Second Chance

10( sakripisyo)

Ysay

May game sila ngayon, may sakit si Bea pero lalaro sya? Bat kaya? Pero alam nyo yung masakit? Yung manonood ako ng game pero dapat ipakita kong di ako nasasaktan sa kasweetan nila. I think cool off to? Ang sakit makitang masaya sya pag si Bea ang kasama nya. Pero wala akong magagawa, mahal ko e. Before the game start magkasama na sila, time outs magkatabi sila, share pa sa botte. Parangbgusto ko ng umuwi. Hahaha. Masyadong masakit na pakiramdam ko gusto nyang ipamukha sakin na si Bea ang mas Mahal nya. Palabas na sana ako ng may nabangga ako.

"S-sorry Miss." Sabi ko.
"No it's okay, ako yung hindi nakatingin sa daan." Sabi nya at ngumiti. Parang kilala ko sya.
"Wait. Parang nakita na kita. Nagmeet na ba tayo?" Tanong ko.
"Ahmm. Yes. Mr. Marasigan. Laura Lehmann." Sabi nya.
"Ahh. Yeah! Hi." Sabi ko at nakipagshake hands.
"Manonood ka?" Tanong nya.
"Ahm. Yeah pero wala kasi akong kasama kaya lalabas na sana ako.
"Wow. Good timing. Pwede bang tayo muna manood? Wala din akong kasama. Haha" sabi nya.
"Yeah sure." Sabi ko at hinigit nya ako papuntang upuan. .

We talk and talk. Kahit paano. Kahit saglit. Nakalimutan ko yung sakit na makitang syang masaya kasama angbiba. Ang bait ni Lau at ang kwela pero si Jho ang mahal ko ha. Habang naguusap kami at tumatawa ay bigla nya ako hinigit at kumapit sya sa braso ko sabay Hi. Tumutok pala samin yung camera. Tumili naman ang mga tao. Nagulat ako dun ha. Haahah. Topak talaga.
.
.
.
.
Jho

Habang nagtime out at nakahawak sakin si Bea napatingin ako sa screen. Nakita si Ysay wirh a girl. Parang may kirot akong naramdaman. Pero kasalanan ko, nakipagcool off ako for Bea's sake. Mukhang masaya naman sya.

"You okay?" Bulong ni Bea.
"Yeah." Sabi ko at pumasok na sa court. Buti nalang di naapektuhan yung game ko. After the game ininterview ako tapos biglang lumapit si Ysay akala ko kakausapin nya ko pero ngumiti lang sya at lumampas. Iinterviehin din pala sya.

"So I'm with Ysay Marasigan and Jho Maraguinot. Hi guys." Sabi ni Boom.
"Ysay sino bang pinapanood mo at nandito ka? Hahaha." Tanong sakanya.
"Ahm. I'm here to support may school. Hahaha. Wala akong pinapanood na tao." Sagot nya. May naramdaman nanaman ako.
"Ahh. So ano ang eron sainyo ni Miss Laura? You look good together." Sabi nya. Leche to ah! Nananadya. (Tandaan mo na binalewala mo nanaman sya for Bea. Wag kang umarteng nasasaktan.) And it hits me.
"Ahmm. W-were friends. Haha" sabi nya.
"Okay. There you have it Ysay Marasigan. Thankyou." Sabi ni Boom at umalis na sya. Di ko pa sya nakakusap. Dalwang araw na nakakalipas.

Ilang araw ang nakakalipas inaalagaan ko padin sya. Natatakot ako. Natatakot ako para sakanya. Nagpaalam akong uuwi na muna ako sa Dorm dahil sa bahay na nial sya umuuwi after nung game. Naglaro sya kasi daw baka last game na nya yun.

"Jho. Mahalin mo si Ysay ha." Sabi nya.
"A-ano bang sinasabi mo dyan? Haha." Sabi ko.
"Basta. Thankyou sa pagaalaga ha." Sabi nya.
"No problem. Basta para sayo.Babalik ako bukas." Ngumiti naman sya sakin.
Bat parang kinabahan ako? Parang may mangyayari. Paguwi ko sa dorm natulog agad ako at di ko namalay ang oras 9 am na pala ng umaga. Hala! Isang araw akong natulog. Tinitext ko si Bea at ang parents nya pero walang nasagot. Ugh! Biglang nagvibrate phone ko. May lumabas sa reminders "Bea's Day." What the?! Hindi ko namaalayan! Dapat hindi na ako umuwi! Ngayon yung araw. Kaya ba hindi sila nasagot sa mga tawag at text ko. Wag naman.

Wala akong matakbuhan. Kaya iawagan ko si Ysay agad-agad.

"I-i need you." Sabi ko.
"I'm coming. Wag kang aalis sa dorm ha. Papunta na ko." Patuloy lang ang paiyak ko hanggang sa naramdaman kong may yumakap sakin.
"Ysay. Mahal ko padin pala sya. Sorry. Wala na sya Ysay. Wala na." Sabi ko haang nakayakap sakanya.
" shhh. Hindi sya mawawala sayo. Pangako." Sabi nya. "Aalis muna ako. Babalik din ako agad." Sabi nya at umalis. Kinabahan nanaman ako. Grabe.

.
.
.
.
1 week ng hundi nagpapakita si Ysya sakin, yung teammates ko hindi ko din masyadong kinakausap. Sa kwarto lang ako lagi si Bea? Wala akong balita. Ayokong malaman na wal na sya. Ayoko. May buglang sumigaw sa baba kaya bumababa ako.

"I'm back!!" Sigaw nito. Kilala ko to. Kilaang kilala ko. Bumaba agad ako at nakita ko sya. Malakas at nakangiti syang tumingin sakin.
"B-buhay ka?" Sabi ko.
"Thanks to your boy friend. Sya yung nagdonate." Sabi nya.
"h-huh?" Para akong nabobo at hindi agad nagsink sakin.
"Ssi Ysay. Nung naghihingalo ako, dumating sya with a girl. Nakapikit na ako at nagising ako. Ang sabi nila si Ysay ang bumuhay sakin." Sabi nya. Napaiyak naman ako bigla. "Ito o, nasa table ko yan, para ata sayo." Nanginginig akong kinuha yun at binasa.

"Hi baby! Sorry sa mga pagkukulang ko. Nagenjoy akong maging boy friend mo in 45 mins. Sayang! Di pa isang oras! Hahaha! Like what I said gagawin ko lahat mapasaya ka lang. Kitang kita kong si Bea ang rason ng bawat ngiti mo, kaya binuhay ko sya. Ayos lang ako, don't worry. Enjoy every single day with her. You own my heart forever.
-Ysay

Lalo akong napaiyak. Itinaya nya ang sarili nya para sa ikasasaya ko. Ysay. Napakabuti mo. Ang sakit. Ang sakit.