Akcja rozrywa się w Turcji w XVI wieku ( 1566 - 1574 r. ). Opowiada o okresie panowania Sułtana Selima II, o wielu kłótniach w haremie z powodu władzy i miłości. Jak pewnie wiecie sułtan Selim II miał dwie żony Nurbanu sultan i Selimiye sultan, któ...
Przez harem szła sułtanka Selimiye. Zaczęła krzyczeć. Niewolnice zabrały ją do medyczki. Urodziła bliźniaki. Przybył tam sułtan. Wziął jednego z nich i powiedział:
- Na imię ci Mehmed. Na imię ci Mehmed. Na imię ci Mehmed.
Selim podał księcia jego matce, wziął drugiego i powiedział:
- Na imię ci Cihangir. Na imię ci Cihangir. Na imię ci Cihangir.
Oddał go matce i razem z rodziną odmówili modlitwę. Wszyscy się rozeszli. Została tylko Selimiye z dziećmi. Musiała się nimi nacieszyć, bo niedługo wyjeżdża na dwa lata do starego pałacu.
Nurbanu była w ogrodzie z suczką. Nakarmiła ją świeżym mięsem. Miała ogromny brzuch. W końcu była już w dziewiątym miesiącu ciąży. Poczuła kopnięcie.
Co mój aniołku już chcesz wyjść? Niedługo już będziesz w moich ramionach. Nie kop tak, bo to boli proszę. Ale dla ciebie przetrwam każdy ból.
Teraz zabolało jeszcze mocniej.
Aniołku proszę nie tak mocno.
- Ała! Boli! Rodzę! Prędko pomocy!
Strażnicy i służące przybiegli do sułtanki. Niektóre służące zaprowadziły ją do komnaty, inne biegły po medyczkę, a jeszcze inne zaprowadziły ask ( suczkę Nurbanu ) do komnaty czarnowłosej. Służące położyły sułtankę na łóżku. Chwilę później przybiegła medyczka. Nurbanu mocno parła, ale dziecko za nic nie chciało wyjść. W końcu pojawiła się główka i wyszło dziecko.
- Allahu...! - powiedziała medyczka.
- Co się stało! Co z moim dzieckiem!
- Jest owinięte w pępowinę.
Medyczka odwinęła dziecko, ale ono nie oddychało.
- Pani. Ono nie oddycha1
- Że co! Macie je uratować! Albo każę was wszystkich stracić!
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
- To nie takie proste pani. Zrobię co w mojej mocy.
Medyczka dwoiła się i troiła by uratować dziecko. Po długim oczekiwaniu usłyszano płac dziecka.
- Allahu..! Dzięki ci! - krzyknęła szczęśliwa medyczka.
- Żyje?!
- Tak pani. I ma się świetnie. To sułtanka.
- Moja śliczna.
Nurbanu wzięła córkę na ręce i ucałowała w główkę.
Zawsze chciałam mieć córeczkę Fatmę. Sułtan obiecał mi, że następną moją córeczkę nazwie Fatma. Więc mogę do ciebie tak mówić mój aniołku, moja Fatmo. Kocham cię malutka.
