Goed of slecht? ( Badboy Harry styles en Niall horan fanfiction)

Inleiding

Ik ben Samantha, een normaal tiener meisje van 17 jaar met bruin haar en groene ogen, die altijd tienen of negens haalt ... althans ... nog niet ...

Een paar weken geleden kregen mijn ouders weer eens ruzie zoals altijd, het was meer dan normaal voor mij. Er ging geen dag voorbij zonder dat er geen geschreeuw, gezeur of gehuil was. Zolang als ik me al kan herinneren is dit nooit anders geweest.. Maar dit keer bleek het ernstiger te zijn dan anders, mijn moeder kon er niet meer tegen. ze hebben samen besloten dat het beter voor hun zelf, maar ook voor mij was als ze uit elkaar gingen, zodat iedereen zijn eigen leven kon leiden zonder teveel gezeur.

Ik heb het er niet echt moeilijk mee gehad als ik heel eerlijk ben. Mijn vader was sowieso nooit thuis, hij was een rechter, en moest daarom vanuit het kleine dorpje, waar wij wonen ... nou ja, woonden, Gerlach, naar Den Haag rijden voor zijn baan. De reistijd lag rond de vier uur, heen en terug.

Maar zoals ik al zei, ik heb totaal geen moeite met hun scheiding, maar waar ik wel moeite mee heb is dat mijn moeder en ik naar Amsterdam gaan verhuizen. Normaal zouden meisjes van mijn leeftijd dit echt geweldig vinden; Naar de hoofdstad van Nederland verhuizen, honderden design winkels, tientallen uitgaansplaatsen en nog veel meer ...

Maar ik vind er totaal niks aan. Ik zit net in mijn laatste examen jaar van de havo, en moet nu naar een totaal andere school. Al mijn vrienden die ik heb gemaakt, zal ik hooguit maar twee of drie keer in het jaar kunnen zien, en mijn familie misschien vier keer.

Mijn moeder wilt persé naar Amsterdam, omdat ze daar een hele goede baan heeft aangeboden gekregen. Ze heeft hem al een paar keer eerder aangeboden gekregen, maar ze heeft het altijd afgewezen, omdat ze bij mijn vader wou blijven. Nu ze uit elkaar zijn wil ze opeens van haar leven gaan 'genieten', daarom wil ze alle kansen grijpen die ze maar kan pakken, ongeacht wat andere daar van denken, inclusief ik, degene die met haar mee moet.

Ze wil niet dat ik bij mijn vader blijf, dat snap van de ene kant ook wel, omdat ik en mijn vader nou niet bepaald een goede band met elkaar hebben, maar het is beter dan helemaal naar amsterdam te verhuizen!

We hebben daar maar een heel klein appartementje, omdat in Amsterdam de grote huizen zogoed als onbetaalbaar zijn. Het heeft maar 2 slaapkamers, 1 kleine woonkamer en een keuken en badkamer.

Ik vind het verschrikkelijk, het is spuug lelijk. Allen muren zijn wit, maar omdat er al zolang niemand overheen geschilderd heeft is het een gele tint gaan krijgen, net alsof je in een café staat waar nog gerookt mag worden. Daarnaast staat er ook nog oud meubilair in, een stel oude banken en bedden, die bijna op inkwakken staan.

Mijn moeder zei laatst "Een likje verf hier en daar en het is weer zo goed als nieuw" Maar dat zag ik dus echt niet gebeuren.

Het appartement ligt midden in het centrum, even de trappen naar benede lopen en ik zit al in een drukke winkelstraat, die grenst aan de grote beienkorf. Het appertement ligt ook super dichtbij mijn school, waar ik vandaag voor de eerste keer heen ga. het zijn maar twee haltes met de tram ... nog een ding wat mij super irriteert ... de tram.

Ik hield er helemaal niet van om samen met honderden mensen op een kluitje in een soort wagon geplaats te worden. alles van die zwetende en stinkende mensen om je heen was absoluut niks voor mij.

Het enige positieve aan dit alles was dat ik nog maar een jaar te gaan heb op school, als ik geslaagd ben, wat geen probleem zou moeten zijn, aangezien ik alleen maar achten haal voor mijn proefwerken, kan ik een baan zoeken, en op mij zelf gaan wonen, terug in mijn oude dorpje, bij al mijn oude vrienden.

**

"Samantha! Opstaan! Anders mis je je eerste dag op school!" riep mijn moeder en klopte hard op mijn deur, die expres afgesloten was, en bracht mij daarmee uit mijn gedachten.

"Samantha!" Ze begon een beetje geirriteerd te raken.

"Ja mam! Ik kom! Doe rustig!" schreeuwde ik terug. Ik hoorde een diepe zucht, die mijn moeder uitliet, gevolgd door voetstappen die rustig wegliepen, opweg naar haar eigen slaapkamer.

"Fack my life" Ik nam een diepe zucht toen ik een poging nam om op te staan, ik had deze dag zo graag willen ontwijken, ik had er absoluut geen zin in, ik hoopte dat dit allemaal gewoon een erge nachtmerrie was...

(A/N)

Halloo :)

Ik ben dus een nieuwe fanfiction gestard in het Nederlands! Het klinkt een beetje cliché nu, maar ik beloof je het is heel anders ;)

En dit was trouwens maar de inleiding, daarom is het zo kort, normaal zullen de hoofdstukker zes keer zo lang zijn!

De fanfiction gaat over Niall horan en punk Harry Styles.

Als je het leuk vond, stem a.u.b voor mijn verhaal en laat even een reactie achter :)

Much love! x

****

No copyright intended!