Mavi
Sabah uyandığımda farklı bir yataktaydım belimde birinin kolu vardı. Tam bağıracakken başımı çevirmemle psikopatı görmem bir oldu .Şimdi herşey yerine oturuyordu.Gömleği hala sırıksıklamdı gözyaşlarım yüzünden nasıl bu kadar çok ağadım onu bilene hatırlamıyordum.Odasına bakmaya başladım sade döşenmiş siyah beyazdı herşey odası bana onu hatırlatacak cinstenti.Ama eşyaların ilginç bir biçimde ne kadar lüks olduğunu fark ettim odası bizim ev kadardı sanırım zengin olduklarını bildiğim halde bu kadarını beklemiyordum.sonra onun yüzüne bakmaya başladım uyurken çok tatlı görünüyordu hayatımda kimsede görmediğim kadar yakışıklı daha doğrusu benim yerimde başka bir kız olsa bu haline aşık olurdu ama ben aşka inanmazdım o yüzden sorun yoktu tam kalkacakken eli yanlışlıkla morarttığı kolumun üzerine gelince ağzımdan bir çığlık kaçtı.O da hemen gözlerini açtı.ilk odaya sonra bana baktı sanırım onunda yeni yeni oturmaya başlıyordu dün gece olanlar.
"İyimisin ?" sesimin kötü çıkmamasına dikkat ederek
"İy-yim sadece kolun elimin üstüne gelince.. "diyince hemen elini çekip yanımdan kalktığı gibi banyoya gitti.Elinde birkaç melhem ve sargı bezleriyle geldi ben daha ne olduğunu anlamadan beni kucağına alıp odadaki koltuklardan birine oturttu.Ben ona saf saf bakarken hırkamı çıkartıyord
"Napıyorsun sen?"
"Hırkanı çıkart ."diye emir verdi.Öyle bir baktı ki korkudan hırkayı hemen çıkarttım.Kolum öyle bir morarmıştı ki kol demeye bin şahit ister kolumu görünce onun gözleride büyümüştü hatta sinirlen mişti.
"Malmısın sen ne diye o kadar sıkmama rağmen bağırmıyorsunda durmam için ."Birde beni suçluyordu bu kadarıda fazla ama
"Bağırınca daha çok sıkıyordun hem morartıyorsun hem de üste çıkıyorsun" diye çocuun suratına bağırdım
"Kes sesini bir aydan önce eski haline dönmez bu kol belki de daha fazla."elbisem yüzünden sadece yarısı gözüküyordu morartının o da bunu fark etti hemen dolabına gidip bir tişört birde eşofman uzattı bana
"Git banyoda üstünü değiştir."
"Ben onları giymem !!!"dedim birde psikopatın elbisesini giycektim.Sinirle bana baktı.
"Kusura bakma kadın elbisesi giymiyorum şimdi ya bunları kendi isteğinle giyersin yada ben sana giydiririm ?"ben o korkuyla ve utançla nasıl banyoya gittiğimi bile hatırlamıyorum.Aynada kendi yansımama bakınca birden geriye sıçradım insan demeye bin şahit isterdi gözlerim ağlamaktan kıpkırmızı annem yüzünden yaptığım makyaj tüm yüzümü mahfetmiş.Elbisem biryerlere takılıp sökülmüş bide ben bu halde çocuğa dikleniyordum.Hemen yüzümü yıkayıp kendimi insan haline sokmaya çalıştım.Üstümü deiştirip onun kıyafetlerini giyince garip hissettim onun kokusunu hissettim o değilde buraya geldiğimden beri ilklerimi yaşadığımı fark ettim.Ama bu ilk hem üzücü hemde mutlu edici nasıl oluyor bilmiyordum.Banyonun kapısı birden açıldı hayvan herif tıklatmamıştı bile
"Hele şükür giyinebildin en azından insana benzemişsin şimdi"
"Beni insaNlıktan çıkaranlar düşünsün." diye yine terslendim buda benim huyum bir insana alıştıktan sonra direk terslenmeye evdeki halime dönerim gerçi ben bu psikopata ne zaman alıştım onu bile hatırlamıyordum.
"Çok konuşma gel de pansuman yapalım sonra işimiz var seninle "
"Ne işimiz varmış?"
