Alper kolumu çekiştirmeyi bıraktığında sonunda sınıftaydık.
"O kızla konuşma demedim mi? Uzak dur ondan. Mal o mal. Beyin fakiri. O beyniyle kıt kanaat geçiniyor. Konuşma onla!"
"Tamam ya. Ha bu arada, gözün için özür dilerim."
"Önemli değil. Geçer gider."
Selin yanıma geldi. Alper de Selin'in gelmesiyle gitti. Selin beni hemen sırasına çekiştirdi. Tam konuşucaktık ki hocanın gelmesiyle herkes yerine geçti. "Teneffüste konuşuruz." deyip bende yerime geçtim. Batu'nun Alper'e sorusuyla onlara kulak kabarttım.
"Oğlum gözüne n'oldu?"
"Boşver."
"Söyle la. Kim vurdu?"
"On - on beş kişilerdi. Engelleyemedim." dedi bana göz ucuyla bakarak.
"Kim lan bunu yapan?"
"Ben." diye atladım söze.
Batu bir bana bir Alper'e baktı.
"Sen ciddi misin?" dediğinde Alper devreye girdi.
"Yok la yalan atıyo."
"Batu öyle dediğine bakma ben vurdum."
"Tü Allah seni n'apmasın? Kızdan dayak mı yedin lan?"
"Dayak değil la. Kazayla oldu."
"Yok la. Kazayla değil. Attırdı kafamı, bende geçirdim bi tane." dedim gülerek.
"Defne'ye bakma oğlum sen. Anlatırım ben sonra sana."
"Tabi canım anlatır. Yalan yanlış." dedim. Alper gülümsedi ve önüne döndü.
Bora, "Seçilmişsin."
"Ne ara gördün?"
"Sabah ilk işim seçilip seçilmediğine bakmak oldu diyebilirim."
"Canım benim." deyip kolunu sıvazladım.
Gülümsedi. Bora'ydı işte. Tanıdığım ilk günden beri beni hiç yalnız bırakmamış, düşünceli arkadaşım.
Dersin bitiminde hemen bahçeye indik. Bahçeye iner inmez derste sürekli beynimi kurcalayan soruyu sordum.
"Bu nerden geldi ya?" dedim Alper'i kastederek.
"Çıkar çıkmaz Batu hemen Alper'e söyledi. Oda koşarak indi. N'oldu?"
"Kız saçma sapan konuştu."
"Ne dedi?"
"Bana Alper'den uzak dur dedi ya. İnanabiliyor musun?"
"Alper için rakibin çıktı desene. Merak etme Alper her türlü senin."
"Ne diyorsun mal. Kızdan korktuğumdan değil sende biliyorsun."
"Alper'i sevdiğin için tedirgin oluyorsun biliyorum."
"Ne? Ne alakası var ya?"
"Kızım en yakın arkadaşınım. Banada mı söylemeyeceksin? İnkar etme artık."
Selin bilse ne olurdu sanki ama ben bile bunu yeni kabullenmeye başlamıştım.
"Bilmiyorum Selin. Ben de bilmiyorum. Alper'e olan duygularım değişik ama bu ne, bilmiyorum."
"Hoşlanıyorsun işte." Sustum. Sustu.
"Eee bu kızla ne yapacağız?" dedi Selin. Aslında bu sorunun cevabını merak ediyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlığın İçindeki Sen
Ficção AdolescenteHayatının geri kalanını abisiyle yaşayan, Üzüntülerine, kırgınlıklarına ve hayatın zorluklarına rağmen hayata sımsıkı tutunan Defne. Fedakar,merhametli,gerçek bir dost ve asi! Hayatı boyunca önüne çıkmış en büyük engeli aştığını düşünüyordu... Tâki...