Goed of slecht? ( Badboy Harry styles en Niall horan fanfiction)

Hoofdstuk 37

"I-ik ... Samantha .. Ja, ik hield het geheim ja. Maar dat was alleen voor jou, omdat ik zoveel om je geef" Van de andere kant van de tafel greep ze naar mijn linkerhand, maar voordat ze hem kom vastpakken trok ik hem weg, en stond tegelijkertijd op.

"Voor mij?! Kan je eens stoppen met alles bij mij neer te leggen?! Je hebt pap gewoon bedrogen al die jaren!" Ik kwam er nog steeds niet bij hoe ze dat kon doen, ook al zag ik mijn vader dan maar heel zelden toen ik nog gewoon thuis was, maar daarnaast was hij wel een goede vader. Ik ben soms wel boos op hem dat hij zich niet inzet voor onze band te versterken, en me niet eens heeft proberen te bellen sinds dat ik hier woon, maar ik heb toch goede herinneringen met hem, die ik mijn hele leven niet zou kunnen vergeten.

"Ik probeerde alleen maar een goede moeder te zijn!" Mijn moeder gebruikte haar benen om zich af te zetten, zodat de stoel naar achteren zou schuiven en ze makkelijker kon opstaan.

"Een goede moeder?! Nou daar ben je toch wel heel erg in mislukt dan!" Schreeuwde ik naar haar, en had geen moment spijt van mijn woorden, op dat moment verdienden ze het.

Haar mond werd in een o veranderd, en ze trok haar wenkbrauwen op, als ik niet beter wist, dacht ik dat ze een hart aanval kreeg ofzo, zo dramatisch was ze bezig.

"Hoe durf je?! " Ze stapte dichterbij, terwijl ik stok stijf bleef staan, en nog steeds achter mijn eigen woorden stond. " Weet je wel niet hoe moeilijk het was om die relatie met Rogé geheim te houden voor je vader en jou?! Ik hield allang niet meer van je vader, maar ik wou niet dat je zou opgroeien zonder hem! Daarom-"

"Daarom besloot je vreemd te gaan, en me helemaal mee naar Amsterdam te nemen tegen mijn zin in, dan ook nog eens me helemaal niks te vertellen, en alleen maar te zeggen 'ik moet overwerken' en me helemaal thuis alleen te laten zitten?! Weet je wel niet hoe schuldig ik me voelden over jullie scheiding?! Ik dacht dat jullie uit elkaar gingen door mij, omdat jullie steeds ruzie over mij hadden! Maar nee, jij bent hier degene die een andere vriend moest hebben, omdat je pap niet goed genoeg vond! En dat noemt zichzelf een goede moeder! Was ik maar bij pap gebleven!" Ik was verbaasd dat mijn ogen droog bleven, waarschijnlijk waren mijn tranen gewoon op, ik had de laatste twee weken vrijwel niks anders gedaan.

Maar ik was ook verbaasd door de acties van mijn moeder, ze stapte nog een paar meter dichter bij mij, en voordat ik het wist, haalde ze haar arm uit, en sloeg me met haar hand in mijn gezicht met één gladde beweging. Net als in de meeste films, werd mijn gezicht helemaal de andere kant opgedraaid, en voelde ik aan de kant waar mijn moeders hand mijn gezicht raakte, een brandend gevoel.

Uit automatisme greep ik met een hand naar de brandende kant van mijn gezicht, en bedekte de waarschijnlijke rode plek, die was gevormd in mijn moeders handafdruk. Ik was geschokt van haar daad, nooit had ik gedacht dat mijn moeder me ooit eens zou slaan, ze was dan wel een beetje chaotisch zo nu en dan, maar daarnaast was ze een heel rustig persoon, die soms in zich zelf gekeerd was.

"Hoe durf je! Ik heb alles voor je over gehad!" Met grote ogen keken we elkaar aan, volgens mij was zij zelf ook geschrokken. Woede en adrenaline gierden door mijn lichaam heen, en overal ontstonden tintelingen. Natuurlijk ga je je eigen moeder niet terug slaan op zo een moment, maar in je gedachtes wil je niks liever dan dat. Snel overwoog ik mijn opties die ik had, maar het waren er vrij weinig.

Ik draaide me om zonder ook maar verder nog iets terug te zeggen, en liep van haar weg. Maar al snel werd ik tegengehouden door haar hand die mijn arm vastgreep, en me terug trok. "Ik ben nog lang niet klaar met jou jongedame!"

"Nou, ik wel met jou hoor! kijk hoe gestoord je bent op dit moment! Doe niks waar je spijt van krijgt, anders zal je me hier niet meer zien hoor!" En ik meenden het, ik wou liever bij mijn vader wonen dan dat ik hier in dit kut appartement woonden, samen met mijn moeder.

Haar ogen waren vol met vuur, ze absorbeerden mijn woorden, en nam ze in zichzelf op. Na enkele secondes liet ze me gaan uit haar strakke grip, en liep ze zelf weg van me. Voor een moment was ik bang dat ze me nog een keer ging slaan, maar gelukkig was dat niet het geval, ook al dacht ze daar waarschijnlijk wel over na.

Zo snel mogelijk ging ik naar de badkamer, en sloot de deur af zodra ik binnen was. En alweer had ik verwacht dat ik in tranen uit zo barsten, maar dat deed ik niet. Er was te veel adrenaline in mijn lichaam om dat toe te laten.

Ik keek in de spiegel, en bestudeerden de rode vlek op mijn gezicht. Je kon duidelijk de afdruk van mijn moeders vingers over mijn rechter wang zien. Ik opende een van de lades die onder de wasbak waren geplaatst, en pakte mijn foundation. Ik heb zeker een half flesje erop moeten smeren, aangezien hij de vlek niet goed dekte.

Nog steeds kon je het rode zien, maar gelukkig al minder als voorheen. Vervolgens haalde ik de deur weer van het slot af, en rende ik naar mijn kamer, waar ik mijn telefoon er portemonnee in een schoudertas stopten, en mijn jas aan deed. Woest liep ik weer richting de gang, en verliet het appartement, ik wou er geen seconden meer langer blijven, en besloot om ergens buiten al te gaan wachten op Harry, ongeacht hoe vroeg het op dat moment was.

(A/N)

Hojjjjj! :) Wie is er blij als Harry weer komt? ^^

Dit is echt een van de eerste keren dat ik niets te vertellen heb hier ... Dus ehm .. ja... xp Hopelijk heb ik jullie maandag een heel klein beetje leuker gemaakt met dit hoofdstuk .. Ik ben onderhand wel weer toe aan weekend ><

Thanks for reading!

-xxx-

Anne