Yesterday, I Loved You

Chapter III • Rusting & Shining

/Bea/

"Tita, kailan pa po ba yung sakit ni Maddie?"

Nandito ko ngayon sa bahay nila Maddie, sinadya ko talagang pumunta dito ng maaga. Sa gantong oras kasi tulog pa si Maddie. I took this opportunity to talk to her mom, I just wanted to clear everything naguguluhan na kasi talaga ko. Gusto kong marinig mismo kay tita Gregoria, kapag kasi kay Maddie, alam kong ide-deny lang niya.

This past few days, ang laki ng ipinagbago ni Maddie. Yung dating laging nakangiti, ngayon parang laging may problema. Kapag naman niyaya ko siya para mamasyal, lagi niyang sinasabi na busy siya. Pagkatapos kasi ng gabi na yun, that magical and memorable night, everything has changed between the two of us. Umiiwas na siya sakin, hindi ko naman alam kung bakit. Kaya nung nalaman ko na nakabalik na dito si tita Gregoria from US, talagang napagdesisyunan ko na maka-usap siya para maging klaro na ang lahat. Hindi na kasi open sakin si Mads, hindi narin kami masyadong nagkakasama.

"I'm so glad na sinabi na din niya sayo."

"No tita. Hindi pa niya sinasabi, nalaman ko lang po kay Mrs. Celso yung school's doctor namin."

"Ang tigas ng ulo niya. Lagi nalang niya sinusunod yung sarili niya. And, by the way, yung puso niya humina when she was 10 years old palang. It's just happened when her father left us..."

"Matagal na po pala. Pero bakit po kayo pumapayag na ipagpatuloy parin niya yung mga bagay na pwedeng magpalala sa condition niya?"

"That's my reason kung bakit talaga ako bumalik dito. Hanggang ngayon kasi hindi ko parin siya makumbinsi, ang hirap. Volleyball is her life, hindi ko alam kung paano ko siya papatigilin dun. And talagang hindi niya ko pinapansin simula nung gabing kinausap ko siya about dun."

"Kaya pala, umiiwas narin siya sakin..."

"Pagpasensyahan mo na Bea, iniisip siguro niyang, baka pati ikaw katulad ko, na humahadlang sa mga pangarap niya..."

I heard that tita is sobbing. I sit beside her then I hugged her para i-comfort siya. I know na nasasaktan siya, kasi iniisip lang naman niya yung ikabubuti ni Mads, pero iba yung nagiging result.

"Tita... I'll try my best to convince her. Promise I'll help you..."

"Salamat Bea, but don't do this para sakin. Do this for her, alam mo kung anong magiging kapalit neto, diba?"

××××××××××

/Jhoana/

"Tita, alam ko po..."

Nagising ako mula sa mahimbing na pagkakatulog, because I can hear her voice from our sala, she's talking to my mom right now, and magkatabi lang sila sa sofa habang si Bea nakahawak sa may shoulder ni mom. Gaano ba to ka-seryoso? Sa pagkakaalam ko, they are not that close. Pero, bakit kaya sila nag-uusap? Hindi rin naman siya nagsabing pupunta siya, and wala naman kaming training ngayon. As I walked through them, mom looked at me like confused. Then after that, Bea followed my mom's gaze, her eyes became bigger as she saw me.

"Mads..."

"What brings you here?"

"Hm. I'm just visiting your mom. And I just wanted to pay a visit on you too."

"I'm busy right now, wrong timing Bea."

Tumayo si mommy sa sofa, then nag-sign siya na pupunta lang siya sa may kitchen.
I tried to ignore Bea, I'm trying my best para iwasan siya. She walked through me as I made my way up stairs.

"Please, Mads. Can we talk? Can we?"

"Bea, I'm not in the mood. I'm not feeling well."

She holds my arm to stop me on walking. I can feel na mahigpit yung pagkakakapit niya sa right arm ko. I tried to remove her hand pero ayaw niya.