- 11 -

1.5K 84 35
                                    

(İşte size bölüm. Bakın hem de hemen geldiiii. )

Söylenenler karşısında ikimizde ikinci defa şaşkınlık içerisindeydik. Buraya ona aklımızdaki soruları sormak için gelmiştik. Oysa o da bizi bekliyormuş. Bizle konuşacağı konu her ne ise merak ediyordum. Her ne kadar deli olsa da belki gerçekten bir şey söyleyebilir.. Ama önce benim merak ettiğim soruya cevap vermeli. Timothy'i bize neden erken verdi ? Neden işlemlere gerek duymadı ? Bu soruların cevapları öğrenirsem işte o zaman rahatlayabilirdim. Şu bir kaç gündür doğru düzgün uyuyamamıştım bile Gözlerimin altı çoktan şişmeye başlamışlardı. Bugün kesinlikle güzel bir uyku çekmeliyim. Ama önce küçük bir ziyarete gitmemiz gerekiyor.

Görevli yanında 60 yaşlarına basmış bir adamla gelince David'la dikkatimizi ona verdik. Neyse ki yanındaki adamı bize tanıtma nezaketini gösterdi.

''Bu Mr. Danson, Melborn adlı hastamızla özel olarak ilgileniyor. O yüzden bundan sonra size o yardımcı olacak. Hastayla ilgili endişe etmenize gerek yok. Parmaklıklar var. Kapı açılmayacak ona iznimiz yok. Benim yapmam gereken işler var müsaadenizle.'' dedikten sonra yanımızdan ayrıldı.

Melborn'la ilgilenen adam, önden yürümeye başlayınca bizde ona yetiştik. Merdivenlerden 1 kat yukarı çıkıp uzun koridorda ilerlemeye devam ettik. Ben etrafa bakmakla meşgulken bize dönüp

''Asıl ismim, Barrett, Barrett Danson. '' dedi. Samimi davranıyordu bize karşı. Kendimizi tanıtma gereği hissetmiştim.

''Memnun oldum, ben Julie bu da eşim David. ''

''Bir şey sorabilir miyim ?''

''Evet, tabiki''

''Ziyaret sebebiniz nedir?''

''Şey.. Biz 1 hafta önce evlat edindik. Kendisi bize bu konuda yardımcı olmuştu. Ama çocuğu bize 1 gün son.. '' David lafımı bölmüştü. Ona şaşkınlıkla bakarken

''Imm şey biz.. Biz şimdi çok mutluyuz da teşekkür etmek için gelmiştik.'' deyip gülümsedi.

Bana attığı bakışları çok net görebiliyordum. Haklıydı bunu söylersek başka birine söyleyip yasal işlemler başlatılabilirdi.. Belki de timothy'i elimizden bile alabilirlerdi. Büyük bir dertten kurtulmuştuk.  

Barrett biraz şüphelense de fazla aldırmamıştı. Aklıma geldiği için minnettar olduğum soruyu, Barrett'a yönelttim.

''Az kalsın sormayı unutacaktım. Delirmesine sebep olacak ne yaptı ?'' biraz düşündükten sonra

''Kim? Ah, şimdi anladım. Melborn'dan bahsediyorsunuz. Saçma şeylerden bahsetmeye başlamış. Sürekli aynı şeyleri söyleyip duruyormuş. Neyse işte geldik.'' dedikten sonra parmaklıklar ardındaki hiç tanıyamadığım melborn'u gösterdi.  

Solmuş yüzünde beyazdan başka renk görülmüyordu. Saçları da azalmaya başlamıştı. Yatağında yatıyordu. Uyuyor muydu emin değildim. Güvenlik görevlisi ona bağırınca yattığı yerde gözleri açıp etrafına bakındı. Beni gördükten sonra hızlıca yataktan kalkıp bana doğru gelmeye başladı. Refleks olarak biraz geri çekilmiştim. O da orda durdu. Sonra tam önümde oturdu. Aramızda sadece güvendiğim parmaklıklar vardı. Korkuyordum ondan. Sonuçta o deliydi. Bana zarar verebilirdi. Oturduğu yerde parmağını bir süre zeminde gezdirdi. Sonra gözlerini bana dikti. Gözleri oldukça koyuydu. Yüzünde endişeli bir ifade vardı. Bir şey söylemesini beklerken

''Julie, üzgünüm zamanı gelince her şeyi öğreneceksin. Sakın yalnız bırakma ki sende yalnız kalmayasın. Her şeye rağmen üstlendiğin görevi yerine getir. Nolite timere.'' dedikten sonra kalkıp yatağına gitti. Nefes almak için dışarı çıktım. Benim Latince bildiğimi nereden biliyordu ? Hem de atince ''korkma'' demişti. Niye bunu Latince söylemek zorunda kalmıştı ki. Düşünceler beynimi kemiriyordu. Sonunda aklıma gelen şeyle yüzümü birazda olsa gülümsetebilmiştim.

Tanrım Deli olduğunu nasıl unuturum. Bir delinin ağzından bu kelimeleri duymak oldukça şaşırtıcı ama inandırıcı değil. Her şeye rağmen o bir DELİ.

(Eveet, ben sözümü tuttum bugün yazdım sıra sizde. Sizde sözünüzü tutun voteleri ve yorumları arttırın. Belki bu bölümü beğenmeyenler olabilir. Ama 6 saat bilgisayarda durduğumdan beynimi zor çalıştırdım, üzgünüm. Aslında benim hikayemden daha yüksek okunan çok hikaye var (korku kategorisinde). Bunu görünce üzülüyorum ben bitireyim hikayeyi diyorum ama sonra sizin yorumlarınızı görünce sevincim, neşem yerine geliyor. Hepinizi seviyorum evlatlıklarımm <3 Bu arada yeni bölüm 1-2 gün sonra gelecek :))  

https://mobile.twitter.com/Aglayanceset  

takipleşelim asdfg 

EVLATLIKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin