgeval zit.
Als je dit leest en papa, Evan of ik zijn niet bij je, weet dan dat we heel veel van je houden en dat je sterk bent.

X mama

Ik kreeg tranen in mijn ogen, maar knipperde ze snel weg. Ik moest sterk zijn. Ik trok daarna de pyjama aan en stopte het briefje in het voor vakje van de tas, waar ik mijn oplader vond. Daardoor begon mijn hart sneller te kloppen. Mijn mobiel, hoe kon ik die nou vergeten! Ik kon hulp vragen en vertellen dat ik oké was. Ik haalde hem uit mijn jas, maar tot mijn grote teleurstelling was hij leeg. Ik liep weer terug naar de slaapkamer en deed hem daar aan de oplader. Ik stapte in het bed en zakte weg in het zachte matras. De zware dekens pakten mijn warmte al snel op en voordat ik het wist, viel ik in een diepe slaap.

/\/\/\

Hoofdstuk 7 staat er nu ook op!
Ik heb besloten om sowieso elk weekend één hoofdstuk te plaatsen. Dit is dus een aardig vroege update, maar ik kon niet meer wachten. 😊
Ryan is wel iets aardiger dan Jace de Brombeer. Ryan zijn foto komt in het volgende hoofdstuk.

Xx Strangesomeone