Goed of slecht? ( Badboy Harry styles en Niall horan fanfiction)

Hoofdstuk 13

Er was al een kwartier voorbij gegaan, en Harry was nog steeds niet teruggekeerd. Ik wist niet of ik me zorgen om hem moest maken, omdat ik geen idee had wat hij aan het doen was. Ondertussen kwam Zayn naast mij op bed zitten, even dacht ik dat hij wat zou gaan zeggen, maar hij bleef stil. Hij deed wel een paar keer zijn mond open, maar hield zijn gespreksstof voor hem, gelukkig.

Ongeduldig zwiepte ik mijn voeten heen en weer, en keek ik recht voor me uit, naar Harry's kledingkast. Ik wou zo snel mogelijk naar huis, maar ik had geen idee waar we waren, en het was sowieso te ver om te lopen, dus mijn enige optie was om op Harry te wachten, zodat hij me naar huis kon brengen op zijn scooter.

Mijn gedachten bleven steeds afdwalen, het ene moment dacht ik aan Tim, die ik gewoon had opgehangen, en het andere moment aan mijn moeder, die zich waarschijnlijk doods ongerust aan het maken was.

Na lang wikken en wegen besloot ik haar een sms'je te sturen, dat alles goed met mij was. Ik pakte mijn telefoon uit mijn rugzak, en tot mijn verbazing had ik nog geen sms'je of gemiste oproep van haar binnen gekregen. Normaal als ik ook maar tien minuten later uit school zou zijn, zou ze bewijzen van spreken de politie al bellen. Waarschijnlijk had ze het te druk met andere dingen die veel belangrijker dan mij waren .. zoals haar werk.

Zonder haar wat te laten weten stopte ik mij telefoon weer boos terug in mijn rugzak. 'zolang ze mij niet mist, hoeft ze ook niet te weten waar ik ben' dacht ik bij mezelf.

"Ik ga kijken waar die gast uithangt" Zayn praatte voor de eerste keer tegen me, maar keek me niet aan." Blijf hier, en wat je ook doet, ga niet naar onder" Met dat gezegd te hebben, liep hij de kamer uit, en sloeg hij de deur achter zich dicht.

Ik liet een diepe zucht uit, en liet me naar achteren vallen. Ik kon mezelf nog steeds niet geloven, normaal gezien zou ik nooit met iemand anders mee naar huis zijn gegaan, zonder het mijn moeder te laten weten. En dan verhuis ik in een keer, en raak ik meteen al in de stres. Misschien zou ik toch wel eens wat zelfstandiger moeten worden, en me niet zoveel van mijn moeder aantrekken.. ik ben tenslotte een tiener, ik moet nu leven voordat ik oud en bejaard thuis zit, met een gezin en kinderen waarvoor ik moet zorgen.

Dadelijk ben ik oud, en heb ik spijt dat ik niet geleefd heb toen het nog kon. Voor hetzelfde geld heb ik dan misschien spijt over wat ik gedaan heb, maar dan heb ik het tenminste geprobeerd.

Ik heb zeker nog tien minuten nagedacht over alles, en Harry en Zayn waren er nog steeds niet. Ik ging rechtop zitten, en staarde naar de deur, ze zeiden wel dat ik hier moest blijven, maar misschien was er wel wat ergs gebeurt ofzo? Daarnaast was ik geeoon super moe, en wou naar huis.

Ik zette mijn voeten op de grond neer, en stond van het tweepersoonsbed op. stap voor stap liep ik richting de deur. Ik bewoog mijn hand naar de deurknop, en haalde hem zo stil mogelijk omlaag. Ik stak mijn hoofd door de deuropening en keek voor de zekerheid naar links en rechts.

Niemand.

Ik liep de weg terug die we gekomen waren, terug naar het trappenhuis.

Allerlei geluiden echode door de etages heen; Mensen die lachten, schreeuwden en praate, maar ook harde muziek, waar ik de bas nog van kon voelen. Voor een seconde keek ik naar de lift, ik had geen zin om al die trappen naar de dertiende etage te gaan lopen, maar het was mijn enige optie. Ik ging niet in die lift, dat stond vast.

De trappen aflopen was een stuk minder vermoeiend dan ze op te lopen. Mij hart stond een paar keer stil toen ik mensen tegenkwam, die in de tegenovergestelde richting dan mij liepen. De meeste zaten vol met tattoos net zoals Zayn en Harry, de meeste waren jongens, maar ook een paar meisjes liepen voorbij.

Opgelucht bereikte ik dan eindelijk de dertiende etage, voorzichtig deed ik de deur open, en er kwam opeens een harde muziek golf over mij heen. Het zag er precies hetzelfde uit als bij harry, alleen waren hier allen deuren open, en liepen er ongeveer wel honderdvijftig mensen rond, allemaal aan het drinken en dansen.

Ik begon alle kamers of te zoeken naar Harry, en bij de twintigste deur had ik het al bijna opgegeven. Maar toen spotte ik een jongen met krullen bruin haar, en sleeve's op beide armen, in de ooghoek van mij linker ook.

Hij zat in een kamer, waar alleen maar een ronde tafel stond met wat stoelen er omheen. hij zat op eentje, met nog tien andere jongens, ze waren druk bezig met iets te discussiëren. Ik twijfelde of dit wel zo een goed idee was, ze waren allemaal gespierd, en zagen er nog al onvriendelijk uit .. en dat is zacht uitgedrukt. daarnaast kende ik Harry niet goed genoeg om te weten dat hij voor me op zou komen ofzo.

"Harry?" Zei ik zachtjes toen ik in de deuropening ging staan.

Opeens waren tien paar ogen op mij gericht, sommige keken verbaasd waaronder Harry, andere hadden een glimlach op hun gezicht, en de andere staken zich nog een sigaret op.

Harry's ogen werden groter met de tijd. "Een seconde" Hij zei tegen de jongens om zich heen, ze waren allemaal rond de twintig of dertig jaar denk ik zo.

Hij stond op, en liep naar mij toe, hij pakte mijn pols stevig vast, en trok me mee de kamer uit.

(A/N) heey! wattpad werkte niet? daarom was dit hoofdstuk wat later geupload.

Anywayss

Hope ya like it<3

Stem en laat je reactie achter!

-xxx-

Anne