DRAMEN (Tamamlandı)

8.BÖLÜM

Multimedia: Belinay

Jeminu gördüğü şeyleri anlatırken şaşkınlıktan dilim tutulmuştu. Ne diyeceğimi ya da ne yapacağımı bilmiyordum. Anlattığı şeylerle herkesi şoka sokarken en son bana baktı. Sanki bana birşey söylemek istiyor da dili varmıyormuş gibiydi.

"Ne oldu?" diye sordum temkinle. Jeminu bir an için ağzını açtı ve sonra tekrar kapattı. Sonra tekrar açtı.

"Belinay, doğduğun günü gördüm. Annen sana peygamber çiçeğim diyordu. Çok mutluydu." Belli belirsiz güldükten sonra bakışlarını kaçırdı. İçimden bir his başka bir şey olduğunu haykırıyordu. Şüpheyle ona baktım ama hemen yumuşamıştım. Annem hep beni öyle severdi. Peygamber çiçeğim derdi. Bunu hatırlayınca biraz gözlerim doldu. Hemen toparlandım.

"Bunları Potanlarada gösterirseniz belki büyü başka bir şekilde yön değiştirir. Mesela o kadına?" diye konuştum.

"Olabilir. Onları bulmalıyız." dedi Dento.

"Belinay." Jeminu sürekli kaçırdığı bakışlarını yüzümde sabitledi. "Seninle güçlerinle ilgili çalışalım. Mesela sinirlenip kızdığında bunları kontrol etmeyi öğrenmelisin." Onaylarca başımı salladım.

"Açıklığa gidelim."

"Bende geliyorum." diye atladı Boaro. O da Jeminu gibi davranıyordu. Bu hareketlerinden şüpheleniyordum. Ardımızdan Segi ve Zei de peşimize takıldı ve açıklığa gittik.

Geldiğimizde Jeminu karşıma geçti.

"Sinirlen." Böyle deyince güldüm.

"Şu an çok sinirliyim ve hepinizi mahvedeceğim." dedim alayla.

"Üzül o zaman."

"Ah, ağlayacağım."

"Alay etme!" diye bağırdı Jeminu. Bağırmasıyla irkildim. Sinirliydi ama en çok da üzgündü. Sanki acısını dindirmek için bana bağırıyor gibiydi.

"Özür dilerim." diye mırıldandım. Jeminu gözlerini kapatıp bir süre bekledi. Açtığında ise gözleri dolu doluydu. Endişelenmiştim.

"Kontrolsüzsün Belinay. Felona zamansız öldüğü için erken dünyaya geldin ve bu senin güçlerinle hislerinin karışmasına sebep oldu. Bunu kontrol etmeyi öğrenmelisin. Yoksa istemeden, bilmeden başkalarına zarar verebilirsin. Çok sevdiklerine zarar verebilirsin." Söylediği şeyler içimden sarsılmama neden oldu.

"Bu zamana kadar en öfkelendiğin şeyi düşün." Bu zamana kadar Berna'ya karşı değer bilmeyip onu üzen Ömer'e çok kızmıştım. Onu öldürmek üzereydim. O günü hatırlayınca ürperdim. Ama olmuyordu.

"Geçip bitmiş şeyler yüzünden öfkelenemiyorum. Sadece üzülüyorum. Ama üzüntüm de işe yaramıyor. Özür dilerim." Söylediğim şeyle Jeminu derin bir nefes aldı. Jeminu pes etmiş gibi ellerini kaldırıp kenara çekilince bu sefer karşıma Boaro geldi.

Bir anda Ömerlerin çaldığı mekandaydım yine. Yağmur damlalarının buza dönüşmesi, Emre'nin önüme geçmesi, Berna'nın bana ettiği laflar, arkadaşlarımın bana canavarmışım gibi bakması, polisler... Herşeyi tekrar ve tekrar yaşarken hüzünlenmiştim. Ama sinirli değildim. Hiçbir şey hissetmiyordum. Tekrar geri döndüğümde boş boş baktım Boaro'ya.

"Özür dilerim." diye mırıldandım tekrar. Boaro ve Jeminu birbirlerini baktı.

"Hayır, şimdi değil. Önce kontrol etmesi lazım." Jeminu Boaro'ya bunu söylediğinde kaşlarımı çattım. Benden birşeyler saklıyorlardı. Er ya da geç bunu öğrenecektim. Bu yüzden Sabrımı korumaya devam ettim. Jeminu tekrar gözlerini bana dikti. Yüzünde haylaz bir gülümseme varken bir an için kendimi kıpır kıpır hissettim.