EVLATLIK

- 10 -

Yol boyunca hiç konuşmamıştık. Hastanenin önüne geldiğimizde david arabayı durdurup başını arkaya yasladı. İkimizde duyduklarımızdan dolayı şaşkınlık içerisindeydik. 1 haftada ne değişmişti de hastaneye kaldırılmıştı. Delirmesine sebep olan neydi ki. 1 hafta önce gayet normal görünüyordu. Sadece tuhaf olan işlemlerin kısa sürmesiydi. Neden bunu daha önce aklımıza getirememiştik. Belki de çocuk sahibi olmanın verdiği heyecan sebep olmuştur.

Her şeye rağmen ben bunların gerçek olabileceğine ihtimal vermiyordum. David benden daha fazla şüpheleniyordu. Ben o kadar şüphe yapmıyordum çünkü ortada bu olanları kanıtlayabilecek bir şey yok. David'ın bodrumda duyduğu sesler o acıyla belki de hayal ürünüydü. Çünkü geçen internette okumuştum. 'Acı çekerken hayal gücünüz sizinle oyun oynayabilir' yazıyordu. Bilimsel açıklaması bile varken niye saçma şeylere inanıyordu ki. Camda ki yazıyı da timothy'den başka kim yazabilirdi. Saçma şeylerle aklımı kurcalamayacaktım. Öğrenmek istediğim şeyi öğrensem yeter.

Tek merak ettiğim şey, müdür timothy'i bize neden hemen verdi. Belki de işlemler bile yapmamıştı. Onay belgesi var mıydı acaba ? Eğer onu görebilirsek aklımdaki tüm soruları soracaktım.

Sessizliği bozan David olmuştu.

''Hadi inelim'' dedikten sonra kapıyı açıp arabadan indi. O indikten sonra bende indim. Bloklara ayrılmış olan D. hastanesinin her bloğu farklı renklere boyanmıştı. Her bloğun çevresinde geniş bahçeler vardı. Banklar, parklar, yemyeşil çimler vardı. Blokların arkasında da birkaç şey vardı ama önden pek net görünmüyordu. Bloklar sırasıyla A'dan D'ye kadar isimlendirilmişti. A bloğunun bahçesinde hastalar doluydu. Biz B bloğunun önünde olduğumuz için A'yı rahatlıkla görebiliyorduk. Kimisi çimlerde saçma hareketler yapıyor kimisi ise parkta kendilerine göre eğleniyorlardı. Hatta bir tanesi çimleri koparıp ağzına atıyor sonra da diğer arkadaşına tükürüyordu. Acaba bizim müdür de bu kadar değişmiş midir ? Yoksa konuşmak zor olacaktı. B bloğundan içeri girdik. İlk gördüğümüz görevlinin yanına gittik.

''Yardımcı olabilir miyim?'' dedi. Garip bir aksanı vardı. Buralı olmadığı belliydi.

''Biz buraya 1 hafta önce getirilen Melborn isimli hastayla görüşmek için gelmiştik. '' dedi David. Adam alnını kaşıyıp biraz düşündü.

''Adlarınızı öğrenebilir miyim ?'' dedi genç görevli. David benim yerime

''David ve Julie'' dedi. Adam önce bana sonra David'a şüpheyle baktıktan sonra konuşmaya başladı.

''Evet, şimdi hatırladım. Sizin adınızı sayıklayıp durdu. Sizi aramaya çalışmadık. Çünkü bir deliye kim inanmak ister değil mi? '' dedi. İkimizde şaşkındık. Birbirimize bakıyorduk.

Görevli araya girince ona dönmek zorunda kaldık.

''Merak etmeyin. Form doldurmanıza gerek yok ailesi sizi arıyordu zaten. İlk önce hastayla görüşürsünüz sonra da ailesiyle. Ailesinden izin aldık. Buyurun sizi götüreyim ''

(Emeğe saygı açısından vote verip yorum yaparsanız sevinirim :D )