Second Chance

13(we meet again)

Jho

Papasok na ako sa sinabing lugar. Kinakabahan ako at natatakot. Huminga muna ako ng malalim bago pumasok at ng makatrating ako sa upuan ay isang babae ang nakita ko.

"L-laura?" Tanong ko.
"Yes, I am. Wala sya dito. Alam nya kasi yung media. Pero dadalhin kita sakanya." Sabi nya sakin at tumayo na.
"B-buhay t-talaga sya?" Tanong ko. Tumango sya bilang tugon.
"Tara na. Nagiintay na sya." Sabi nya at hinila na ako sa sasakyan. Habng nasa byahe ay natuwa naman akong malaman na buhay sya. Pero nagtataka ako kung paano.

"P-paano sya nabuhay?" Tanong ko.
"Sya na ang magkukwento sayo Jho." Sabi nya at tumigil sa isang malaking bahay. I remember this place. Dito nya ako dinala noon.

"Tara na." Pero imbis na sa pinto kami dumaan ay sa likod kami dumaretsyo. Doon. Nakita kong nakatalikod sya habang nakatingin sa buong Maynila. Maganda parin ang pangangatawan nya at walang pinagbago.

"Ysay." Tawag ni Laura kaya humarap ito. Nakasuot sya ng shades. Ang gwapo nya parin. Ngumiti sya at lumapit.
"Hi. We meet again." Tulala parin ako at hindi makapaniwala.
"P-pa-pano?" Tanong ko.
"Lau? Can you leave us for a while? Kailangan ko lang ikwento kung paano mo ako iniligtas." Sabi nya at umalis na si Laura. Di ako nakapagpigil at niyakap ko sya.
" namiss kita Ysay." Sabi ko habang naiyak.
"Hahaha. Di ako mamamatay ha!"pagbibirp nya.
"Paano?" Sabi ko.
"Well nung araw ng operation pumunta na ako dun. Wearing hospital dress at tiurukan na ako ng pampatulog. Pero nagulat ako kase nagising pa ako. Akala ko nga nasa langit na ako e!" Sabi nya. "Pero lumapit si Lau saying buhay pa ako. Nagalit ako sakanya kase sabi ko, ano pang saysay ng pagkabuhay ko kung ang taong mahal ko mas liligaya kasama ang ibang tao?" Sabi nya. Nakaramdam naman ako ng guilt." Oh wag kang maguilty ha. Di kita sinisisi. Pinalitan nya yung donor name. May nakausap daw kasi syang mamamatay na at puso nalang ang masasave sakanya. Sakto nman sya ang naging donor. Sayang nga yung pagdadrama ko sa letter ko e. Hahaha. Btw. Kamusta na kayo?" Tanong nya.
"W-wala ng kami. Nagloko nanaman e." Sabi ko. Tumingin sya sa mata ko at niyakap ako.
"Hindi parin pala sya natuto. Lumayo kana dun ha. Nandito na ulit ako. 'Ang superhero mo.'" Sabi nya.
"Pano kayo ni Laura? Magagalit yun." Sabi ko. Natawa naman sya.
"Walang kami. Nilinaw kong kaibigan lang ang tingin ko sakanya." Sabi nya at ngumiti.
"Ilalayo kita sa sakit. Sa takot at sa pagiisip na lahat lolokohin ka. Sorry kung nawala ako ng 3 taon pero hindi na kita iiwan. Iingatan kita hanggang sa huli." Sabi nya at hinalikan ako sa noo.
"Thankyou sa lahat Ysay. Hindi ko na alam gagawin ko kung wala ka." Sabi ko.

Hindi ako makapaniwala. Buhay sya. Buhay na buhay. Hindi ko alam kung anong gagawin ko, naguguluhan pa ako sa mga nangyayri.
.
.
.
.
.
Bea

Di pa sya nauwi at sa dorm wala ni isang napansin sakin. Kahit ang mga kaibigan ko. Siguro iniisip nilang galit ako sa kanila. Tama naman ginawa nila e, sobra na ako sa papanakit kay Jho. I just want to see her again. 4 pm na at wala pa akong nagagawa kaya naisipan kong pumunta sa field. Ugh. Damn this. Damn. May beer akong hawak at di ko namalayan ang oras. Almost 7 pm na kaya naglakad na ako padorm pero ng makita ko ang bench kung san madalas nandun si Jho nasaktan ako.

"Dati, may taong nakaupo dyan. Iniintay ka at aasikasuhin ka pagpasok mo. Di ka nya hahayaang magkasakit, ipagluluto ka pa. Hahaha. Naisip mo ba kung gano ka delikado dyan? Kung gaano sya katakot habang hinihintay ka galing sa mga babae mo? Naisip mo ba na baka sya ang hindi okay at baka may masakit na sakanya. Baka pagod na sya at ngalay kakaintay sayo. Pero ikaw ano? Nageenjoy magloko?" Sabi ng lalaking lumapit sakin. Nagulat ako. Paanong? Buhay sya?!
"B-buhay ka?!" Pagtatanong ko.
Naglakad sya palapit sakin at hinawakan ako sa kwelyo.
"Oo. Buhay na buhay. Pero hindi ko kailangan magpaliwanag sayo.. ang tanga ko at nagpaubaya ako. Ngayon kukunin ko ang dapat na sakin. Kung alam ko lang na magloloko mo ka? Malang 3 years ago ka pang wala sa mundong to. Di na ako ang mabait at maunawaing Ysay na marunong magpaubaya. I'll win her back!" Sabi nya at binitawan ang kwelyo ko sabay alis. How? Paano nya nalaman lahat at pano sya nabuhay? Ugh. Bwiset!
.
.
.
.
Jho

Nakatulog na pala ako sa bahay ni Ysay. Sa dami ng napagkwentuhan.

"Good Morning baby." Sabi nya at ngumiti. "Tara na sa baba. Nagluto ako." Sabi nya at hinigit na ako.
"Easy ka lang. Haha. Hindi ako mawawala. Maghihilamos lang ako at magsiaipilyo." Sabi ko.
"Sabi mo yan ha, hindi ka mawawala." Sabi nya at lumabas. Napangiti naman ako. How I wish kay Ysay nalang. Sakanya nalang ako.

Pagbaba ko ay nakita ko syang nakaapron lang at walang t-shirt. Ughh. Busog na agad ako! Leche.(Jho. Sa pagkakaalam ko Broken ka e. Haharot agad bhe?) Sereh na. Hehehe.

"Ow. Baby. Kain kana." Sabi nya habang nakatalikod at umupo ako sa table na nasa harapan nya. Aw. So hot naman. Humarap sya bigla at tinanggal ang apron.
"Here. Milk para mas maging power ka. Hahaha" natawa naman ako.
"Can you... wear your shirt?" I ask.
Lupapit sya sakin bigla. "Bakit? Masyado bang nakakadistract?" Sabi nya. Tinulak ko naman sya.
"Nakakainis ka! Trip mo nanaman ako!" Sabi ko. Whoo. Awkward nun.
"Hahaha. Sorry na. Ito na nga e." Sabi nya at sinoot ang t-shirt nya. "Okay na?" Tumango ako bilang tugon.

Habang nakain kami ay bigla syang tumigil.
"Jho." Tawag nya.
"Hmm?" Sabi ko dahil nakain ako.
Hinawakan nya ang kamay ko. "No matter what happen, tatandaan mo hinding hindi kita iiwan. Hindi nawala ang pagmamahal ko sayo. Everyday chinecheck padin kita at sinusundan. Sorry about that. Jho. Give me another chance. Ako nalang Jho. Ako nalang ang mahalin mo at pangako, hinding hindi ka masasaktan. Di ko ipapangakong di ka iiyak kase pag umiyak ka, tears of joy yon. Kase pakakasalan kita. Nakikita ko yung future ko Jho. Pero lumalabo...... lumablabo pag wala ka, pag hindi ikaw ang kasama ko. Jho, ikaw lang ang nakikita kong dahilan para mabuhay bukod sa pamilya ko. Wag mo isiping galit sila. Naiintindihan nila. Okay lang. Kahit IClaim mo na iyo ako kahit nanliligaw palang ako. Okay lang na tawaging under basta iyo ako. Jho. Mahal kita. Mahal na mahal." Sabi nya at hinalikan ako nsa noo. Umiiyak sya at ngayon lang ako nakakita ng lalaking umiiyak. Napaiyak nadin ako at niyakap sya.
"Your my superhero at thankyou sa lahat. Yes. I'll give you chance. Just give me time to move on." Sabi ko.
"Tutulungan kita don. Promise. Di ka masasaktan. Kase mahal na mahal kita." Sabi nya at niyakao ako. Sya na nga siguro. Sya na. Yung para sakin. I need to accept that Bea is just a lesson. Lesson na dapat 'HINDI BASTA-BASTA MAHULOG.'
.
.

.
.
.
.

.
.
.
.
Guys. Ang sakit nung "9 months pa beh." I crii!! Huhuhu!