Goed of slecht? ( Badboy Harry styles en Niall horan fanfiction)

Hoofdstuk 40

Harry's Point of View:

"Waar was je de hele week?" Vroeg Samanha. Haar ogen die maar een paar centimeter van de mijne verwijderd waren, en vol met glinsters waren, keken me recht in mijn ogen aan. Haar lang, doorweekt, golvend en bruin haar hing los over haar schouders heen. Haar oog make-up was helemaal doorgelopen tot onder haar ogen, doordat we voorheen opeens getroffen werden door een fucking regenbui.

Ik vroeg me af hoe ze nog zo onschuldig en knap uit kon zien, zelfs nu ze helemaal doorweekt was, en haar hele ogen zwart waren. Ik moest zoveel moeite doen om mezelf te beheersen, ik wou haar lippen zo graag op de mijne hebben, ook al wist ik dat dat niet het slimste was om te doen.

Op momenten als deze voelde ik me egoïstisch, ik wou haar zo graag, nog nooit had ik zoveel willen weten over een en hetzelfde meisje. Voorheen was ik al op ze uitgekeken na een of twee dagen, maar met haar was het anders.

Ik wou haar wel vertellen waar ik de hele week was, maar ik kon het gewoon niet, omdat ik bang was dat ze zonder enige twijfel meteen de deur uit zou lopen, ik wist niet eens waarom ze nog hier was, aangezien ik haar een hele week een soort van negeert heb.

De hele week was ik drug bezig geweest met Zayn, we kregen het steeds drukken, en redde het allebei niet als we daarnaast ook nog eens naar school moesten gaan. Het maakte tenslotte niet veel uit, we waren beiden achttien jaar oud, ze konden ons helemaal niks maken.

Het liefste zou ik helemaal van school af gaan, het meeste van de tijd ben ik er toch niet, en als ik er ben heb ik niks aan allen vakken die ik op die dag krijg. Ik verdiende sowieso al véél meer dan de meeste mensen die een gewone baan hadden, ik had school echt niet nodig. Maar omdat er zo een kut regel is dat je een diploma moet halen voor je twintigste, was er niet veel aan te doen, aangezien ik geen zin had in werkstraf ofzo.

Na de eerste dag kreeg ik al de neiging om haar op te bellen. Sinds die dag dat ik haar zoende op school, heb ik nergens anders meer aan kunnen denken. Geloof me, ik heb onderhand wel honderden meisjes gezoend, maar dit keer was het toch anders.

Maar diep in mezelf wist ik dat het beter was om haar met rust te laten, en mijn gevoelens voor haar uit te schakelen. Ik wist dat ik totaal geen goede invloed op haar had, en ik kon er niks aan doen. Het was gewoon mijn manier van leven dat 'slecht' was, naja, in ieder geval slecht voor haar.

Door mij was ze al meerdere keren dronken geweest, en ik was bang dat als ik teveel met haar om zou gaan, dat ze ook met andere dingen in aanraking zou komen .. zoals drugs. Ook al was het mijn werk om die shit door te verkopen, Ik wou absoluut niet dat zij het zou gaan gebruiken, omdat ik al veel te veel mensen heb gezien, wiens leven daar totaal door verpest word.

Er waren dagen dat ik gek werd van mezelf, gewoon omdat ik mijn eigen gedachtes niet snapte. Ik wou dat Samantha veilig was, maar waarom? Ik kende haar niet eens zo goed, en toch werd ik door haar aangetrokken. En waarom wou ik haar dan bij mij hebben? Als ik toch wist dat dat nou niet bepaalt 'veilig' voor haar zou zijn?

Na vijf hele dagen, moest ik gewoon met haar afspreken...

En ik had gelijk ... Meteen in de eerste tien minuten dat we samen op mijn scooter zaten kregen we al problemen, ik liet haar zelfs wegrennen voor de politie, wat ons eigenlijk alleen nog maar in meer problemen zou kunnen brengen.

"Harry?" Haar onschuldige stem klonk weer door mijn oren, en bracht mij uit mijn gedachten.

"hmm?" Herhaalde ik, net zoals ik een paar minuten eerder ook deed.

" Ik vroeg waar je de hele week was?" Ze herhaalde haar vraag ook weer.

"Ik was bij mijn vader thuis" Loog ik, en ik vond mezelf nog best wel overtuigend.

"Oh" Was haar enige antwoord.

"Waarom ben je hier eigenlijk nog?" Vroeg ik haar, het kwam er veel botter uit dan dat ik eigenlijk bedoelt had, en ik kon in haar ogen zien dat ze verward was, dus snel verbeterde ik mezelf. "Ik bedoel...." Ik was, en zal nooit goed zijn in zo'n soort gesprekken ... " Ik bedoelde, waarom ben je hier nog? Bij mij? Nadat ik je een hele week genegeerd heb"  Als zij hetzelfde zou doen, zou ik echt boos geweest zijn, maar het leek haar weinig te boeien, althans dat leek zo.

"Ik weet het ook niet" Zuchtte ze. "Ik heb niet echt een reden om boos op je te zijn, aangezien we niks samen hebben" Ik kreeg een steek in mijn maag toen de woorden haar mond verlieten. Hadden we niks? Ik bedoel .. Ik had het dan wel niet specifiek gevraagd aan haar of ze mij vriendin wou zijn, maar ik bedoel .. dat doet niemand toch meer?

(A/N)

Sorry voor het lange wachten! Nouja .. 2 dagen haha. Maar ik heb woensdag en donderdag examens, dus kan ik niet uploaden waarschijnlijk! En het is ook best wel kort, maar ik wou iets uploaden! Hopelijk vonden jullie dit hoofdstuk leuk ;3 en misschien willen jullie wat meer in Harry's pov? Ik doe dat namelijk vrij weinig ...

Daarnaast heb ik, zoals je in de vorige A/N al kon zien, een nieuw boek gestart! Het heet Christmas Eve, en ik upload elke dag een nieuw hoofdstuk tot en met 25 december! Dus lees het a.u.b ;3

-xxx-

Anne