de vier elementen voltooid

Hst. 29. Reünie.

Hst. 29. Reünie.

Bonkende hoofdpijn, Nora grijpt naar haar hoofd en kreunt. Ze probeert haar ogen te openen maar het lukt niet. Vermoeit valt ze weer in slaap.

Gerammel maakt haar wakker. Voorzichtig open ze haar ogen. Ze probeert rechtop te gaan zitten maar een steek door haar hoofd laat haar nog even liggen. Ze probeert het toch nog een keer, de pijn negerend gaat ze overeind zitten en scant ze de ruimte. Een oude flikkerende lamp geeft wat licht zodat ze de ruimte kan bekijken. De grijze verf is voor delen van de muur gebladerd, in de hoek licht een plasje water. Ze draait zich om en ziet tralies. Aan de andere kant van de scheiding staat een oude tafel en stoel, op de stoel zit een man in zwart pak een kruiswoordpuzzel te maken , maar als ze beter kijkt ziet ze dat het geen man is maar nog een jongen. "Wakker?" Vraagt hij zonder op te kijken van zijn werk. "Boeit dat jou?" Vraagt ze terug. Hij kijkt op van zijn werk en kijkt haar nieuwsgierig aan. "Ja want ik moest melden als je wakker was, maar nu ik erover nadenk kan ik net zo goed een praatje met je houden." Hij draait zijn stoel wat bij. "Waarom zit je hier?" Vraagt hij. Nora geeft geen antwoord. Hij zucht. "Ik stel mij wel even voor. Ik ben Kris." Nog steeds zegt Nora niks. Kris laat een diepe zucht. "Of ik kan gaan vertellen dat je wakker bent of we kunnen even een praatje maken." De keuze is snel gemaakt, Nora zucht en gaat wat verzitten. "Nora." Hij fluit. "Mooie naam." Ze rolt haar ogen. "Waarom ben je hier?" Vraagt hij nogmaals. "Ze zochten mij." Stelt ze vast. "Dus jij bent die Zaviera?" Ze knikt. Hij fluit. "Je bent moeilijk te vinden weet je." Ze grijnst. Ze besluit om hem te vertrouwen en misschien kan ze nog wat informatie uit hem lospeuteren. "Hoe lang zoeken ze mij al?" "Ze zoeken niet perse jou maar meer een afstammeling van alle elementen. Ze zeggen dat je hun naar de ring kan leiden." "Geloof jij het?" Vraagt ze hem. Hij haalt zijn schouders op en staat dan op. "Nu ga ik vertellen dat je wakker bent, leuk kennis te maken." Kris verlaat de kamer en de deur valt met een klap dicht.

Een hele tijd is het stil en dan hoort ze voetstappen. De deur gaat open en de man komt binnen. "Hallo Nora, ik heb mezelf nog niet een voorgesteld. Ik ben Xander." Het gezicht en de stem hadden eindelijk een naam gekregen en ze walgde nog meer van hem dan ze al deed. "Je wist al over de ring dus laten we het gemakkelijk houden. Jij zegt mij waar dat ding is en dan komt alles weer goed." 'En als ik dat niet doe?" Vraagt ze brutaal, met moeite is ze opgestaan en staat recht tegen over Xander. "Dan zie je die lieve familie van je niet meer terug." "Hoe weet ik zo zeker dat mijn familie hier is?" Ze laat zich niet zomaar uit het veld slaan door deze bedreigingen. "Omdat ik dat zeg." Zucht hij geïrriteerd. "Net zoals je jou belofte zou houden zeker. Eerst zien dan geloven." Hij zucht en loopt de deur uit. "Breng haar naar haar familie." Hoort ze hem nog zeggen voordat de deur dichtklapt.

Meteen vliegt deze weer open en twee mannen waaronder Kris komen binnen. De tralies worden opengemaakt en ze pakken haar aan beiden kanten bij haar armen. Als een beruchte gevangenen word ze door de gangen geleid. Nora probeert de weg zo goed mogelijk te onthouden maar is daar nooit goed in geweest. Trap omhoog, nog een gang, links. Er lijkt geen einde te komen aan de gangen maar uiteindelijk staan ze stil en word ze naar binnen geduwd. In een hoek van de kamer zitten drie mensen. Ze herkent haar oma ook al is deze kilo's afgevallen en zijn haar haren witter en dunner geworden. Naast haar oma zit een vrouw van begin veertig Haar bruine haren zijn vet en zitten in een rommelige staart. Haar ogen staan leeg en zijn ingevallen, haar huid is grauw en ze rilt van de kou. Als Nora beter kijkt ziet ze een kleine herkenning. Naast de vrouw zit een man van eind veertig. Beschermend heeft hij een arm om de vrouw geslagen maar hij ziet er verslagen uit. De man die ooit sterk en fit is geweest heeft wallen onder zijn ogen, zijn huid hangt los om zijn uitstekende botten. Met bange ogen kijkt hij naar het meisje wat plotseling hun cel is ingeduwd. Pas als hij goed kijkt ziet hij wie er voor hun staat. Nora slikt de brok in haar keel weg. "Oma? Zijn dat mijn ouders?"

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

:0  Clifhanger!!!

Ik zit nu op  school met de eerste twee uur vrij en dacht hé laat ik nog maar een hoofdstuk plaatsen. Vanmiddag waarschijnlijk nog één :)

Xxx Isaa