Percy Amy aracılığıyla Monroe'yu odasına çağırttı.
Ne söyleyeceğini,ne soracağını kafasında iyice toparladı ve beklemeye başladı.
Monroe kapıyı çalmadan içeri bir dalış yaptığında her zaman onun bu tavrına söylenen Percy ağzını açmadan yanına gelmesini bekledi arkadaşının.
"Beni çağırtmışsın?"
"Evet,otur"
Monroe anlamaz bakışlarla Percy'nin karşısına oturdu.
"Önemli bir şey mi var?"
Genç adam arkadaşına doğru eğildi hafifçe.
"Bunu sen söyleyeceksin.Benden gizlediğin bir şey var mı dostum?"
"Gözlerin öfke saçıyor,buna sebep olacak ne gizleyebilirim ki senden?"
Aklına gelen ihtimali göz ardı ediyordu.Kimseye söylemediği hislerini Percy'nin tahmin etmesi muhtemel değildi elbette.
"Lafı uzatmayı sevmediğimi biliyorsun.En azından itirafı kendin yap,bunu bana söyletme.Konu Anna"
Monroe ne diyeceğini bilemeyerek yutkundu.
Kelimelerini dikkatli seçmezse bu tek dostunu kaybetmesine sebep olabilirdi.
"Lütfen dostluğumuz hatrına söylediklerimi sonuna kadar dinle." dedi ve devam etti konuşmasına.
"Sen gittikten sonra her işle ben ilgileniyordum.Zorlandığımı da biliyorsun,bunalıyordum.
Başımı hiçbir şey anlayamadığım hesaplardan kaldıramıyorken kalede hep onun sesi yankılanıyordu.
Buradaki herkesin neşesi olduğu gibi benim de neşe kaynağım oldu" dediğinde Percy'nin sinirle kasılan çenesini fark etti.
Nasıl doğru kelimeler seçebilirdi ki böyle bir konuda!
"Çok geçmeden Jordan geldi ve Anna'ya onu sevdiğini söylemesi uzun sürmedi.
Bunları sana anlatmam haksızlık biliyorum ama inan bana ben sana isteyerek ihanet etmedim.Kıskanmaya başladım,onu korumaya başladım Jordan'a karşı.
Çünkü Jordan ondan neşesini almak istiyordu.Takıntılı boyutta kıskançtı ve Anna gülüşüyle,diğer kızlarla olan konuşmalarıyla kafamızı dağıtırken o ona gülmesini bile yasaklıyordu.
Anna onu dinlemiyordu tabi orası ayrı ama ben onu korurken hislerimin farkına vardım.Kendini biliyorsun Percy.
Bugüne kadar gerçekten sevdiğin bir şey olmamıştı ve ben Anna'yı unutamadığını düşünemedim.
Hislerime engel olmam gerektiğini sen döndüğünde fark ettim ve o günden beri sana yemin ediyorum Anna'yla birlikte olman için elimden gelen her şeyi yapıyorum"
"Sana nasıl güvenebilirim Monroe! Benim sevdiğime hislerin olduğunu söylüyorsun!"
"Bunu inkar edemem Percy ama sana zarar vermeyecek hislerim.En kısa zamanda kurtulacağım inan bana"
"Ben onunla mutluyken için sızlamayacak mı?Ben onun elini tutarken yanmayacak mısın?Ben bunu bile bile nasıl dokunurum ona,kardeşimi paramparça edeceğimi bilerek nasıl mutlu olabilirim?"
"Hayır Percy benim hislerim hiçbir zaman böyle boyutlarda olmadı,ikinizin mutluluğu beni de mutlu eder"
"Sana bunu yapamam Monroe.Seni suçlamak istiyorum,yüzüne yumruğumu geçirmek istiyorum ama yapamam.Bir karar verdim ve buna uymanı istiyorum"
"Ne istiyorsan"
"Babamın yanına gideceksin.İçinde benim sevdiğim kadına dair tek bir his kalmayana dek orada kal"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalenin Işığı
Historical Fiction''16 yaşında bir kıza aşık olamam,üstelik bir İngiliz" dedi genç adam sinirle etrafta dolanırken. ''Bu zamana kadar çektirdiklerinin cezası belki de bu'' dedi Monroe dalgaya vurarak. ''Ya bir akıl ver ya da odayı terk et" ''Zaten Glasgow'a gideceksi...
