Goed of slecht? ( Badboy Harry styles en Niall horan fanfiction)

Hoofdstuk 19

*Samantha's Point of View*

Ik werd wakker van het geluid van een deurklink die rustig naar beneden werd gehaald, gevolgd door het krakende geluid wat je krijgt als het tocht. Ik concentreerde me op de voetstappen die stap voor stap de kamer betraden.

De persoon stond stil, niet al te ver weg van mij. Voor enkele seconde was het stil ... beide maakte we geen geluid, alleen onze ademhaling klonk rustig op de achtergrond.

Nog twee voetstappen werden gezet, voordat opeens de gordijnen openvlogen, en een felle lichtstraal mijn gezicht verwarmde.

"Doe die gordijnen dicht! " Mompelde ik.

"Ook goedemorgen"

Mijn hart stond stil. Het was niet de stem die ik verwacht had, tenzij mijn moeder opeens een halve vent was geworden en een baard in haar keel had gekregen, waar ik vrijwel zeker van was dat dat onwaarschijnlijk zou zijn.

Ik deed mijn ogen zo snel mogelijk open om te zien wie er nu werkelijk voor me stond. Op dat punt scheen het licht vol mijn oogkassen naar binnen en werd  ik me opeens bewust van de ondraagbare druk in mijn hoofd, en een helse pijn in mijn onderbuik.

"Fack" Schold ik, en kneep mijn ogen weer dicht, een poging om het zonlicht te blokkeren.

Hierdoor werd de helse pijn in mijn hoofd alleen nog maar erger en erger.

Ik legde mijn rechterhand op mijn hoofd, en de andere op mijn buik, als ik niet beter wist, dacht ik dat ik zwanger zou zijn ofzo.

"Waag het niet op over mijn bed heen te kotsen" De zware stem sprak, en deed de gordijnen weer dicht, zoals ik hem gevraagd had. Waarschijnlijk gewoon uit eigen belang, omdat hij zag dat het licht niet veel goeds met me deed.

Nadat de lichtstralen weer van mijn gezicht waren gehaald, deed ik nog een poging om mijn ogen open te doen, en dit keer met succes.

"What the hel" Zei ik toen mijn ogen focuste op de kamer waar ik inlag. Net zoals ik met de stem verwachte, had ik dit totaal niet verwacht. Ik had verwacht om wakker te worden in mijn eigen oude en vieze kamer, integendeel was ik in Harry's kamer, op zijn bed, in een jeans broek en een tanktop.

"Wat doe ik hier?!"

"Is je hangover zo erg?" Lachte Harry terwijl hij plaats nam naast mij op zijn bed.

Hangover? Waar had hij het over? Misschien verklaarde dat de hoofdpijn ...

"wat kan je je überhaupt nog herinneren van gisteren?" Hij ging verder toen hij mijn verwarde gezichtsuitdrukking zag.

"Uhm, ik ging met jou mee om aan het project te werken en-" Mijn ogen werden groot. Kut .. het project. "Hoelaat is het?!" Mijn ogen zochten voor een klok of wekker.

"Half zeven"

"Ohmygod. ben ik hier de hele nacht geweest?! We moeten dadelijk een fucking presentatie geven!" Ik begon paniekerig te raken.

Niet alleen omdat we waarschijnlijk te laat zouden komen op school, maar ook omdat ik de hele nacht bij hem was geweest, en ik me vrijwel niks meer kon herinneren, wie weet wat ik allemaal gedaan heb.

"Avonds" Hij rees zijn wenkbrauwen. "Het is half zeven avonds. Je hebt de hele middag nog doorgeslapen"

"Wat?! En je hebt me niet wakker gemaakt?! We hebben onze presentatie gemist?!" Nog nooit eerder had ik een presentatie, proefwerk of een schriftelijke overhoring gemist.

Door alle stres werd alles in mijn lichaam nog eens veel pijnlijker dan van te voren. Ik voelde mijn maagzuur langzaam omhoog komen. Harry had waarschijnlijk aan mijn lichaamsbewegingen kunnen aflezen dat er iets fout was, hij jogden opeens de kamer uit, en kwam een paar seconde daarna terug met een emmer, en zette hem voor mij neer.

Gelukkig, want nog geen paar tellen daarna kon ik het niet meer inhouden. Ik kotste zo goed als alles in mijn lichaam uit. Ik had me nog nooit in mijn hele leven zo waardeloos gevoelt.

"Maak je niet zo druk, ik ben bijna nooit op school en daar maken ze echt geen drama om. Daar vanaf gezien is het gewoon je eigenschuld."

"Mijn eigen schuld?! Hoe kan dit mijn eigen schuld zijn! Ik zou normaal nooit zo iets doen! Ook al weet ik niet wat ik precies allemaal gedaan heb!" Het was zijn schuld ...Hij had gewoon een slechte invloed op me.

"Hoe kan dit mijn schuld zijn dan?! Jij kwam opeens naar onder terwijl ik zei dat je hier moest blijven, toen heb ik je nog eens een keer gezegd om naar boven te gaan, maar je luisterde gewoon niet! En de volgende keer dat ik je tegenkwam was je opeens fucking dronken en had je een jointje in je bek!"

Dronken?! een jointje?!  What the fack was er gisteren allemaal gebeurt! Ik wist dat Harry een soort van gelijk had, ik had gewoon naar hem moeten luisteren, dan was alles goed geweest. Dan had hij me gewoon naar huis kunnen brengen, en hadden we vandaag onze presentatie kunnen houden.

Langzamerhand kwamen er wel weer wat beelden van de dag ervoor binnen. Ik herinnerde me dat ik super veel lol had, maar niet dat al die slechte dingen waren gebeurt?

"Wij hebben toch niet uh ..." Ik voelde me een beetje awkard om dit te vragen, maar ik moest het weten.

"Geneukt?" Zei hij meer dan dat hij vroeg.

"Ja ..."

"Nah, niet met mij in iedergeval"  Een grijns verscheen op zijn gezicht.

"Wat?" Ik voelde mezelf spier wit worden. Had ik in een dag zo erg mijn leven verpest? K had gewoon mijn maagdelijkheid aan iemand gegeven en ik wist niet eens aan wie!

En ja .. Ik ben zeventien jaar en nog steeds maagd, noem me ouderwets, maar ik wil mijn lichaam nou eenmaal niet verkopen aan zoveel verschillende jongens, alleen als ik er echt zeker van was dat ik van die persoon hield.

"O mijn god. Jouw gezicht!" Hij barstte in lachen uit "Zover was je nou ook weer niet"

Een vloed van bevrijding rees over me. Dat maakte het tenminste allemaal wat minder erg.

"Dat mag je trouwens mooi zelf opruimen" Hij refereerde naar de emmer. Ik rolde mijn ogen, en ik  dacht nog wel dat Harry opeens wat begripvoller was geworden nadat hij me die emmer bracht.

"Kan je me naar huis brengen?" Vroeg ik hem. Het liefste zou ik me hier voor de rest van mijn leven verstoppen als ik heel eerlijk ben, ik had totaal geen zin om het gezeik van mijn moeder aan te horen, vooral niet als ze zou zien dat ik had gedronken de dag daarvoor.

Hij knikte "Ik wacht onder wel op je, ik breng nog ff wat naar Zayn" En liep de kamer uit.

Ik liet een diepe zucht uit. en probeerde op mijn voeten te gaan staan. Mijn hele lichaam leek opeens wel drie keer zo zwaar als normaal. Alles draaide om me heen, ik pakte de emmer op en zocht naar Harry's badkamer, die vijf kamers verderop was.

Ik had geen schone kleren bij me, omdat ik natuurlijk niet verwacht had dat ik hier een nacht door zou brengen. Ik spatte wat koud water in mijn gezicht, hopend dat de bleekheid dan wat weg zou trekken.

Ik wist niet waar ik meer nerveus voor was op dit moment, om mijn moeder te zeggen dat ik vandaag gespijbeld heb, of om haar te zeggen dat ik gisteren alles gedaan heb wat ze ook maar ooit verboden heeft.

Wat ik wel zeker wist was dat ik diep teleurgesteld in mezelf was.

(A/N)

I'm back from Londenn :)  Hopelijk vinden jullie dit hoofdstuk leuk!

Anywayyss, Super bedankt voor het lezen

Love yaaaa

-xxx-

Anne