Goed of slecht? ( Badboy Harry styles en Niall horan fanfiction)

Hoofdstuk 10

Toen Niall zijn sleutels uit zijn broekzak haalde, en ze in zijn auto wou stoppen, stopte de scooter opeens vlak voor zijn auto. Als hij nou maar net een paar seconde later had geremd, was hij er zeker weten tegenaan gebotst, en niet met een zachte klap ..

Even twijfelde ik of het Harry of Zayn was, maar eigenlijk wist ik het al, ik herkende zijn scooter. Zayn en Harry hebben precies dezelfde scooter, maar op die van Harry zit een soort van bordeaux rode graffiti teken aan de voorkant, die Zayn niet heeft. Ik had geen idee wat het moest voorstellen, maar het was niet lelijk.

Hij schoof het kunststoffen klepje dat bij zijn ogen zat omhoog, en hield zijn helm op. "Waar ga je heen?" Zijn stem klonk net als een robot door de helm heen.

"Uhm, wat dacht je van naar huis?" Ik rees mijn rechter wenkbrauw omhoog.

"Ik dacht dat je naar mij toe kwam? Om aan het project te werken?"

What te fack. Waarom wil hij nu opeens wel aan het project werken? in de pauze deed hij net alsof het hem geen ene flikker uitmaakte, en nu hebben we zogenaamd afgesproken om naar zijn huis te gaan?!

"Het moet morgen af zijn weet je nog? Dit is de enige dag dat we er nog aan kunnen werken" Harry ging verder met zijn verhaal toen hij mijn verwarde gezichtsuitdrukking op mijn gezicht zag.

Ik keek naar Niall, die zich niet in het gesprek voerde, het enige wat hij deed was wat voor zich uitstaren, bang om iemand aan te kijken.

'Als ik nu met Harry mee ga, hoef ik wel het project niet helemaal alleen te maken, ik zou er nog uren aan bezig zijn.. met hulp van hem maar hoogstens twee hele uren! Maar, wil ik wel met hem mee naar huis? Misschien zijn zijn ouders wel alcoholisten ofzo .. of nog erger, hij woont alleen of met vrienden en gaat me opsluiten' Dacht ik bij mezelf. Zowizo, waar kwam opeens zijn interessen in mij vandaan?

oh my god. Wat is mis met mij? Ik denk altijd van alles het ergste, dat is ook waarom ik bang ben om beslissingen te nemen in mijn leven, of om uit te gaan ofzo. Ik blijf liever thuis, voor de tv of met een goed boek. Dan zijn er teminste geen problemen, en dan is de ergste beslissing die ik kan maken dat ik een boek boven goede tijden, slechte tijden kies, wat al vaker is voorgekomen. Wooh .. wat is mijn leven toch exciting...

Van de ene kant vond ik het ook echt super zielig voor Niall,ik had net gezegd dat ik met hem wou mee rijden, en nu ga ik opeens met iemand anders mee? Maar dan hoef ik wel niet uren aan een project te zitten werken?

Kom op Samantha .. ben eens niet zo een watje, anders word je toch alleen maar gezien als een complete loser! Je kan nooit wat van je leven maken als je zo voorzichtig bent! je bent een puber! je hoort een beetje opstandig te zijn!

"Heb je een tweede helm bij je?" Ik was verast door mijn eigen woorden.

Een grijns versheem op Harry's gezicht. "Nee, maar je mag mijne wel op doen" Hij pakte de helm van zijn hoofd af. Zijn warrige krullen, die door de helm helemaal uit model waren, kwamen tevoorschijn.

"Uhm, Niall .. ik ga met Harry mee, anders komt ons project nooit af ..." Ik durfde hem bijna niet aan te kijken, ik vond het gewoon zo zielig.

"O-ok, geen probleem, Later" Het leek wel alsof hij opeens opgelucht was ofzo, hij opende de deur van zijn auto, en sloeg hem weer dicht zodra hij erin zat. Ik keek hem na terwijl hij weg reed, en zwaaide naar hem, maar ik kreeg geen reactie terug, hij hield zijn ogen op de weg.

Ik pakte de helm uit Harry's handen en zette hem op mijn hoofd, hij was eigenlijk wat te groot, maar het was beter dan niks. de enige gedachte wat door mij heen ging was 'mijn moeder vermoord me als ze hier achter komt' Ze heeft wat tegen jongens met tattoos, en ze wil al helemaal niet dat ik bij zo'n jongens achterop de scooter ga zitten, laat staan naar zijn huis toe gaan.

Ik klom bij hem achterop, zonder wat te zeggen, en nam diep adem.

"Als ik jou was zou ik me vasthouden" Hij zei voordat hij de motor startte, al hoewel ik zijn gezicht niet kon zien, ik wist dat hij een grijnst op zijn gezicht had.

Echt niet. Dat kon hij wel vergeten, ik ging hem niet vasthouden.

Opeens begon de scooter te rijden, en harder dan ik gedacht had, ik weigerde om hem vast te houden, maar na enkele seconde leek het me toch wel een slim idee als ik levend bij hem aan wou komen.

Mijn grip om zijn buik heen werd steeds sterker, ik had het gevoel alsof ik bijna zijn maag eruit duuwde.

**

"We zijn er" Hij sprak de woorden die ik hoopte dat hij al tientallen minuten eerder zou uitspreken. Het duurde wel een eeuwigheid voordat we bij hem thuis kwamen, ik had beter eerst kunnen vragen waar we precies heengingen, nu had ik geen idee waar ik was.

Ik klom van zijn scooter af en deed de helm af.

"W-waar is je huis?" Het leek wel alsof we op een soort industrie terrein waren aangekomen, ik zag alleen een paar fabrieken, en een oud belasting kantoor, wat al zeker tien jaar niet meer gebruikt was.

"Daar" Hij wees naar het belasting kantoor.

"J-je woont in een kraakpand?" Mijn ogen werden groot, ik had zo'n spijt dat ik met hem was mee gegaan, ik wou hier weer zo snel mogelijk vandaan, dit was genoeg avontuur voor een dag.

"Ja, niet alleen ofzo, er wonen ook nog andere mensen" Hij kon beter zij mond houden, het werd er niet beter op.

(A/N)

Jeej een update :) Ik heb even een vraagje ... Willen jullie liever 3x in de week een wat langer hoofdstuk, of 4/5x in de week een korte??

Vergeet niet te stemmen en een reactie achter te laten!

Thank you for reading<3

-xxx-

Anne