Aşkı Tatmak

11. Bölüm

Multi: Mete

Mete'nin ağzından

1 hafta boyunca Selin'i görmemiştim takii bugüne kadar tekrar okula dönmüştü. Onu görünce kalbim depar atmaya başladı ve yüzümde saçma bir tebessüm oluştu. Ama sonra aklıma ona yaptıklarım geldi ve yüzümdeki tebessüm silindi. Ne o konuşmuştu ne de ben. Ne bekliyorsam hiç bir şey olmamış gibi benimle konuşmasını mı? Bencilce düşünmüştüm o gün. Duygularını hafife almıştım. Gözümü ondan ayırmamıştım Derya ile konuşuyordu yanında da yeni çocuk vardı ve yakın gözüküyordular. Kafamda o çocuk kim? Ne zamandan beri tanışıyorlar? Aralarında ne tür bir bağ var? gibi sorular oluştu. Ardından Selin onu izlediğimi anlamış olmalı ki bana baktı ve göz göze geldik. Bu uzaklık canımı sıkıyordu eskisi gibi onunla konuşmak istiyordum ama bu imkansızdı. Belki beni bir gün affeder bilemeyeceğim bunu zaman gösterecekti. Zil çalınca sınıfa çıktım hoca yer değişimi yapıyordu beni Selin'le oturmuştu Selin ne kadar yalvarsada hoca değiştirmedi. İşler daha da zorlaşmıştı ben ondan uzak durmaya çalıştıkça kader bizi bir şekilde bir araya getiriyordu sanki. En sonunda Selin pes edip sıraya geçti ve kafasını sıraya gömüp uyudu. Zil çalınca direk bahçeye çıktım peşimden Baran da geldi. Sonra yanımıza iki kız geldi kızıl saçlı olanın adı Pelin sarı şaçlınınki de Cerenmiş. Pelin Barana yavşarken Cerende bana yavşıyordu ama ilgimi çekmiyordu. Kızlar birşeyler diyordu ama ben etrafı izliyordum. Bir süre sonra Selin çıktı ve göz göze geldik onu görünce özlediğimi anladım ama neden özlemiştim ki anlam veremedim bir de yanında Mert denen dallama vardı onu ne zaman Selin'in yanında görsem sinirlerim bozuluyor yoksa kıskanıyor muydum? Daha fazla bakmadan önüme döndüm. Baran kızlarla konuşuyordu ben sadece onları dinliyordum birden Pelin denen kız"çıkışta sinemaya gidelim mi" diye sordu ben tam 'hayır' diyecekken Baran lafa atladı "Olur çıkışta kapının orda buluşalım" dedi. Kızlar sevinçle 'tamam' deyip gittiler. 

"Bana sormadan neden kararlar veriyorsun kuzen" dedim sinirli biçimde o da bana "Kafan dağılır diye düşündüm çünkü hayatla bağlantını koparmaya başladın" dedi. Haklıydı da o olaydan sonra yaşadığımı unuttum sanki. Eskisi kadar neşeli değildim, Baran'a bile takılmıyordum artık belki iyi gelir diye düşünerek 'tamam' dedim. Ardından zil çaldı ve sınıfa gittik. Ders edebiyattı çok sıkıcı bir dersti o yüzden uyumayı planlıyordum taki hoca Selin'e aşk nedir? Diye sorana kadar ardından. Cevabını merak ettiğim için pür dikkat Selini dinlemeye başladım. Sonra Selin ayağa kalkıp söze girdi.

"Hocam bence aşk gereksiz bir duygu"diyince ona bakmaya başladım çünkü merak ediyordum neden öyle düşündüğünü sanki hoca zihnimi okumuştu çünkü "Neden Selinciğim" diye sordu Selinden gözümü ayırmıyordum vereceği cevabı merak ediyordum ve ardından Selin konuştu.

Selin: "Aşık olursun karşılık bulamazsın, aşık olursun en küçük hatasında güvenin yıkılır, aşık olursun seversin yok olur kısacası aşk insana acı yaşatıp duruyor"

Hoca: " Böyle düşünmenin sebebi ney Selincim yoksa bir ayrılık filan mı yaşadın? " diye sordu bu seferde. Bir ara göz göze geldik. 

"Aşkı hiç tatmadım ki sevgilim olsun. Sadece annem ve babam aklıma geldi. Teyzem'in anlattığına göre liseden beri birbirlerini seviyorlarmış. Arada sorunlar yaşamışlar ayrılmışlar ama aşkları hiç bitmemiş. Ölürken bile beraber öldüler" dedi sesi titrek çıkmıştı. O an gözleri dolmuştu onu öyle görmem beni daha da üzdü ona sıkıca sarılmak istedim saçını okşayıp onu teselli etmek o güzel kokusunu içime çekmek istedim ama yapamadım ben bu kıza aşık mı olmuştum. İkinci defa bir kıza karşı böyle şeyler hissediyorum. İlki Elif'ti tekrar bu duyguları yaşamak tuhafıma gitti ilk başta Mert denen çocuktan kıskandım şimdi de ona sarılıp teselli etmek onun üzülmesini istemiyordum ama malesef ben çoktan üzmüştüm, kırmıştım onu hatırladıkça daha çok kendime kızıyorum galiba aşık oluyordum birbirimize o kadar uzakken nasıl nasıl olurdu ben sevsemde o artık benden nefret ediyor nasıl olucak diye düşünürken Selin hocadan lavaboya gitmek için izin istedi. O çıkınca peşinden Mert'te gitti. Ona yaklaşamamak beni sinir etmeye başlamıştı. İzin alıp yanına gitmek istiyordum ama yapamazdım. Sinirle gelmerini beklemeye başladım. Kapı çaldı ve ikisi birlikte sınıfa girdiler. Bana buz gibi bakan gözleri bu çocukta tebessümle bakıyordu.

Zil çalınca Selin sınıftan çıktı peşinden Derya ve Mert'te çıktı. Mert bir saniye bile ayrılmıyordu ve bu sinirimi bozuyordu ardından Baran yanıma geldi.

Baran: "İyi misin Mete"

" Hayır iyi değilim Baran. Ona uzak olmak sinirimi bozuyor" dedim iç çekerek

Baran: "Yoksa sen Selin'e aşık mı olmaya başladın" dedi hayretle

"Galiba ama o benden uzakken nasıl olucak"

Baran: "Ahh be kuzen keşke zamanı geri alabilsek ama malesef öyle bir imkan yok özür dilerim seni bu şeye ittiğim için bende çok pişmanım"

"Biliyorum kuzen ama neyse hadi bahçeye çıkalım"

Baran: "Tamam kuzen canını sıkma zamanla affeder belki"

"Umarım dediğin gibi olur" diyip sıradan kalktım ve çıkışa doğru yürümeye başladık. Bahçeye çıktığımda Selin bankta tek başına oturuyordu. Hadi oğlum Mete yapabilirsin. Derin nefes alıp yanına doğru ilerlemeye başladım. Yanına oturup ona bakmaya başladım. O da bana rahat bırak bakışları atıyordu.

"Selin konuşabilir miyiz"

Selin: "Seninle konuşacak birşeyim yok rahat bırak beni" diyip başka tarafa bakmaya başladı.

"Ben özür dilerim sana yaşattıklarım için. Düşünmeden, bencilce davrandım. Ne olur affet beni"

Selin: "Ben şimdi seni affetsem rahatlıcaksın değil mi? Üstünden büyük bir yük kalkacak. Keşke bende senin gibi şanslı olsam. Benim yüzümden ailem öldü ben hergün ızdırap çekiyorum. Güldüğüm zaman aklıma ailem geliyor. İşte o zaman güldüğüm için ve yaşadığım için kendime lanet okuyorum. Keşke yaşasaydılar o zaman bende rahatlamış olurdum. Üstümden koskocaman bir yük kalkardı" diyip hüzünlü bir şekilde gülümsedi ve tekrar konuşmaya başladı. "Sen benim kalbimi kırdın. Duygularımı hafife aldın. Sana artık güvenmiyorum"

"Ne olur böyle yapma. Seninle eskisi gibi konuşmak istiyorum"

Selin: "Artık senin konuşmak istemiyorum ve görmekte istemiyorum. Senden iğreniyorum" diyip ayaklandı ve devam etti "Benimle konuşmaya çalışma. Çünkü seni affetmeyeceğim" ve gitti.

_________________________________________

Okul çıkışı kapının orda Baran'la Ceren ve Pelin'i beklemeye başladık onları beklerken Selin çıktı bana bakmadan dümdüz yoluna devam etti. Sonra kızlar çıktı hep birlikte sinemaya gittik aklım Selindeydi ne yapmam gerekiyor kendimi bir şekilde affettirmem gerek nasıl olucak bilmiyorum ama benimle konuşmaması ben yokmuşum gibi davranması beni üzmeye başlamıştı ona karşı özlem duymaya başladım.

Sinemaya varınca Baran içecekleri filan aldı ve içeri girdik koltuklara doğru gidince Selinleri gördüm o şerefsiz Selin'in yanına oturmuştu o an sinirlenmeye başlamıştım sonra Selin bizi fark etti bir süre bakıştıktan sonra yerime oturdum Selin'in yanına Ceren de benim yanıma oturdu o kızın yılışık hareketleri sinirimi bozmaya başlatmıştı işte bir günüm böyle geçti herkes evine giderken Mert ve Selin birlikte gittiler hayla aralarında ne tür ilişki var bilmiyordum bunları düşünürken uyuya kaldım...

Vee sonn biraz sıkıcı olmuş olabilir ama yeni bölüm böyle olmayacak

Yazım hatalarım olabilir affedin