"Ik was al om half twaalf thuis, maar je was al het slapen, dus ik wou je niet wakker maken" Ze loog, ik kon het zien in haar ogen; ze dwaalde de hele tijd af, en durfde ze niet op mij te richten.
"Nee niet waar" Ik fronste.
"J-Jawel hoor, ga je me nou beschuldiging van liegen?! Waarom zou ik dat tegen mijn eigen dochter doen?!" Tot mijn verassing stond ze boos op en dropte haar bord in de gootsteen.
"Waarom zeg je me nou niet gewoon eerlijk waar je was? dit slaat echt totaal nergens op. Ik mag het toch gewoon vragen! Ik weet honderd procent zeker dat je niet thuis was, omdat ik midden in de nacht nog wakker werd" Ik stond ook op, we stonden nu recht tegenover elkaar, face to face.
"Niet te geloven. Mijn eigen dochter gelooft me nog niet eens, ik ben weg, ik heb hier geen zin in" Ze duwde me opzij met één hand, en liep de woonkamer uit. Enkele seconde daarna hoorde ik met een harde klap de voordeur dicht gaan, en hakkenschoenen de trap af stampen.
What te fack?! Waar ging dat nou weer over, ze hoefde toch niet meteen zo uit te flippen?! Op momenten als deze wou ik dat ik gewoon naar Sanne kon vluchten, die thuis naast ons woont. In Gerlach dan .. dit noem ik absoluut geen 'thuis'. Sanne is mijn beste vriendin sinds dat we allebei op de basisschool zaten in groep 1. We hebben wel eens een ruzietje hier en daar, maar niks te erg. We waren twee handen op een buik, we deelde alles; geheimen, roddels en zelfs kleren. Als ik zo aan haar terug denk mis ik haar zo erg, ik kon niet wachten totdat het vakantie was, dan kon ik tenminste wat met haar afspreken.
Met een diepe zucht liep ik naar de slaapkamer van mijn moeder om wat kleren uitte zoeken, aangezien ik nog steeds in mijn pyjama rondliep.
Ik zwaaide de deuren open, en dacht niet te lang na, ik had totaal geen zin om veel aandacht aan mijn kleren te besteden, het is toch maar school.
Ik pakte een boyfriend jeans, met een zwarte tanktop en een paar vans uit de kast voordat ik hem weer dichtmaakte.
Vandaag werd het zo een lange schooldag, ik had de eerste twee uur maatschappij, daarna twee uur Nederlands en daarna nog eens twee uur natuurkunde. Kortom dus een complete kut dag.
Rustig liep ik naar de gang, pakte mijn Nickelson jas van de kapstok af, en liep de deur uit, de trappen af, richting school .... wooh...
**
Scooters, brommers, bussen en fietsers kwamen vanuit allen hoeken naar een punt toe, de school. Honderden mensen liepen de school in en uit, het leek wel of ik midden in New York liep, waar ik ook keek, er waren mensen. Hier was ik totaal niet aan gewend, op mijn school kwam maar een tiende van deze bevolking, Gisteren waren er nog niet eens zoveel mensen, misschien de helft? waar kwamen die opeens allemaal vandaan?!
Op mijn gemak betrad ik het lelijke schoolgebouw en liep ik meteen richting de administratie, om te vragen waar ik les had. Ik had geen zin om nog uren te gaan zoeken, ik kon gisteren zelfs de kantine niet vinden. Dezelfde vrouw zat achter het glazen raampje dat haar zou moeten beschermen tegen een of andere aanslag, terwijl je met een pistool er gewoon doorheen kon schieten.
"Hier de hal doorlopen, dan naar rechts, na de tweede deur links en dan de derde deur aan je linker kant" Ik was haar naar de eerste zeven woorden alweer kwijt, dus ik vroeg of ze het nog een keer wou herhalen, zodat ik het in mijn telefoon kon opschrijven, waar ze als eerste antwoord diep naar zuchtten, Na een paar geïrriteerde geluiden herhaalde ze het nog een keer. Ik bedankte haar beleefd met een glimlach op mijn gezicht, en ook daar ging ze geïrriteerd mee om. Kut wijf.
Met mijn rugzak in mijn rechterhand en mijn telefoon in mijn linker probeerde ik het lokaal te vinden, twee keer stond ik voor het verkeerde lokaal, maar na een tijdje had ik dan eindelijk het goede.
De deur stond wagenwijd open, aarzelend liep ik naar binnen. Er was nog geen leraar of lerares te zien, alleen een jongen met gemillimeterd haar, een licht getinte huid en fel groenen ogen. Toen hij mij hoorde binnenkomen keek hij meteen weg van zijn telefoon, en waren zijn ogen op mij gericht.
"k-kan ik hier zitten?" Ik wees naar de stoel naast hem waar hij zijn rugzak op had gezet. Ik had wel ergens anders kunnen gaan zitten, maar ik deed een poging om vrienden te zoeken. Voor hetzelfde geld zou hij gewoon 'nee' kunnen zeggen, maar ik waagde het erop.
"Uh ... Ja tuurlijk" Hij antwoorde verbaasd. Hij pakte zijn rugzak van de stoel en liet hem naast hem neervallen.
"Ben je nieuw hier ofzo?" Hij ging schuin op zijn stoel zitten en leunde op zijn elle boog die op de tafel voor hem was geplaatst.
"Ja .. is het zo goed te merken?" Ik grinnikte.
"Soort van" Hij lachte en haalde zijn schouders op. Hij had een vrij breed postuur, het zou me niet verbazen als hij elke dag ging trainen in de sportschool.
"Hoe kan je het aan me zien dan?"
"Oh gewoon ... Mensen denken normaal dat ik ze neer ga slaan als ze naast me komen zitten" Zijn mondhoeken spreidden zich uit over zijn gezicht, en er verschenen kuiltjes in zijn wangen toen hij begon te lachen.
"Oh" Ik antwoorde.
"Dont worry, Ik sla geen mensen .. niet meer althans"
"Al-"
"Goedemorgen! Wat zijn jullie vroeg!" Ik werd onderbroken door een wat oudere man. Ik wou Max eigenlijk vragen over wat hij precies bedoelde met 'althans'.
"Oh, wat een manieren! Sorry kind, ik had je niet eens gezien! Ik ben Meneer Weber, je nieuwe maatschappij leraar! Wat leuk om je in de klas te hebben" Hij zei heel enthousiast .. een beetje te enthousiast als je het mij vraagt ...
Na tien minuten was de hele klas gevuld, ik zat met totaal andere mensen dan dat ik gisteren zat, omdat de meeste waarschijnlijk een ander profiel hadden, waar maatschappij niet verplicht in was.
Meneer weber startte zijn les, en voor de verandering vroeg hij me niet om mezelf voor te stellen.
(A/N)
Sorry dat het zolang duurde! Maar ik wist niet wat ik moest schrijven .. maar nu zit ik weer vol ideen :D Harry en Niall komen weer voor in het volgende hoofdstuk!
Pls Stem voor dit verhaal en laat een comment achter
Thankyou for reading<3
-xxx-
Anne
JE LEEST
Goed of slecht? ( Badboy Harry styles en Niall horan fanfiction)
Fiksi PenggemarSamantha moet door haar moeders werk naar Amsterdam verhuizen, wat voor haar wel de andere kant van de wereld lijkt. Ze is opgegroeid in een klein dorpje, waar iedereen elkaar kent, het geheel tegenovergestelde van A'dam dus. Maar als ze opeens naar...