When Darkness Leds To The Right Path

[19.1]: Convincing The Council

CHAPTER 19.1: Convincing The Council

[Mayu's P.O.V.]

Our journey on the way back to the Dragon Realm was actually disturbed! Since it was already evening, i guess na magkukimpulan talaga ang mga tao since its time to buy their supper. There were many people walking around, and since halo halo ang tao dito, hindi ko makilala kung Dragon or Demon sila. Pwede din namang galing sa ibang Clans.

I wonder kung lagi bang ganito kapuno amg street na ito. Hindi naman kasi ako ganun kadalas na lumabas. Lagi lang akong nasa Realm, nagbabasa o nagte-training. Tuwing missions lang naman ako lumalabas at minsan lang ako gabihin dahil minamadali ko kaagad ang mga iyon. At kung gabihin man ako, mas gabi pa dito.

Kanina ko pa rin napapansin na bulong ng bulong itong kasama ko dahil daw sa init. Of course, sino bang hindi naiinitan sa suot nyang yan? Long coat, boots, bonet, scarf, gloves, and sunglasses. Bawal nga kasi syang magpakita kaya todo ang disguise nya.

I gently pushed the crowd para makadaan ako. Hindi ko na mabilang kung ilang beses na akong nag-sorry sa mga nakakabangga ko o naapakan ko ang mga paa nila. "Should i blast them away?"

I signed, "No need." After kong makalabas, tumingin naman ako kay Yohan. He placed his hands on his knees and panting heavily. Hindi ko tuloy maiwasang matawa sakanya kay sinamaan nya ako ng tingin while i grinned at him.

Later, we leave at the market area so the crowd was pretty thin right now. We enter in the Realm gate, hindi nanaman namin kailangang magtago dahil naka-lense naman si Yohan at takip na takip pa sya, isa pa, kasama nya ako kaya walang magdududa sakanya.

Pagpasok namin sa Dragon's Palace ay agad na may sumungab ng yakap saakin. Sh*t! Natumba pa kaming apat sa sahig dahil sa bigat ng tatlong bruhang ito!

"Mayu-chan!"

"Let go of me!"

"Don't you miss us?"-nakangising sabi ni Natsuki kaya napataas ang kilay ko.

"It's better if the three of you are out of my sight!"-pasigaw na sabi ko sakanya at tinulungan naman ako ni Yohan tumayo na may pailing iling pa.

"Ewan ko sayo! Nakakadugo ka na! And oh, who is he?"-tanong ni Alice who was reffering to Yohan. Wala na nga pala syang disguise ngayon pero naka-lense pa rin sya.

Yohan smiled, "Seigrain, Mayuyu's friend."-he introduce with a bow. Hindi pa rin ako masanay na Mayuyu na ang tawag nya saakin-_-

"Mayuyu...?"-sabay sabay na tanong nung tatlo.

"Kaibigan ko sya kaya pwede ba, bumalik muna kayo sa mga lungga nyo at may paguusapan pa kami."-masungit na sabi ko sakanila kaya natawa na lang sila.

"Hahahaha! Tuwid ang dila mo ngayon ah! Ano bang nakain mo?!"-tawa ni Natsuki at hinampas pa si Ressa na nananahimik lang at umiling iling at nakangiti saakin.

"Hey, pumunta kayo sa room ko mamayang 9:30. Exact 9:30, got it? May sasabihin ako sainyo."-i demanded. Napataas naman ang kilat ni Alice pero hindi sya nagsalita.

"Demanding ka din noh! Ewan ko sayo!"-sabi ni Natsuki kaya napairap na lang ako. Hinila ko na si Yohan paalis at mamaya masapak ko pa yung tatlong yun lalo na si Natsuki. Tss. Pumunta na kaagad kami ng room ko.

I pushed the door opened and stepped on the living room while Yohan locked the door. Mahirap na e. I looked at Paris who was sleeping in the couch, wala na bang ibang magawa ang isang ito kundi ang matulog? Nakarinig ako ng yabag galing sa mini-kitchen ko at lumabas doon si Trojan na may hawak na baso ng tubig. He glaced at me then to Yohan who was behind me, he smirked.

"Welcome back."

"Yeah, thanks."-i said and smiled. Pumasok na ako sa bedroom ko at nilagay sa kama ang mga bag na dala ko. I strech my arms, ngayon ko lang napansin na sumasakit pala ang mga balikat ko.

"We have to go and tell Papa about our mission."-i said and yawned.

Yohan nodded. "I'll take the bathroom first."

I nodded at bumalik na sa living room at naabutan ko doon na gising na pala si Paris. He offered me a small, "Hello."

"Nag-iwan pala ako ng canned goods and some ready to cook meals sa fridge. Kasya naman ba sainyo?"-i said na nakapagpataas ng kilay ni Paris. "Ano?"

Umiling iling lang sya at ngumiti. "Tuwid ang dila mo ngayon at hindi ka naka-english."-he said at natawa naman si Trojan na pumasok sa living at umupo katabi ni Paris.

Hindi ko maiwasang hindi mainis. Ano naman kung tuwid ang dila ko ngayon? Masama na ba akong magtagalog ngayon? Pangilang tao na sya na sinabihan ako ng ganyan ah. "Whatever."

"Ah, pang dalawang tao na nga lang pala ang hapunan ngayon."-sabi ni Trojan.

Napaisip naman ako, isa-suggest ko na sana na sya na lamg ang kumuha sa Kitchen sa labas ng kwarto ko ng maalala ko na hindi nga pala sila pwedeng lumabas dito. I signed, "Alright, tutal hindi naman ako dito kumakain, magdadala na lang ako ng pagkain."-sabi ko at naupo sa lapag. May dinner kasi ang pamilya ngayon kaya hindi ako makakasabay sa kanila.

I sighed, and was surprised when a familiar black mist streamed out of Darque's key on the table.

Darque stood there, not looking any better from when they had faced Lite. Her eyes were lifeless and what frightened me the most was the way Darque glanced at me, as if she had forgotten who i was for a moment.

"I need to go sort out the Clan problem, and the wanted criminal problem. I suggest that you rest until tomorrow, because I will be back by then." She paused. The spirit clenched her fists. "By tomorrow, I will make sure you can walk freely on the streets." Her legs began to swirl with mist and soon, her whole body turned into mist. The mist flew to the door and slipped out through the gap at the bottom of the door.

Paris blinked at the spot Darque had slipped out. "Did something happen?" He asked. I looked at him. "She seemed...different."

I tensed, wondering whether or not i should tell them about our encounter with Lite, then naalala ko na kailangan, as we were on the same side.

To Be Continue...