Goed of slecht? ( Badboy Harry styles en Niall horan fanfiction)

Hoofdstuk 1

Ik geeuwde nog een laatste keer voordat ik met veel moeite opstond uit mijn bed, en richting de lichtknop liep. Ik was zo moe, ik had geen oog kunnen dicht doen vannacht. Ik was gewent om in totale stilte te slapen, maar in zo een drukke stad zijn er altijd wel mensen buiten, ongeacht hoe laat het is. Om de paar minuten hoorde ik wel iemand praten, schreeuwen of roepen. Ik kan me echt niet voorstellen dat mensen hier goed kunnen slapen ...

Nadat het licht een paar keer aan en uit flikkerde besloot het eindelijk aan te blijven, het leek net alsof ik een krot woonde.

Mijn kamer is net groot genoeg voor een eenpersoonsbed en een klein make-up tafeltje, waar al mijn spullen ook maar net oppassen . Een klerenkast paste er niet eens meer in, daarom moet ik die op mijn moeders kamer delen met haar.

Voordat ik mijn kleren ging halen besloot ik eerst maar mijn make-up te doen, aangezien ik daar meestal de meeste tijd aan kwijt ben. Ik keek naar mezelf in de spiegel, ik zag er echt afschuwelijk uit. Mijn haar stond helemaal recht op, en ik had wallen onder mijn ogen van mijn slaaptekort.

Ik pakte als eerste wat concealer voor onder mijn ogen, gevolgd door wat foundation, eyeliner, mascara en blush. net toen ik mijn stijltang wou insteken klopten mijn moeder nog eens op mijn deur.

"Samantha! Sta op! Nu!" De hendel van de deur ging omhoog en omlaag, maar haar poging tot binnenkomen mislukte, omdat de deur nog steeds op slot was.

"Ik ben al wakker! Jeez! Ik ben m'n haar het doen!" Haar schelle stem was zo irritant het morgens vroeg, het liefste wou ik dat niemand me aansprak het zo vroeg in de ochtend, want ze kunnen toch geen fatsoenlijk antwoord terug krijgen, aangezien ik een heftig ochtendhumeur heb.

Ik zette mijn stijltang op de hoogste stand, en liet het opwarmen voor een paar minuutjes, voordat ik het ging gebruiken. Mijn haar was van natura krullend, echt verschrikkelijk. Daarom stijl ik het vrijwel elke dag.

Nadat ik er wel een soort van tevreden mee hoe ik eruit zag, stond ik op ,pakte de sleutel van mijn piep kleine nachtkastje en stak het in het sleutelgat. Het duurde even voordat ik de deur van het slot kreeg, omdat het al vrij oude deuren waren die nodig ge oliet moeten worden.

Met mijn piama aan liep ik naar de kleine keuken om ontbijt te maken, maar voordat ik bij het keukenkastje aankwam omhelsde mijn blije moeder me uit het niks.

"Ik weet dat dit niet makkelijk voor jou is schat, en ik ben je zo dankbaar dat je dit voor mij over hebt"

Nou .. ik had ook niet echt een andere keus he?! Als het aan mij lag zou ik liever thuis bij mijn vader gebleven zijn, maar nee, zij moest mij zo nodig bij haar hebben. Ik zou haar zo graag willen uitschelden op dit moment, maar ik wou haar niet nog meer stress bezorgen dan ze al had, dus besloot haar een sarcastische lach te geven voordat ik me uit haar stevige greep wurgde.

Ik pakte een kom uit een van de keuken kastjes en vulde het met wat cornflakes. Iedereen kijkt me altijd raar aan als ik het droog eet, zonder melk .. maar ik vind het gewoon zo vies als het gaat knetteren en de cornflakes zo week worden.

"Je gaat het vast leuk vinden op je nieuwe school! Hij is super groot, niet zoals je vorige school, waar maar honderd mensen ofzo opzaten. Hier zit heel Amsterdam! Je zal zoveel leuke nieuwe mensen ontmoeten en-"

"Mam, kan je asjeblieft je mond honden?" Ik onderbrak haar, ik moest er niet aan denken, zoveel verschillende mensen op een plaats. waarschijnlijk allemaal van die aandacht trekkende kinderen, die niks beters te doen hebben dan uitgaan en zich in coma te zuipen.

Mijn moeder wou commentaar terug geven, maar besloot uiteindelijk toch haar mond te houden. Heel verstandig van haar ... Ik was helemaal uitgeflipt als ze weer begon te praten over het geweldige leven in Amsterdam. Dit was haar droom, niet de mijne.