DRAMEN (Tamamlandı)

24. BÖLÜM

Multimedia: Fuvgil Sayle (Saklı Yaşam)

İYİ OKUMALAR 😊

Uyandığımda havanın daha yeni kararmaya başlamış olduğunu görünce hayal kırıklığına uğradım. Bir an önce gece yarısı olması için o kadar dua etmişken hayat bana işkence etmeyi bırakmıyordu. Gerçi gürültüyle çalan kapıyı duymasaydım belki de gece yarısına kadar uyuyor olacaktım. Bu yüzden hayatı suçlamayı bırakıp kapıyı nefret ettiği birini yumruklar gibi çalan kişiye söverek yataktan kalktım.

"Belinay, kapıyı açmasaydın yemin ederim kıracaktım!"

"Kırıldığını düşündüğüm için açtım zaten Zei." Gözlerimi devirip gülümseyerek geri çekilip Zei'ye girmesi için işaret yaptım. Zei somurtarak içeri girdiğinde bende arkasından mutfak masasına yöneldim. Mutfağa ayak bastığımı anlayan midem seslice guruldayınca buz dolabına yönelip yiyecek bir şeyler çıkardım.

"Sen bırak, ben hallederim." Zei beni dolaptan çekip sandalyeye oturtunca gülümseyip onu izlemeye başladım. Benimle konuşmuyor hatta bana bakmıyordu bile. Ortam biraz gergindi ve yumuşatmak istercesine Zei'ye alayla laf attım.

"Yumurtaları iyi çırp da beyazı kalmasın." Zei homurdanıp tabağı kırmak ister gibi çatalla yumurtaları karıştırıyordu. "İstersen mikser de var."

"O mikseri senin saçlarını dolamak için kullanacağım Belinay!" Kıkırdayıp Zei'yi izlemeye devam ettim. Bana fikrimden dolayı hala kırgın olduğunu görebiliyordum.

"Zei, seninle bir pasta yapalım mı karnımı doyurduktan sonra?" Zei sadece başını sallamakla yetinince bende yukarı çıkıp laptobu aldığım gibi aşağı indim. İnternetten pasta tariflerine ve görsellerine bakarken hangisini yapmak istediğime karar vermeye çalışıyordum. Bir resmi gördüğümde açıp tarifine baktım.

İki katlı beyaz pastanın üzerine, üstünde pembe çiçeklerin olduğu bir bahar dalı uzanıyordu.

"Zei, şu pastaya bir baksana!" deyip laptobu ona çevirdim. Ekrana bakıp bana anlamsız bir bakış attı.

"Oradan bakınca düğün pastacısı gibi mi görünüyorum? Normal bir pasta yaparız işte!" Zei soğuk tavırlarıyla moralimi bozarken bilgisayarı kapattım ve üzgünce parmağımla masada şekiller yaptım. Bir süre sonra Zei, yaptığı pankekleri önüme koyup karşıma oturdu. O da üzgündü. Pankekten biraz koparırken Zei'ye baktım.

"Bana hep böyle soğuk mu davranacaksın?" Zei'nin gözleri dolmuştu ve tuvalete gideceğini söyleyip yanımdan ayrıldı. O gittiğinde iştahım kaçmış olsa da beğenmediğimi düşünmesini istemediğimden ve de midemin gurultusunu kesmek için pankekleri yedim. Zei bu işte çok iyidi. Ben pankekleri neredeyse bitirmiştim ki Zei kırmızı gözlerle yine karşıma oturdu. Elimdeki pankeki tabağa geri bırakıp ellerimi masanın üzerinde birleştirerek Zei'ye doğru eğildim.

"Yapma böyle Zei, beni söylediğime pişman ediyorsun." Zei hızla gözlerini silip tabaktan pankek alıp ağzına attı. Bu konu hakkında ya da herhangi bir şey konuşmak istemediğini anlamıştım. Tabak bittiğinde Zei'yle kalkıp pasta yapmaya başladık. Zei malzemeleri karıştırırken bende kremayı hazırlıyordum.

Belki bencilce düşünüyordum ama şuan Zei'ye, Raen'in sürprizini anlatmayı deli gibi istiyordum.

"Eğer yüzümüz asık pasta yapacaksak tadı güzel olmaz Zei. İçine sevgimizi de katmalıyız." diye mırıldanıp bakışlarımı Zei'ye çevirdim.

"Kardeşimin ölme kararını duyduğumdan beri hiçbir şeye sevgimi katamıyorum Belinay. O toprağa girerken yanında kalbimi de götürmüş olacaksın. Sadece bana gözyaşlarımı bırakacaksın." Zei'nin titrek sesi kalbimi sarsarken uğraştığım şeyi bırakıp sıkıca Zei'ye sarıldım. Bu hareketimle Zei de elindekileri bırakmış hıçkıra hıçkıra ağlayarak kollarını bana dolamıştı. İkimizinde gözlerinden yaşlar akarken dakikalarca öyle kalmıştık. Sonunda geri çekilip ellerimle Zei'nin yanaklarını gözyaşlarından arındırdım.