SIRADAN ( DÜZENLENİYOR )

Bölüm 34

Sabah olunca gece boyunca zorla kapattığım gözlerimi açtım.Tavanı izlemeye başladım.Acaba Evla ne konuşacaktı ? Konuşacak ne vardı ki ? Bir sevgilisi vardı değil mi ? O zaman benden ne istiyordu ? Ayrıca en son görüşmemiz hiç iyi geçmemişti.Doğru ya en son konuştuğumuzdan beri onu bir daha görmemiştim.Acaba neden ortalarda yoktu ?  Belki de beni gerçekten seviyor olabilir miydi... Nazlı saçmalama ! Beynimin verdiği emirle yatağımdan doğruldum.Onun bir sevgilisi vardı zaten ve büyük ihtimalle mutluydular da.Ama ben onunla tekrardan konuşmaya hazır değildim.Bu sefer güçlü olamazdım.Bu sefer yapamazdım...

Okul formalarımı giyip aynada kendime baktım.O İrem denen kız çok güzeldi ben ise... Sadece tatlı... Hayır hayır! Bunu yapmamalıydım.Başkalarıyla kendimi kıyaslamak beni küçük düşürürdü.Aklımdan Evla'yı uzaklaştırıp mutfağa gidip biraz bir şeyler atıştırdıktan sonra dışarı çıktım.Servisle gidemezdim.Belki okulda konuşabilirdik ama yol boyunca kendimi toplamalıydım en azından.Bu kadar çabuk onunla konuşamazdım.Otobüs durağına doğru yürümeye başladım.Neden Evla'yı önemsiyordum ki ? Sadece saçma bir konuşma olacaktı.Ama neden gece boyunca bunu düşünmüştüm ? Hala ona karşı bir şeyler hissediyor olabilir miydim ? Ah ! Duygularımdan bile emin olamıyordum.Otobüs durağına geldiğimde otobüsüm hemen gelince bindim.Yolu izlemeye başladım...

Okulun oradaki durağa geldiğimiz de her ne kadar inmek istemesem de ayaklarım inmişti bile.Okula doğru ürkek adımlar atmaya başlamıştım.Korkmayacaktım ! Neden  konuşmaktan çekiniyordum ki ! O çekinsin... Adımlarımı cesurlaştırıp hızlıca okula girdim.Kafamı okulun etrafında dolaştırdığımda Evla oturduğu banktan bana doğru gelmeye başlamıştı bile.Derin bir nefes alıp kafamı ona çevirdim.Yüzüne baktığımda o da gergin görünüyordu.Yanıma geldiğinde çekingen bir şekilde gözlerime baktı.O an içim kıpırdanmaya başlamıştı tekrardan...Bu gözler...

"Nasılsın iyi misin ?" dedi Evla hala gözlerime bakarken.

"İyiyim sen ?"

"Bilmiyorum."

"Nasıl bilmiyorum ?"

"Nazlı ben gerçekten hiçbir şeyi anlamıyorum.Tüm bu olanları...seni....ne hissettiğimi...ne hissettiğini..." dediğinde gözlerindeki derinliği gördüğümde şaşırmıştım.Tam cevap verecektim ki arkadan kalın ve tanıdık bir ses "Nazlı! " deyince endişeyle arkama döndüm.Doğru ya babamla annem bugün müdürle görüşmeye geleceklerdi !

"Baba." dedim sesimin titremesini engelleyemeyerek.

"Ne oldu kızım ne bu telaş ?" dedi babam bana bakarken.

"Yok...yok bir şey.Sizin geleceğinizi unutmuşum da." deyince bana baktıktan sonra gözünü yanımda olan Evla'ya çevirdi.

"Hoş geldiniz efendim okulumuza.Ben Evla. Nazlı 'nın sınıf arkadaşıyım." dedi Evla gülümseyerek  babama.Babamdan ters bir tepki beklerken o da gülümsedi.

"Hoş bulduk çocuğum." dedi hala Evla'yı incelerken.

"Gelin okulumuzun kantini şu tarafta ben size bir şeyler alıp geleyim.Ne istersiniz çay,kahve vs?" dedi Evla.Bu çocuk gerçekten de çok düşünceliydi.

"Yok teşekkür ederim oğlum.Biz müdürle konuşup  gideceğiz.İşten izin alıp geldik zaten.Fazla zamanımız yok." dedikten sonra babam tekrar bana döndü.

"Öyleyse hadi biz gidiyoruz müdürün yanına.Sizde sınıfınıza gidin bakalım." derken Evla'yı gösterip anlamadığım bir bakış atmıştı.Onlar önden uzaklaşırken hala arkalarından bakıyordum.Bir şey yapamamıştım.İşte müdürle konuşacaklardı...

"Nazlı iyi misin sen ? Müdürle ne konuşacak ailen ?" dedi bana bakarken.

"Ya bilmiyorum.Sanırım devamsızlıklarımı söyleyecek müdür.Ama ben bir açıklama yapamam Evla onlara..." derken yüzümün çok üzgün göründüğüne emindim.