Gözlerimi açtığımda kollarım duvara zincirlenmişti. Yan tarafa da Andrewi zincirlenmişler. Etraf karanlık , rutubetli , garip. Köşede bir masa ve iki sandalye vardı. Galiba akşam olmuş. Acaba merak ettiler mi bizi? Leo abim beni merak eder de diğerlerini bilmem ama ederler ya.
- Andrew. Hey Andrew. Uyan hadi. Şşşş. Pişştt.
Andrew yavaşça kendine gelmeye başladı.
- hı?
Hı mı? Sensin hı.
- nerdeyiz biz?
- sana ormanın derinliklerine gitme demedim mi? Ormandaki vahşi, özgür hayat sürmek isteyen isyancı bır topluluğun elindeyiz.
- oha çok güzel anlattın. Nasıl kurtulacağımızı da biliyorsun o zaman.
Başını olumsuz anlamda salladı. Ellerini zincirlerden kurtarmaya çalıştı ama nedense olmadı. O sırada kapı gibi bir yerden biri girdi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Vayy. Neden herkes yakışıklı ve kaslı olmak zorunda. Yanımıza yaklaştı.
-Siz ikiniz! Bizim bölgemiz de işiniz ne? Ne yapıyordunuz?
Dedi adam. Ayrıca sert ve seri konuştu.
- sadece geziyorduk.
Dedi Andrew. Adam ona yaklaşarak gözlerinin içine baktı. Sertçe gözlerinin içlerine bakıyorlardı.
- hey burda ben de varım. Hani sıkılmasam benle de konuşsanız. Iyi olurdu hani.
Ikisi de aynı.anda bana bakınca garip oldum. Adam bana yaklaştı ve aynı şekilde benim de gözlerime baktı.
- senin gözlerle alıp veremediğin ne?
- gözler doğruyu söyler.
Cool cool cevaplar falan. Ben bunları düşünürken o benim gözlerime bakıyordu.
- hey. Bana soru sormadın ama.
Dediğimde kafasını sallayarak kendisine geldi.
- neden geldiniz?
Dedi ve gözlerime baktı. Ben de özel gücümü kullanarak üçüncü kişi gibi her şeyi gösterdim. Sonra başını sallayarak dışarı çıktı. Ama...ama. her neyse. Dışarıda birileriyle konuşuyordu.
