ERVA (Düzenlenecek)

30. Erva "Alnıma Yazılmış"

Otelde olanlardan sonra Ateşin aklına gelmeyecek tek yerin Harunun evi olduğunu bilsemde, Harunun teklifini kabul edip evine gelmemim doğru olmadığını düşünüyordum.

Harunun Beni Otele kadar takip ettikten sonra, o an yaşadığım üzüntü ile düşünmeden karar verdiğimin farkında olsamda iş işten çoktan geçmişti.

" Ne düşünüyorsun " diye sordu Harun.

Salonda Bir gözüm Kapıda her an Ateş gelecek korkusu ile daldığım düşüncelerden sıyrılıp derin nefes aldım. " Hiç.. Hiç birşey " dedim. Başımı çevirerek Harunun yüzüne baktım. " Bir an önce Kıbrıstan uzaklaşmam lazım " dedim.

Gözlerini gözlerime sabitleyerek " Ateşden bahsediyoruz Erva.. Seni zaten bulması an meselesi " dedi.

başımı haklısın der gibi sallayarak oturduğum yerden kalktım. içimdeki sıkıntıyı bir türlü atamazken gözlerimi kapayıp tekrar açtım.. Ateşe attığım tokat gözlerimin önünden gitmezken vicdanımı rahatsız eden bu duruma iç çekerek, ' Neden Suçlu o iken ben hala vicdan azabı çekiyorum ! Ateşin o tokatı çoktan hakettiğini bile bile.. neden peki omuzlarımda ki bu ağırlığı taşıyamıyorum.. ' diye kendi kendime sorduğumda, Gözlerimin önüne gelen o yanılıyorsun Bakışı inanmak ve inanmamak arasında ikileme düşürüyordu.

Ama Ayla ve Ateşin en başından beri sevgili olduklarını düşünürsek, çocuğun ondan olmama ihtimali anca kendimi kandırmak olurdu..

Harun'un telefonu çalması ile ayaklanırken yavaş adımlarla pencereye doğru yöneldim. Gecenin bu saatinde Gökyüzünü saran Kara bulutlar her an kopacak büyük bir yağışın habercisi iken,Göğsümde birleştirdiğim ellerimi serbest bırakarak, Bakışlarımı gökyüzünden çekip aşağıya doğru baktığımda "ama.." diye fısıldadım.

Başı yukarıda bulunduğum pencereye, Çatık olan kaşları ile bakarken, Gök gürültüsünün ışığı yüzünün aydınlanmasına neden olduğunda, o an kor gibi yanan gözleri gözlerimi buldu. korkuyla yutkunup geri bir adım atarken, Kalbim yerinden çıkarcasına atıyordu.. " O burada.." dedim.

Elinde telefonu yukarı bakarak konuşurken ardımda Harunun sesi, "O seninle gelmek istemiyor Ateş !" dedi.

duyduklarıma şok olmuş bir şekilde başımı arkaya çevirip elim ayağım boşalmış gibi heyecan ve korku karışımı olan duygularımı iliklerime kadar hissettiğimde, O an Harun telefonu Kapatıp, Tekrar birini aradı. " İçeri girmelerineasla izin vermeyin " diye komut verdi.

Harunun Adamları, Ateş ve adamlarına içeri girmemesi için silahlarını doğrulturken, Ateşin duruşu ve bakışı hiç bir şey görmüyor gibi donuk ve ürkütücü idi. Başımı olumsuz anlamda sallayıp, " Harun ne yapıyorsun söyle adamlarına indirsin silahlarını " dedim.

Ateşin Kapıya yöneldiği sırada, Silah sesi ile olduğum yerde korkuyla sıçramama neden olurken, " G-geliyor !" diye sesim tedirgin bir şekilde çıktı. aşağı kattan gelen gürültülere kaşlarımı çatarak, Silah seslerine kulaklarımı örtüp " Harun durdur !!" diye bağırdım.

" Erva Sakin ol.. " dedi Harun.

" Sakin mi olalıyım ! " dedim. Kapıya seri adımlarla yönelip, Pencereye çarpan kurşunun camı paramparça etmesi ile korkuyla dizilerinin üzerine yığılıp Ellerimle kulaklarımı kapadım.

" Harun Adamlarını durdur !!" diye bağırdım.

Ateş'e birşey olacak korkusu ile kapıya yönelip, Harun'un peşimden gelmesini umursamayarak seri adımlarla ilerlediğimde, " Erva ! Dur " Dedi Harun.

Kalbim her an yerinden çıkacak gibi çarparken, Merdivenin bulunduğu kısma yönelip, Merdiven korkuluklarının bulunduğu kısımda durmam ile o an Ateş'de Merdivenin Aşağı basamağında idi.