Love at First Chat: Destined

EPILOGUE

5 YEARS LATER

"Ma! Alis na ako!"

"Sige anak! Mag-ingat ka!"

After ilang years ng pag-aaral, ito na ako isang certified public account. Maganda 'yong trabaho ko, at masaya ako dito. Hindi narin ako nakapag boyfriend, dahil sa palagi akong busy. Siguro magiging matandang dalaga nalang ako.

Nandito na ako ngayon sa office. Pagkapasok ko ng pinto...

"CONGRATULATIONS MIXY SANTOS!"

Nag-pasabog ng confetti yong mga kasamahan ko. Bakit kaya? Nagulat ako ng lumabas yong boss namin.

"Mixy, promoted kana! Bukas na bukas mag impake kana kasi aalis tayo, tell your mom about this, diba gusto mo naman talaga sa labas mag trabaho?"

Gosh totoo ba itong naririnig ko? Promoted na ako, tapos out of the country na ako magtatrabaho? Wow ang saya ko.

"Talaga Sir?! Yes, I will, I will!"

Nakipagshake hands sakin si Sir, at ganoon rin ang mga kasamahan ko. Kailangan kong ipaalam to kay mama.

Pagkatapos ng buong hapong pagtatrabaho ay umuwi nako samin.

"Mama matutupad na 'yong wishes ko!" Excited kong sabi kay mama.

"Talaga anak?!"

"Yes ma, mag iimpake na ako kasi lalabas kami next day, mama doon na ako magtatrabaho!"

"Congrats anak, happy talaga ako para sayo!"

Nagyakapan kami ng mama. Kami 'yong tipo ng mag-inang suportado sa bawat isa. Tinulungan niya narin akong mag ligpit ng mga gamit ko.
_____

Nandito na ako ngayon sa airport.

After an hour sumakay na ako ng eroplano. Happy trip to me, I will miss you Philippines! Surprise 'yong trip nato kasi kinausap ni Sir 'yong mga tauhan sa airport na papasukin lang ako, kasi ang ticket online naman kaya go lang ako.

Hindi ko alam kong saang bansa ako na destino, kasi nga ayaw sabihin ni Sir.

Pagkakababa ko ng Eroplano, nakita ko agad ang sign board na...

WELCOME TO THAILAND!

What?! Grabi, diba dito rin si Medorence. Pero sadyang napakaswerte naman siguro namin kung magkikita kami. I know hindi na mangyayari iyon.

May sumundo sakin sa airport. Mabuti nalang at Pilipino din. Una hinatid niya muna ako sa Hotel na tutuluyan ko, at pangalawa hinatid niya na ako sa banko kung saan ako magtatrabaho.

Wow! Ang laking banko ito. I don't know how to read this ang hirap ng sulat nila.

"Thank you kuya!"

"Walang ano man kababayan!"