Akcja rozrywa się w Turcji w XVI wieku ( 1566 - 1574 r. ). Opowiada o okresie panowania Sułtana Selima II, o wielu kłótniach w haremie z powodu władzy i miłości. Jak pewnie wiecie sułtan Selim II miał dwie żony Nurbanu sultan i Selimiye sultan, któ...
- Sama sobie wybierzesz. Na korytarzu czekają pashowie. Wybierz sobie.
Ayşe Humasah wyszła na korytarz. Zaczęła się przyglądać pashom. Nagle zobaczyła Ibrahima pashę ( kiedyś pisał dla niej wiersze, ale musiał wyjechać do stolicy. Ayşe Humasah zakochała się w nim wtedy i nigdy nie zapomniała o nim .) Podeszła do niego i powiedziała sułtanowi:
- Panie, wybrałam Ibrahima Pashę.
- To wspaniale. Za tydzień wy również weźmiecie ślub. – Możecie odejść pashowie.
Pashowie odeszli. Ayşe Humasah uśmiechnęła się.
- Możesz odejść. – powiedziała Mihrimah.
Ayşe Humasah ukłoniła się poszła.
- Wiesz Selim Ibrahim Pasha kiedyś pisał dla niej wiersze. Zakochali się w sobie, a moja córka przeżywała jego odejście.
- Nie wiedziałem.
- To teraz już wiesz. Na pewno już skacze z radości.
- Na pewno.
Tymczasem w haremie:
Selimiye sultan siedział wraz z niewolnicami.
- Pani. Który to już miesiąc. – zapytała się jedna z nich.
- Dopiero minęły dwa tygodnie hatun.
Rozmawiały. Po chwili usłyszały wołanie strażnika:
- Destur! Ayşe Humasah sultan! Hazretleri!
Niewolnice ustawiły się w rządku i spuściły głowy. Sułtanka Selimiye również wstała i spuściła głowę. Sułtanka Ayşe Humasah szła i stanęła koło Selimiye.
- Chodź ze mną – rzekła
- Tak jest pani. – odpowiedziała.
Sułtanki ruszyły w kierunku komnaty sułtanki Ayşe Humasah. Dotarły. Komnata była piękna.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Sułtanki usiadły.
- Pani, po co mnie wezwałaś? – zapytała ciekawa Selimiye
- Chciałam poznać żonę mego wuja. – odparła sułtanka Ayşe Humasah. – Opowiedz skąd jesteś.
- Jestem z Wenecji...
- Tak jak Nurbanu? – przerwała jej.
- Tak pani. – odpowiedziała.
- Mów dalej.
- Gdy byłam w twoim wieku, pani, to porwano mnie, a moją rodzinę zabito.
- Tak jak większości niewolnic.- stwierdziła – Słyszałam, że jesteś w ciąży.
- Tak pani.
- Który to już miesiąc?
- Dopiero pierwszy.
-Aha.
Rozmawiały dłuższą chwilę.
Tydzień później:
Dzisiaj jest noc przed ślubami. Wszystkie sułtanki szykują się. Nagle po haremie rozległ się krzyk:
- Destur! Mihrimah sultan! Hazretleri!
Służące, sułtanka Selimiye oraz sułtanka Safiye spuścili głowy. Po haremie kroczyła dumnie sułtanka Mihrimah. Usiadła na jednym z pięciu krzeseł. Później rozlegały się krzyki:
- Destur! Ismihan sultan! Hazretleri!
- Destur! Gehverhan sultan! Hazretleri!
- Destur! Şah sultan! Hazretleri!
- Destur! Ayşe Humasah sultan! Hazretleri!
Służące i sułtanka Safiye schyliły głowy.
Sułtanki usiadły na pozostałych krzesłach. Do wszystkich sułtanek siedzących na krzesłach podeszły służące, które rozsmarowały na ich dłoniach lepką maź i włożyły w nią pieniądza. Starsza kobieta zaczęła śpiewać . Chwilę później sułtanki wróciły do siebie, poszły do hamamu i położyły się spać. Tymczasem w komnacie sułtana świętowali mężczyźni. Byli tam: Sułtan, książę Murad, ważni Pashowie oraz przyszli mężowie sułtanek. Jedli, pili wino i rozmawiali. Kilka godzin później wszyscy wrócili do siebie, a do sułtana przyszła sułtanka Selimiye. Rankiem cały harem był na nogach. Wszyscy mieli dużo pracy. Jedni pomagali sułtanką się szykować, inne sprzątały, jeszcze inni przygotowywali potrawy.
Były już godziny popołudniowe:
Zaczęły się śluby. Po ślubach wszyscy poszli do hamamu przygotować się na noc poślubną. Sułtanka Mihrimah i Bali bey pojechali do swojego nowego pałacu i tam przygotowywali się na noc poślubną.
Nastał wieczór. Do komnat sułtanek przyszli pashowie. Zaczęli okazywać sobie uczucia. Ten dzień był szczęśliwy dla wszystkich oprócz Gehverhan ( bo wyszła za starszego od siebie pashę, którego nie kochała ) oraz Nurbanu ( ponieważ nie mogła przybyć na śluby swoich córek ).
Nastał ranek. Małżonkowie obudzili się i razem zjedli śniadanie. Po południu sułtanka Ayşe Humasah pojechała odwiedzić swoją matkę. Szła korytarzem i straciła przytomność. Upadła.
