de vier elementen voltooid

Hst. 32. Ontsnapt.

Hst. 32. Ontsnapt.

Even later loopt ze door de gangen heen, als ze naar de onderkant van de muren kijkt ziet ze inderdaad de kleine witte pijltjes staan. Ze word weer door dezelfde deur naar binnen geduwd. Haar oma en vader zitten op dezelfde plaats maar het stuk waar haar moeder zat is alleen nog zichtbaar door de plas bloed. Vol walging stuurt ze de plas bloed naar de andere kant van de kamer. Van haar oma krijgt ze een klein grijnsje. "De deur is als het goed is open en ik weet hoe we naar de uitgang kunnen. De school is maar vijftien kilometer verderop. We kunnen hier weg. Een traan loopt over haar vaders wang als hij troosteloos zijn hoofd schud. "Dat halen wij nooit. We zitten al jaren opgesloten dit moet je zelf doen." Ze schud haar hoofd. "Ik ga niet zonder jullie. Ik ben jullie al een keer kwijt geraakt dat kan ik niet nog een keer laten gebeuren." "Het is een groot risico om ons mee te slepen." Gaat haar vader er tegen in. "Dat moet dan maar." Besluit ze.

Ze wachten nog even maar er gebeurt niks. Voorzichtig opent Nora de deur en checkt de gang. Helemaal leeg. Ze gaat terug naar binnen. Haar vader is opgestaan en probeert haar oma ook overeind te krijgen. "Mijn benen zijn te stijf." Klaagt ze. Nora wrijft in haar handen en deze beginnen te gloeien voorzichtig verwarmt ze de benen van haar oma. "Je was toch watermeester?" "Ik heb ontdekt dat ik ook vuurmeester ben." Ze krijgt een schouderklopje van haar vader en dan tillen ze samen haar oma op. Nogmaals checkt Nora de gang en deze is nog steeds leeg. De deur gaat nu helemaal open en Nora gebaart dat ze kunnen doorlopen. Strompelend lopen haar vader en oma haar achterna. In een rustig tempo volgen ze de pijlen. Nora is de hele tijd op haar hoede voor onverwachte ontmoetingen. Ze volgen nu al de hele tijd de pijlen, het gaat langzamer dan ze zou willen maar ze moet er rekening mee houden dat haar vader en oma al jaren opgesloten zitten en waarschijnlijk geen beweging hebben gehad. Elke keer als ze een trap hebben opgelopen moeten ze twee minuten uithijgen om daarna pas weer verder te kunnen.

Nora word onrustig, ze lopen nu al een kwartier de pijlen achterna. Ze moeten weer een trap omhoog boven de trap ziet ze een bordje van nooduitgang. Ze helpt haar vader en oma om ook de laatste trap nog te beklimmen en dan staan ze voor de deur. Het is een wonder dat ze niemand zijn tegengekomen. Ze duwt de klink naar beneden en gooit dan de deur met een zwaai open. Fel licht verblind haar.

"Zo zo, Dat duurde lang." Een rilling gaat door haar heen bij het horen van de stem van de moordenaar van haar moeder.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Het was ook wel erg gemakkelijk.

xxxx Isaa