Goed of slecht? ( Badboy Harry styles en Niall horan fanfiction)

Hoofdstuk 39

Zonder ook maar een woord tegen elkaar te zeggen liepen Harry en ik, naast elkaar, door het bos, naar zijn huis toe. Ondertussen was het echt al heel erg donker buiten. Zonder de zaklamp die Harry als app op zijn iphone had gedownload, konden we waarschijnlijk geen hand voor ogen zien.

Het geritsel van blaadjes, en de irritante geluiden van duizenden muggen en insecten die in de buurt waren, vulden de stilte op. Het was klam en koud buiten, ik wou dat ik een andere jas had gepakt, en niet een kort leren jasje, die de kou niet tegenhoud, en eentje met een muts, want niet al te lang daarna begon eerst wat te miezeren, en daarna leek het wel alsof er een hele stortbui op ons gericht was.

De voorheen stevige ondergrond werd helemaal glibberig, doordat het water de harde aarde natmaakten, was het vol met modder, en moest ik mijn best doen om niet uit te glijden.

Ik voelde de waterdruppels over mijn voorhoofd en wangen glijden, vanuit mijn haar dat ondertussen al zeike nat was. Mijn kleren voelde helemaal doorweekt en koud aan, er liep zelfs water in mijn schoenen. Ik November altijd al gehaat, vooral om de weeromstandigheden, het ene moment kan het zonnig zijn, en het andere moment begint het opeens super hard te regenen, of zelfs te hagelen.

We waren nu al zeker een uur door het bos aan het lopen, en er leek maar geen einden aan te komen, mijn voeten begonnen onderhand pijn te doen, en mijn neus deed pijn, omdat die volgens mij een soort van bevroren was.

"Weet je wel aar we überhaupt heen gaan?" Vroeg ik Harry op een hard stem volume, zodat hij het kon horen door het geluid van de regendruppels die met een hoge snelheid op de bladeren en modder op onze ondergrond belandden.

Normaal gezien was het vanuit mij naar Harry's huis twintig minuten, dus ik vond het vreemd dat we er al een uur over aan het lopen waren.

Voor even was het weer stil tussen ons.

"Uhm, zou je me nog geloven als ik zou zeggen dat ik precies weet waar we heen gaan?" Vroeg hij me, ook al leek het meer op een soort van bevestiging.

Snel nadat hij uitgesproken wat hief ik mijn hoofd op, en keek geschrokt naar de jongen die naast mij liep. "Meen je dat?!" vroeg ik hem , mijn ogen wagen wijd open. "Had je dat niet wat eerder kunnen zeggen voordat we helemaal in de middel of nowhere waren?!"

Harry moest opeens lachen .. maar dan ook écht lachen "Ik maakte maar een grapje" Zei hij tussen zijn ademhalingen in. " We zijn er zo" Mijn wangen kleurde rood, niet door de kou, maar door de schaamte die over mij trok toen ik me realiseerde hoe ik reageerde. Ik had gewoon totaal geen zin meer om te lopen, en dacht dat we nog uren moesten, voordat we de andere kant van het bos zouden bereiken.

Dit was eigenlijk het prefecte moment om hem dingen te vragen die me een beetje dwars zaten, maar ik had totaal gene zelf vertrouwen, en was waarschijnlijk nog niet klaar voor het antwoord of de afwijzing die ik misschien zou krijgen, dus in plaats daarvan hield ik gewoon mijn mond dicht. Ik vond mezelf een lafaard, maar kreeg het echt niet voor elkaar om dingen te vragen, nu nog niet tenminste.

"Daar is het" Sprak Harry toen hij met zijn wijsvinger naar een paar lichten in de verte wees. Ik was nog nooit zó blij geweest om het kraakpand te zien, ik ging als maar sneller lopen, waardoor ik steeds bijna uitgleed over de modder, die steeds glibberiger werd. Ik hoorde Harry nog achter mij lachen, maar ik negeerde het, het enige wat ik wou was droog, en warm zitten.

"schiet op....." Zei ik ongeduldig toen we voor de voordeur stilstonden, en Harry maar in zijn zak bleef graaien naar zijn sleutels. Normaal gezien had hij ze in geen mum van tijd in zijn hand, en nu moet hij er perse zo lang over doen.

"Ha-ha, ik trap er echt niet nog een keer in hoor" sprak ik toen ik Harry's gezichtsuitdrukking zag veranderen, hij keek geschokt, en dacht waarschijnlijk mij te laten denken dat hij ze verloren was ofzo, maar na de vorige keer liet ik me niet nog een keer voor de gek houden.

"Nee, even serieus .. volgens mij heb ik mijn sleutels in mijn scooter laten liggen" hij klonk serieus, en weer was mijn reactie totaal waardeloos. "Ik bel Zayn wel of hij de deur open komt doen" Ik hield hem in de gaten terwijl hij zijn telefoon uit zijn broekzak haalden en hem ontgrendelden.

Harry was net zo doorweekt als ik, zijn haren waren helemaal nat, en zijn krullen helemaal ingezakt. Door het natte witte shirt wat hij aan had, kon ik al zijn spieren zien, doordat het aan zijn lijf kleefden. Ik vroeg me af of hij aan een sport deed, zoals kickboksen, of gewichtheffen ofzo. Ik had hem er nog nooit over horen praten, maar anders zou hij nooit zo een gespierd lichaam kunnen hebben.

"Hey" Sprak Harry in de telefoon. Met een hand had hij zijn telefoon vast, dicht bij zijn oor, zijn andere hand was in zijn broekzak gestoken. "Kom de deur open maken, ik heb geen sleutels bij me" Zei hij weer na een tijdje. " Ok, schiet wel op" Met dat gezegd te hebben hing hij op.

Ongeduldig wachtte we allebei op Zayn, die wel heel erg lang nodig had om naar onder te komen, en ons de deur open te maken.

Niks zat me mee vandaag.

"Eindelijk" Zei Harry tegen Zayn, toen de deur geopend werd. Hij duwde Zayn aan de kant, en liet mij als eerste binnen. Het huis was gevuld met harde muziek, en een bonkende bas. het verbaasde me totaal niet dat er weer een feest was, dat leek hier elke dag wel te gebeuren.

"Jullie zien er niet uit" Lachte Zayn toen hij ons zag in onze druipende kleren. " Komen jullie ook naar boven?" Ook al zei Zayn 'Jullie' Wist ik dat hij alleen Harry bedoelde, hij keek mij niet één keer recht in mijn ogen aan. Ik had geen idee wat ik hem had misdaan, maar hij heeft mij nooit gemogen, en ik hem ook niet echt.

"Misschien" Antwoorde Harry kort, voordat hij mijn pols vastpakte en me de trappen op leed. Op een of andere manier vond ik het lief dat hij had onthouden dat ik nooit in mijn leven in die lift zou stappen, zelfs niet nu ik helemaal kapot ben. Ik heb altijd al een fobie voor liften gehad, ik ben altijd bang dat ze blijven vasthangen, en vervolgens neerstortten, dus ik ging al helemaal niet in een lift die al weet ik hoelang niet meer gekeurd was.

Ik hoopte niet dat die 'misschien' van Harry zou veranderen in een 'ja', ik had totaal geen zin in een feest, of om mensen om me heen te hebben.

Buiten adem bereikte we eindelijk Harry's etage, mijn benen trilde helemaal, en mijn keel deed pijn. I wist niet of het van de beweging kwam, of door het weer. We liepen zoals altijd naar Harry's slaapkamer, waar we eigenlijk alleen maar waren als we in zijn 'huis' waren.

"Hier, trek dit aan, die zijn tenminste droog" Harry pakte kleren uit zijn kast en overhandigde ze aan mij voordat hij de kamer uitliep. Het voelde een beetje raar om Harry's kleren aan te trekken, maar het was beter dan in die zeik natte kleren van mezelf te blijven zitten. Ik trok mijn shirt over mijn hoofd uit, en gooide het naast me neer op de grond, gevolgd door mijn broek, die ik met veel moeite uitkreeg. hij was helemaal vastgeplakt aan mijn benen.

Harry's kleren waren warm en zacht, alleen veel te groot. De jogging broek die hij mij gegeven had viel zo goed als van mijn heupen af, en het shirt gleed steeds over mijn schouders heen, maar het was beter dan niks, toch?

Ik legde mijn kleren gespreden op zijn verwarming neer, en hoopte dat als Harry me naar huis zou brengen ze onderhand wel droog zouden zijn.

Na een tijdje kwam Harry weer zijn kamer binnen, ik plofte neer op zijn bed, en hij deed hetzelfde. "H-Harry?" Het was nu of nooit dacht ik, dit was waarschijnlijk niet het beste moment ooit, maar ik kon het niet voor me houden, en moest het antwoord weten voordat we de hele avond samen zouden zijn.

"hmm?" Hij keek me recht in mijn ogen aan, wat het alleen nog maar moeilijker voor mij maakte om te spreken. Ik keek weg, en staarde na de muur voor mij. "Waar was je de hele week?" Het was niet precies wat ik wou vragen, maar het kwam in de buurt. ik kon moeilijk vragen ' hey, waarom liet je niks meer van je horen nadat je me gezoend had? Ik heb misschien gevoelens voor je, en wil weten of jij ze misschien ook voor mij hebt' Dan zou ik helemaal voorschut staan.

Hij nam diep adem voordat hij antwoordde.

(A/N)

Haaj! Waar denk je dat hij was? :) Dit was weer een wat langer hoofdstukje, omdat iemand opmerkte dat het de laatste tijd wat korter aan het worden was. Maar onthoud dat ik mijn best doe om zoveel mogelijk te uploaden!

Daarnaast, kijkt iemand van jullie toevallig the voice? Wie vind je de leuktste van dit jaar? Ik ben vor wustik .. woop woop ;)

Thanks for reading!

-xxx-

Anne