Korku Oteli

BERKE

Çocuğa dedim ki ;
-La senin derdin ne?diyemedim. Bunalımda zaten.
-Merhaba, adın ne?
-Berke.
-Memnun oldum. Ben de Buğra, o karşıdaki Berk, şu Beren, o da ikizim Ece.

-Ben de memnun oldum.

Artık sorabilirim. La derdin ne olum?

-Derdin ne dediğini sorar gibiyim.

Hmm. Akıllı çocuk. Sevdimm.

-Şeyy, evet.

-Ne bilim ben canım sıkılıyor.

Bu muydu? Ben bu canı mı kurtardım. Gerçekten bu muydu? Canı sıkılıyormuş. Hoş. Ben şimdi sıkcam onun canını.

-Git lan evden gerizekalı!

-?!?!?

-Lan git beni kızdırma! Canın sıkıldığı için ölcektin aptal! Keşke ölseydin. Seni kurtardığım 2dk 35sn 7saliseye yazıklar olsun be!

-Gerçekten saniye mi tuttun?

-Olum mal mısın?

Ağzımı bozuyor benim ya...

Ece bağrışmalarımıza uyandı. Tabi Berke hemen Ece'ye döndü.

-Merhaba güzelim.

Lan öldürürüm seni ben.

-Sus lan!

Kalkıp hızlı hızlı yanına yürüyüp bir yumruk çaktım.

Berke'den ;

Onlara gerçeği söylemek istememiştim; annemle babamın boşandığını. Ece'yi de hoş bulmuştum, takıldım sadece. Biraz ciddi anlaşıldı galiba. Gözümü morarttı zaten Buğra. Ama sevmiştim onları iyi çocuklardı. Ve benim sakladığım bu gerçeği er geç öğreneceklerdi. O yüzden burnumu ve gözümü tutarak konuştum. Üstüme de biraz önce bir şeyler vermişlerdi. Kuraklandım.

-Aslında annem ve babam boşandığı için ...

Herkes sessizdi.

-Pardon ya ben şey...

Dedi Buğra. İyi birisiydi o.

Ece'den ;

Yeni çocuk yakışıklıydı ama kimdi o? Uyuduğum için her şeyi kaçırdım. Aslında sevdim onu. İyi biri gibi. (Yeni bölümde multimedyaya koyacağım Berke'yi. Ama kısaca 'Cameron Dallas')
Neyse ortam durulmuştu. Gece de olmuştu çoktan... O yüzden kalktığım gibi yatmaya gitmiş oldum. Herkese iyi geceler dedim. And yattımmm...