Yesterday, I Loved You

Chapter XVII • Days Were Nights

/Bea/

(Present)

"Bea, please calm down..."

"Kuya Loel, calm down?! Pano! Pano ko yun gagawin sa ngayon?! She left me! She left me kuya! How can I calm down? Please tell me how, please! I'm tired of being like this! Please kuya! Help me!" Sobs between my breathes. I just want to scream and scream right now, tomorrow, for the next days or even for the next months and years, just to take this pain away...

"Bea, everything will be alright...shhhh..."

"She left me, she left me. Kuya, please help me..."

××××××××××

/Bea/

(Flashback)

"Good morning babe!"

Great day. Pero syempre, there's a little bit sadness inside of me, kasi umalis na si Mads kanina pang 3am para sa flight nila ng mommy niya. Pero, life must go on. Kahit may umaalis na mahalagang tao sa buhay mo, dapat tanggapin mo parin ng buo. And nandito naman sakin si Jho e, hindi niya ko iiwan...hanggang nasa tabi ko siya, my life must go on talaga.

I get out of my bed immediately, and then I turned to look at my mirror first, to clean my eyes. Then after my morning ritual, I took a glance on her bed to see if gising na din siya...

"Huh? Maaga pa siyang nagising kesa saken? Weird." I muttered.

Naka-ayos na kasi yung bed niya ngayon, sobrang maayos na talaga. So, nag-decide nako na bumaba nalang sa dining para mag-breakfast nadin, kasi siguro nadon narin siya, diba?

Pagkababa ko palang ng hagdan sa may living room, lahat sila nandun na and naka-upo lang sa mga sofa, take note ha? Lahat ng ALE. Nakatingin lang talaga sila sakin with a weird expression on their faces.

"Guys? Nakakatawa naman kayo. Ang Gara ng mga mukha niyo. Hahaha!" Then I laughed after non. Pero walang nabago sa mga expressions nila, kahit isa sakanila. So, tumuloy nalang ako sa pagbaba ng hagdan para malaman kung may ano ba talaga.

"Um. Prank ba to? May password ba muna, bago kayo magsalita? Hahaha!" I joked again. Pero hindi talaga sila nagre-react e, basag yung joke ko. Ano bang nangyayari sakanila? Weird naman. Ako lang ba yung hindi kasama sa script nila?

"Ah. Alam ko na." Then lumapit ako kay Jia para malaman na talaga yung dahilan nito.

"Alam niyo na yata yung samen ni Jho no, Jia?" Then iniwas lang ni Jia yung tingin niya saken.

"Okay, si Jho ba yung may pakulo nito? Isu-surprise niya ko no? Hahaha! Kaya pala wala siya sa kwarto..."

Then sumilip naman ako sa may kitchen, baka kasi nandun lang siya diba?

"Hoy Jho! Lumabas ka na nga diyan, alam ko na yang gagawin mo!" Pero wala pala siya don.

Then nung bumalik na ako sa living room. Ibang scene naman? Anong gimik ba kasi to? Bat ba sila umiiyak? Grabe magkano kaya yung talent fee ng mga to kay Jho? Mukhang totoo e.

"Bat kayo umiiyak? Parang totoo, ang galing naman!" Then lumapit sakin si Deanna, na talagang umiiyak na.

"Wong, magkano bayad sayo ni Jho sa pag-iyak? Grabe ang galing oh, parang tunay na luha. Hahaha! Baka mamuti yang mata mo ha." Then I laughed after non.

Pero, walang nagbago sa expression ni Deanna, mas lalo pa nga siyang umiyak after kong sabihin lahat yon e.

Then dun na talaga ko nalito sakanila, bigla nalang bumilis yung tibok ng puso ko, ewan ko din kung bakit... Tiningnan ko silang lahat, isa-isa, they were just watching me. Si ate Den and si ate Ly naman, they were also crying? Pero di sila makatingin sakin. And the rest, tahimik lang talaga. May nangyari bang hindi ko alam? May ganap ba? Nalilito na talaga ko sakanila...