Kalenin Işığı

8

"Gittiğim andan itibaren olan her şeyi anlat,hiçbir şeyi atlatamadan"

"Önce sakin ol ve otur" dediğinde Percy'nin kendisine dik dik bakmasıyla susup anlatmaya başladı her şeyi en başından.

"Sen kaleden ayrıldıktan bir hafta sonra Jordan mektubumuza cevap verip buraya geleceğini söyledi.
Söylediği gibi o hafta kaleye yerleşti.İlk başlarda bir sorun yoktu her şey olağan bir şekilde devam ediyordu.
Bu süreçte Anna da çok değişti ki bu değişimi farkettiğine eminim.Biraz kontrolsüz bir kız oldu.Nasıl desem,ona verilen emirleri pek umursamıyor desem doğru olur sanırım.Bu konuda Jordan'la epey sıkıntı yaşadılar.
Sonradan şaşırma diye söylüyorum,
Anna'yla arkadaş da olduk."
Percy'nin sıktığı dişleriyle çenesi harekete geçerken Monroe için durum daha zordu.

"Samimi biri olduğu için askerlere yemek götürürken hepsiyle bir muhabbeti oldu.Bu yanlış bir şey değil elbette bu konuda kimsenin ona kızmaya hakkı yok.
Sonra Jordan ona yemek salonunda aşkını ilan etmiş,bunu Kate'den öğrendim.Anna reddedince de bir daha vazgeçmedi,kendinde ona karışma hakkı gördü ve askerlerle kavgalar çıktı.
Kızın yaptığı bir şey yok inan,
tamamen Jordan'ın kıskançlıklarıydı.
Anna da bu durumdan hoşnutsuzdu,
kaç kere reddettiğini ben bile sayamadım"

"Neden bana onun hakkında tek bir kelime yazmadın?"

"Hiç sormadın"

"Beni herkesten iyi tanıyorsun,
sormayacağımı biliyordun"

"Üzgünüm Percy,burada işler bu kadar karışınca düşünememiş olmalıyım"

Genç adam elini burun kemerine götürüp sıkarak gözlerini kapattı.

"Anna'ın ona ilgi duymadığından emin miyiz?"

"Kesinlikle evet.Anna kolay kolay birinden hoşlanabilecek bir kız değil"

Bir an da gözlerini Monroe'ya döndürüp ateş saçan gözlerle baktı.

"O kadar tanıyorsun yani!?"

"Percy sinirini benden çıkarmanın sırası değil"

Dolanarak her yerini gezdiği odada masasına doğru ilerleyip oturdu.

"Artık buradayım ve Anna'yı hala sevdiğime göre bu işi uzatmanın anlamı yok"

"Ne yapacaksın?"

"Evleneceğim"

"Dostun olduğum için söylüyorum Percy,eğer Anna seninle evlenmeyi kabul ederse kalenin bahçesinde çıplak gezerim"

Yüzünü buruşturup "Neden böyle bir şey yapasın ki?" dedi.

"Sadece imkansızlığı vurgulamak istedim..."

"Bundan nasıl bu kadar emin olabiliyorsun?"

"Ne kadar kızıyor olsan da onun arkadaşıyım.Evlenmeyi kesinlikle düşünmüyor,bu sıralar da okuduğu kitaptaki ilk görüşte aşk saçmalığına takılmış durumda.Sanırım ilk görüşte aşık olmanız için biraz geç kaldınız"

"Dostum musun düşmanım mı!?" dedi bağırıp ayağa kalkarak.

Monroe cevap verecekken elini kaldırıp "Beni yalnız bırak düşünmek istiyorum" diyerek konuşmasına izin vermedi.

Monroe hafif bir gülümsemeyle odadan çıkarken kapıdan ona seslenip "İşine gelmeyince beni kovmanı bile özlemişim" dedi ve çıktı.