Goed of slecht? ( Badboy Harry styles en Niall horan fanfiction)

Hoofdstuk 30

Ik lag al ongeveer meer dan een heel uur met mijn ogen dicht, op Harry's bed, net te doen alsof ik sliep, terwijl ik eigenlijk verzuild in mijn eigen gedachten was geraakt. Nadat hij me vertelde dat het helemaal niks voor hem betekende voelde ik me waardeloos en zelfs een beetje bedrogen, maar vooral teleurgesteld in mezelf.

Gister voelde het nog zo onschuldig aan, het kon geen kwaad dacht ik, maar achteraf had ik er toch wel een beetje spijt van. Hij was de eerste jongen die ooit zó intiem met mij was geweest, en dan verteld hij me na afloop ook nog eens dat het niks betekende.

Ik vroeg mezelf af wat ik anders had verwacht wat hij zou doen, of wat ik zou doen. Zou ik eigenlijk wel willen dat we meer als kennissen zouden zijn? Ik kende hem nog niet eens zo heel goed, en de tijd die we door hadden gebracht hadden we best wel vaak ruzie, wat normaal niet zou moeten voorkomen voor mensen die zich pas een paar dagen geleden hebben laten kennen, toch? En daarnaast had ik een vriendje, en zou ik in eerstenstantie niet eens over na moeten denken.

Ik concentreerde me op Harry's ademhaling om tot rust te komen. Hij is de hele tijd bij me gebleven, en heeft zich voor geen moment verplaatst of verroerd. Ik wou zo graag weten wat er nu door hem heen ging. Waarschijnlijk niks .. Waarschijnlijk voelde hij zich geen eens schuldig, dit was normaal voor hem ... Dronken meisjes misbruiken.

Mijn hoofdpijn werd steeds erger, naar maten mijn hoofd werd gevuld met allerlei verschillende gevoelens en gedachtes. Het leek wel net alsof ik in een scene van goede tijden, slechte tijden zat.

Er waren gewoon zoveel personen waar ik me meer druk om maakte dan mezelf op dat moment, vooral over Dave, die Harry voor mijn neus op de grond had neergeslagen. Ik had zo veel aan hem te danken, en nu krijgt hij alleen nog meer problemen door mij!

Daarnaast maakte ik me totaal geen zorgen om mijn moeder, omdat die mij toch niet meer belangrijk vond, anders zou ze niet tegen me hebben gelogen, en vooral niet met een andere man dan mijn vader naar bed zijn gegaan.

Ik wou zuchten, maar ik was bang dat Harry dan door zou hebben dat ik wakker was. Ik had geen in om een gesprek met hem te beginnen, omdat ik waarschijnlijk in huilen zou uitbarsten, aangezien ik niet tegen dit soort situaties kan.

Ik had echt behoeften aan vrienden op dit moment .. Gewoon iemand die je alles kan vertellen wat je dwars zit, en die dan geen oordeel gaat vellen over je .. iemand die gewoon luistert, zonder je te onderbreken of te verbeteren. Iemand die je niet zegt wat je moet doen, of gedaan zou moeten hebben.

Had ik wel zo iemand? Ik dacht dat ik ze had in mijn oude woonplaats, maar blijkbaar geven ze niks meer om mij, anders hadden ze wel opstenminst even gesmst ofzo. Had ik ze hier in Amsterdam dan wel? Niall en Max waren wel echt super lief, maar dat betekent niet dat ik hun kan vervelen met mijn zielige leven .. ze zouden waarschijnlijk voor mijn neus inslaap vallen ofzo.

'wat heb je toch weer een goed leven Samantha .. geen vrienden, een moeder die je niet kan vertrouwen' dacht ik bij mezelf.

Plotseling werd ik uit mijn gedachten geschud, toen een telefoon afging, en Harry die nog steeds naast mij zat besloot op te staan.

"Ja?!" Hoorde ik hem fluisteren zodra het muziek was uigeschakeld. Ik nam aan dat hij de telefoon had opgepakt.

"Luister, nu komt niet zo goed uit"

"Maar-"

"Fuck"

"Oke, later"

Al snel na zijn korte telefoon gesprek hoorde ik hem weer naar mij toelopen, en zakte de matras weer een beetje in, doordat hij op de rand ging zitten. Ik schrok een beetje toen ik zijn had op mijn schouder voelde, maar probeerde niet al te veel te bewegen, en hield mijn ogen dicht. "Samantha" Fluisterde hij, terwijl hij me op een rustig tempo door elkaar begon te schudden. voor nog wat seconden hield ik mijn ogen dicht, omdat ik me bedacht dat het er niet realistisch uit zou zien als ik meteen klaar wakker zou zijn.

"Hmm?" Mompelde ik toen ik voorzichig mijn ogen opendeed.

"hoe voel je je?" Vroeg hij, Waarom ging hij nu weer lief doen?

"Kut" Antwoorde ik simpelweg.

Het bleef even stil. "Ik moet even weg, ik ben zo terug ok? Daarna breng ik je wel naar huis. Ik heb mijn nummer in je telefoon gezet, dus bel als er wat is" Zonder dat ik antwoord kon geven, liep hij al weg, en sloot de deur achter zich dicht.

Ik had geen idee hoelang Harry weg zou blijven, en ook geen idee wat ik zou moeten doen. Ik stond op uit zijn bed, en besloot om naar zijn woonkamer te gaan zoeken, zodat ik teminsten wat televisie zou kunnen kijken.

Op mijn gemak strompelde ik zijn kamer uit op mijn ijskoude bloten voeten.

Harry's etage was net een doolhoof, er waren wel tientallen deuren, die allemaal weer leidde naar verschillende kamers. Sommige waren helemaal leeg, de andere stonden maar een paar dingen in, totdat ik de laatste deur aan de achterkant van zijn appartement opende.

Ik had er niet heel veel verstand was, helemaal geen zelfs, maar ik was slijm genoeg om te weten wat dit was. snel draaide ik me om, en ging zo snel mogelijk weer terug naar Harry's kamer om mijn telefoon van zijn nachtkastje te pakken.

Zo snel mogelijk ging ik naar mijn telefoon boek, en klikte ik op de naam "Dave".

Ongeduldig ijsbeerde ik door de gehele kamer in, wachtend dat hij zou oppaken.

"Met Dave?" Zijn stem klonk slaperig, ik had geen idee hoelaat het eigenlijk was .. aangezien Harry nergens een klok heeft hangen.

"Kan je me asjeblieft komen ophalen?" Vroeg ik hem.

(A/N)

Hmm, wat zag ze in die kamer? >:)

En dit boek heeft nog eens stuk of 7 hoofdstukken ofzo ... zouden jullie een vervolg hierna willen? ik heb nog genoeg ideen dussssss laat maar wat weten! ;)

Trouwens, ik ben super goed bezig met updaten toch?! dit hoofdstuk had ik binnen 1 dag geuplood! woopwoop 

anyways, thanks for reading!

-xxx-

Anne