Korku Oteli

Kimi Seviyor?!

Gece uyandım. Saate baktım. Ayy boynum tutulmuş. Saat de daha 3. Terasa çıktım. Konuşuyorlardı.

-Berke... Bişi sorcam ama dürüst ol.

-Tamam.

-Birisini seviyor musun?

Berke sustu kaldı.

-Dürüst ol demiştim.

-Tamam. E- Evet. Seviyorum.

-Peki ya kimi?

Dedi Buğra.

-Onu söyleyemem.

-Neden? Beni ilgilendiriyor mu?

-Evet, fazlasıyla.

-Tamam. Kızacağım bir şey mi?

-Bilmem.

-Tamam. Kızmayacağım.

-Söz?

-Söz.

-E... Ece'yi. İlk başlarda takılmıştım sadece. Ama birlikte yaşayınca bir anda büyüdü. Bir de dün kızdım ya ona. Annemle konuştuğu için. İçim çok kötü oldu. O zaman anladım. Hem sevgiyi, hem sevdiğimi...

-Anlıyorum. Bir şey diyeyim mi? Biz Ece'yle ikiz olduğumuzu bilmiyorduk. Bu sene doğum gününde bir zarf geldi ve biz bunu böyle öğrendik. Beni öldü olarak biliyorlarmış. Yani babası ve annesi. Ece bilmiyormuş. Sonra da annesi her şeyi itiraf etti. Annesi derken, annem... Ben onu seviyordum. İlk o itiraf etti. O da beni seviyormuş. İkiz olduğumuzu öğrendiğim gece, hayatımın resmen dönüm noktası oldu. Şimdi o ve ben birbirini koruyan ve seven kardeşleriz. Ama Ece benden 3 dakikayla büyük. Ofofofo. Bak bunu sana neden söyledim bilmiyorum ama bil istiyorum. Onu üzme. Lütfen!.!.!

-Asla. Onu asla üzmicem.

Ben şu an çok, çok şaşkındım. Beni farketmiyorlardı. Ben tam içeri girecekken boynum tutulduğu için acıyla inledim ve bu arada bir şeyi düşürdüm. Kırıldı galiba. İkisi de aynı anda buraya döndü. Bir kaç ayda bu öğrendiklerim bana fazlaydı. Ama daha iyi olmuştu bence. İkisi de yerinden doğrulup yanıma gelmeye başladıklarında. Çoktan donup kalmıştım.

-Ece! Ece iyi misin?

Berke'den ;

Ne yani. Ece her şeyi duymuş muydu? Off. Şimdi de hiçbir tepki vermiyor. Ne yapacağım? İnşallah hislerimiz karşılıklıdır. Buğra, Ece'yi kucağına aldığı gibi yatağına götürdü. Ece, yatağında bayıldı kaldı.

-Berke, oğlum koş bi kolonya falan getir!

-T... Tamam.

Hemen mutfağa indim. Buzdolabını açtım ve kolonya aradım. Yoktu. Her yeri altüst ettim ve en sonunda buldum.

-Al.

-Tamam.

Buğra koklattı falan ama uyanmıyordu. Bi 15-20 dk sonra uyandı.

-Berke, duyduklarım doğru mu?

-E... Evet. Ben seni seviyorum.

Dedim. Son cümlemde bir özgüven doğmuştu...