Hoofdstuk 2

2.8K 132 7
                                    

De reis leek wel uren te duren, maar was in werkelijkheid maar hoogstens vijf minuten. Ik ergerde me kapot aan de krijsende baby in de kinderwagen naast mij, en vooral aan de jongen achter mij, waarvan ik zijn muziek van honderd meter afstand nog zou kunnen horen. Dit was absoluut niks voor mij, al die drukte.

Na veel geduuw lukte het me eindelijk om mezelf uit de cabine te wurgen. Ik was blij dat ik geen seconde langer in dat kwellende ding hoefde te blijven.

In mijn oude dorpje ging ik altijd met de fiets naar school, maar mijn moeder zij dat ze hef fijner vond als ik nu met de tram ging , omdat ze het drukke verkeer op de weg niet zo vertrouwt.

'Hoe moet ik ooit mijn school gaan vinden?' dacht ik in mezelf. Ik wist alleen dat ik bij deze halte moest uitstappen, en dat de school 'Antonius college' heten. Voorderest had mijn moeder me niks verteld. Misschien heeft ze de route een paar keer uitgelegd, maar heb ik niet naar haar geluisterd, omdat ik te druk bezig was met mijn telefoon.

Mijn gedachtes werden al snel beantwoord. Er stapte nog ongeveen honderd anderen kinderen uit, die waarschijnlijk naar dezelfde school gaan, dus ik besloot ze te volgen. onopvallend natuurlijk ...

Na de straat overgestoken te hebben, lag een groot gebouw voor me met een hek erom heen.

Dat was het dan ... mijn nieuwe school...

Het was een vrij oud gebouw, helemaal van bakstenen gemaakt. Was alles in Amsterdam zo oud en lelijk?!

Ik liep langzaam het schoolplein op en keek een beetje rond. Met een verbaasde gezichtsuitdrukking keek ik naar de mensen die op de bankjes zaten, die verspreid stonden over het schoolplein. Allemaal verschillende groepjes, nerds, gothics, populaire kinderen en nog veel meer die ik niet eens naam kon geven. Dit was allemaal zo anders dan in Gerlach, daar had je geen groepjes, iedereen kon het wel met elkaar vinden, iedereen was aardig en er was vrijwel nooit ruzie.

"kan je niet uitkijken?" Ik schreeuwde naar een groepje van 3 meisjes die mij bijna omver liepen. Ze draaide hun hoofd om en keken me aan alsof ik een of andere mongool was en liepen gewoon weer door, zonder wat terug te zeggen.

Ik had nu al heimwee naar mijn oude school, als iemand je daar omver liep boden ze meteen hun excuses aan.

Ik liep het grote gebouw naar binnen en volgde de bordjes waarop stond 'administratie'. Het heeft zeker een kwartier geduurd voordat ik de andere kant van het gebouw bereikte.

"Uhm, hallo? Ik ben nieuwe hier" Ik zei tegen de vrouw achter het glazen raampje die levenloos aan haar computer zat vastgeklampt. Ze zal wel rond de vijftig jaar zijn geweest, aangezien ze al wat rimpels in haar gezicht had, en er wat grijze uitgroei verscheen aan de grens van haar hoofdhuid.

Toen ze eindelijk realiseerde dat ik daar stond schoof ze het raampje open. "Kan ik je helpen?"

"Ja, ik ben nieuw hier, en moest mijn lesrooster komen ophalen"

"Oh, jij bent Samantha toch?"

Ik knikte.

"Je moeder had al gebeld gisteren, ik zoek het even voor je, een momentje" Ze deed het raampje weer dicht en stond op van haar bureau stoel. Ze liep naar een soort van laden kast en opende de ondersta la, waar wat dossiers inzaten. Ze gleed met haar vinger over de tabbladen totdat ze bij de 'S' aankwam. Ze pakte het mapje met mijn naam eruit en opende het.

Nadat ze een paar minuten in mij dossier had rond gebladerd kwam ze terug en opende ze het raampje weer. Nog zo een ding ... het raampje ... Zijn ze bang dat iemand een aanslag op ze wilt plegen ofzo?

"Dit is je lesrooster, je zit in klas H5A. Mevrouw Neer is je mentor. Je hebt als eerste Geschiedenis in lokaal AK13, dat is hier de hoek om, en dan de eerste deur links" Ze wees naar de hal aan mijn rechter kant.

"Oké, dank u wel" Ik bedankte de oude vrouw en volgde haar instructies op, op weg naar mijn lokaal.

Ik ademende nog een keer diep in voordat ik rustig op de deur van het klaslokaal klopte en hem voorzichtig opendeed. Ik was zo nerveus, ik ben nog nooit het 'nieuwe' kind geweest. De hele klas kende elkaar waarschijnlijk al voor 4 jaar nu, en ik kwam binnen, in het midden van het jaar, als een totale vreemdeling.

Toen ik een stap in het lokaal zette waren ongeveer dertig paar ogen op mij gericht. Ik voelde mezelf rood worden.

"Uhm... Dit is lokaal AK13 toch? Ik ben nieuw hier" Mijn ogen waren gericht op de vrouw die voor de klas stond, ik probeerde niet te laten merken dat ik nerveus werd van al die mensen die mij aan het staren waren.

"Oh ja! Mevrouw Neer vertelde al zo iets. Kom verder!" Ze maakte handgebaren dat ik naast haar moest komen staan voor de klas. Oh god.

"Stel jezelf maar even voor"

Ik kon wel huilen op dit moment, ik zit toch niet op de basisschool ofzo?! Ik vond het altijd zo awkard als je jezelf moest voorstellen.

"Ik ben Samantha Ruth, ik ben zeventien jaar en kom uit Gerlach" Mensen begonnen opeens te fluisteren met de persoon naast hem of haar, waarschijnlijk mij aan het bespreken.

"Oke, welkom Samantha! Ik ben mevrouw Klasen, je geshiedenis lerares." Ze schudde mijn hand. "Ga maar naast Niall zitten" Ze wees naar een open plaats naast een blonde jongen, hij kwam me zo bekend voor.

Toen ze dat zei begon op eens iedereen te giegelen. Had ik iets in mijn haar ofzo?

Ik liep naar de tafel toe, en liet mijn rugzak naast mij neer ploffen zodra ik ging zitten.

"Hey, ben jij niet dat meisje van vanmorgen?" Niall tikte met zijn wijsvinger op mijn linker schouder.

Daar kende ik hem dus van! Hij was die jongen waar ik tegenaan was gebotst toen ik weer eens niet aan het uitkijken was.

"Ja klopt" Ik fluisterde, zodat niemand ons kon horen.

"Waarom was je daar eigenlijk?"

"Ik woon daar sinds gisteren..."

"Echt?!"

"Ja, helaas wel. En jij dan? waarom was jij daar?"

" Ik woon dan blijkbaar in het appartement naast je" Hij glimlachte naar mij, dat ervoor zorgde dat zijn beugel showden.

"Niall en Samantha, zouden jullie ook even op willen letten?!"

(A/N)

thanks for reading <333

ik hoop echt dat jullie het leuk vinden! als laat even een reactie achter? :D

-xxx-

Anne

Goed of slecht? ( Badboy Harry styles en Niall horan fanfiction)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu