Kidnapped By My Mate?

Hoofdstuk 26

We stonden gelukkig niet op de plek die in mijn dromen was. Als dat wel zo zou zijn, dan had ik mezelf helderziend verklaard.

'Dit is de bowlingbaan van mijn ouders. Toen zij nog Alpha en Luna waren, hadden ze dit in dit huis gebouwd om tijd voor zichzelf te hebben. Mijn ouders zijn geweldige leiders die graag anderen om hun heen hadden, maar ze hielden ook wel van een plek die van alleen van hun was. Niemand weet van deze plek af, behalve mijn ouders en ik. En jij nu ook natuurlijk.'

'Is het niet goed?' Vroeg Jace na zijn verhaal met een bezorgde, maar vooral verdrietige blik op zijn gezicht. Hij had waarschijnlijk ook de mijne gezien.

'Jawel, ik vind het een prachtige plek en het idee is heel mooi.'

Ik zweeg even, ik wist niet goed hoe ik dit moest ga verwoorden.

'Ik heb alleen een rare ervaring met bowlen,' antwoordde ik daarna met een kleine glimlach.

Ik moest veel moeite doen om die glimlach op mijn gezicht te krijgen, want van binnen was ik aan het schreeuwen. Als ik Jace zo zag en hoe belangrijk deze plek voor hem is, dan kon ik hem gewoon niet teleurstellen en zeggen dat ik het niet leuk vond.

'Oh gelukkig,' zuchtte hij duidelijk opgelucht.

'Ik werd door mijn moeder verplicht om het te vragen of je dit aan niemand door wilde vertellen,' zuchtte hij een beetje beschaamd.

'Natuurlijk zal ik dat niet gaan doen,' verzekerde ik hem.

'Maar weten jouw ouders al dat ik je mate ben?'

Ik hoopte van niet. Ik wilde echt niet mijn mogelijke schoonouders nu al ontmoeten. Niet nu alles nog zo ongemakkelijk en onduidelijk is.

'Nee, dat moet ik nog vertellen als ze weer langskomen.'

Ik knikte en we zwegen daarna even ongemakkelijk.

Wat is je rare ervaring dan?' Veranderde hij daarna het onderwerp.

'Nou, toen ik een jaar of elf was, ging ik met mijn familie bowlen. Het was rond Kerstmis en het was een traditie die we al jaren hadden. Alle bowlingbanen waren vol en er waren veel mensen die dezelfde traditie hadden. Ik was toen aardig boos, want ik was de enige die met de hekjes van de bowlingbaan moest spelen om ervoor te zorgen dat mijn bal niet in de goot ging. Mijn broer pestte er me er zelfs mee.'

Ik merkte dat Jace degene was die nu boos werd. Als het om mij ging werd hij heel snel boos. Daarom liep ik even naar hem toe en gaf hem een knuffel. Hij ontspande gelijk en het was voor mij een teken om weer verder te praten.

'Ik had mijn moeder dat jaar eindelijk overgehaald om geen hekjes voor mij neer te gaan zetten. Telkens als ik aan de beurt was, ging mijn bal in de goot of ging hij zo sloom dat Evan er achteraan ging om hem sneller te laten gaan. Zelfs mijn ouders vonden het grappig. Ik was er klaar mee en besloot om goed te laten zien dat ik wel kon bowlen. Ik pakte een bal, raapte al mijn kracht bij elkaar en gooide hem zo hard als ik kon.'

Ik zweeg weer even. Nu kwam het gênante deel en ik wilde het liever niet vertellen. Maar als ik het niet zou vertellen, dan zou ik sowieso moeten gaan bowlen. Als ik het wel vertelde, dan zouden we misschien wel iets anders gaan doen.

'Het punt was dat ik de bal te laat los liet. De bal kwam dus niet op de bowlingbaan, maar ik gooide hem tegen het plafond aan, waardoor het hele plafond naar beneden viel. Iedereen keek me aan, mijn ouders schaamden zich voor mij en mijn broer kon niets anders doen dan op de grond liggen en stuk gaan van het lachen. Evan bleef zo lang lachen dat mijn vader hem naar de auto moest tillen omdat hij anders niet mee kon komen. Ik kreeg toen voor de eerste keer huisarrest en Evan heeft het er nu nog steeds over.'

Ik stopte met praten en was benieuwd wat voor reactie Jace had. Misschien zou hij mij ook uit gaan lachen of misschien zou hij zeggen dat hij het wel vervelend voor me vond. Ik hoopte natuurlijk op het tweede, maar je wist het maar nooit.

Hij liet geen emotie zien, waardoor ik niet wist wat hij dacht. Straks vond hij me een heel dom kind en dat wilde ik niet.

Wat ik Jace maar niet vertelde is dat ik daarna nooit meer een bowlingbal aan heb geraakt en ik nooit meer in de buurt van een bowlingbaan ben geweest. Als ik dan uitgenodigd werd voor kinderfeestjes op school en we gingen bowlen, dan was ik "ziek".

'Daar ben je toch wel overheen gekomen, toch?'

Hij vroeg het op een normale toon, maar ik wist dat hij hoopte dat het zo was. Daarom knikte ik zo overtuigend mogelijk. Hij zag alleen dat ik loog.

'Je weet dat je niet tegen me hoeft te liegen.'

'Het spijt me, Jace. Ik wil je gewoon niet teleurstellen, helemaal niet als dit zo'n belangrijke plek voor je is.'

'Dat zul je nooit doen, lieverd.' Zei hij terwijl hij me in een knuffel trok.

Ik werd ondertussen aardig rood en ik kreeg vlinders in mijn buik. Hij noemde me gewoon lieverd, dat had hij nog nooit eerder gedaan!

'We kunnen ook proberen te bowlen en als je het echt niet wilt, dan stoppen we.'

Ik knikte. Ik moest toch ooit mijn angst overwinnen, waarom niet nu?

Jace deed een paar dingen en opeens stond er een scherm aan met onze namen erop. Ook de kegels stonden klaar om omgegooid te kunnen worden.

'Zal ik anders beginnen?'

'Ja, dan kan ik wel even zien of jij wel kunt bowlen,' probeerde ik er een grapje van te maken.

Hij grijnsde even, pakte een aardig zware bowlingbal en ging klaar staan. Daarna deed hij dat loopje wat iedereen doet als hij of zij gaat bowlen, behalve ik.

Hij had gewoon een strike. Hoe kon hij al die irritante kegels in één keer omver gooien als mijn bal niet eens bij de eerste in de buurt kwam?

Ik stond op, zei dat hij dat geweldig had gedaan en liep ook naar de bowlingballen toe. Ik twijfelde heel erg of ik een kinderbal moest pakken of een wat zwaardere.

Ik koos toch maar voor de wat zwaardere bal en liep moeizaam naar het begin van de baan. Ik was vergeten dat die dingen altijd zwaarder waren dan je dacht. Vol met moed ging ik klaar staan. Ik ging dat loopje niet doen, want dan kon ik waarschijnlijk de tweede pas niet eens halen zonder mijn bal te laten vallen. Ik gooide de bal en je zult nooit geloven wat er gebeurde.

De bal rolde na anderhalve meter in de goot.

Luke had me uitgelachen en Ryan had gezegd dat hij in ieder geval niet in het plafond was beland, maar Jace kwam naar me toelopen en vroeg of ik wilde dat we het samen gingen doen.

Ik zei snel dat ik dat goed vond, want dan kon ik hem wel alles laten doen, zodat ik toch wat punten kreeg. Hij kwam achter me staan en legde de bal zo in mijn handen dat we hem samen vast hadden.

'Ik tel af van drie tot één. Als ik één heb gezegd, gooien we de bal,' fluisterde hij in mijn oor, ook al waren we hier de enige twee. Ik knikte kort om ervoor te zorgen dat mijn hoofd niet te veel bewoog, maar dat hij wel wist dat ik hem gehoord had.

'Drie.'

Ik ging beter klaar staan.

'Twee.'

Ik haalde diep adem.

'Eén.'

We gooiden samen de bal.

De bal rolde en rolde en hij raakte wel zes kegels. Ik kon mijn blijdschap niet op, draaide me om en sprong in zijn armen.

Toen ik eenmaal besefte wat ik deed, wilde ik me weer terugtrekken. Jace liet het alleen niet toe. Met een verward hoofd keek ik hem aan. Hij keek mij alleen maar met een grote glimlach aan en zei niets.

Net toen ik vroeg waarom hij dat deed, pakte hij mijn hoofd zachtjes vast en legde hij zijn lippen op de mijne.

/\/\/\

Oeps, ik was bijna te laat met uploaden, maar als troost eindigde het wel met een romantisch einde!😄

Xx Strangesomeone