DRAMEN (Tamamlandı)

15. BÖLÜM

Multimedia'da ki şarkıyı söyleyen kızın sesini Belinay'ın sesi gibi hayal edebilirsinin. :)

Gözlerimi açtığımda kendi odamda olduğumu fark ettim. Yavaşça gözlerimi kırpıştırıp etrafıma bakındığımda kurulun, Segi'nin, Zei'nin ve Raen'in de odamda olduğunu gördüm. Baş ucumda duran Zei, "Uyandı!" diye bağırınca odanın dört bir yanına dağılmış olan herkes yatağımın etrafına geldi.

"Ne oldu Belinay?" diye sordu Dento. Gözlerimi kapatıp son olayları aklımda canlandırdığımda Jeminu'nun düşüncelerimi okuduğunu biliyordum.

"Üzgünlüğün seni güçlendirdi." diyen Jeminu'nun sesini duyduğumda dolmuş olan gözlerimi açıp ona baktım. "Herkes dışarı çıksın, lütfen?" diye ekleyince herkes tereddüt ederek merdivenlere yönelmişti. En son kalan Raen anlamadığım bir yüz ifadesiyle son kez bana bakıp gözden kayboldu.

"Ah, Jeminu." diye mırıldanıp gözyaşlarımın yanaklarımdan aşağı süzülmesine izin verdim.

"Sen bir canavar değilsin Belinay. Bizim gibi olmayan fani insanlar bizi anlayamaz. Senin yerine hepimizden birini görmüş olsalardı bize de aynı tepkiyi göstereceklerdi. Bu yüzden sır gibi saklanıyoruz bu dünyada. Onlar bizi anlayamazlar. Faniler anlamadığı şeylerden korkarlar ve bizim gibileri açık bir tehdit olarak görürler. Biz canavar değiliz, seçilmiş insanlarız. Onlar bilmiyorlar." Jeminu'nun sözleri beni rahatlatsa da üzgünlüğümü gideremiyordum. "Onlar zamanı gelince seni unutacaklar ve sen buna kendin şahit olacak kadar uzun yaşayacaksın." Jeminu'ya minnetle bakarak karşılık vermiş olsam da içimde kocaman bir boşluk vardı ve bu boşluğu sadece Bludrin'in dolduracağını hissedince şaşırmıştım. Neden sürekli ona ihtiyaç duyduğuma anlam veremiyordum.

"Teşekkürler Jeminu. Ben sadece...biraz yalnız kalmak istiyorum." diye kısık bir sesle konuştuğumda Jeminu anlayışla karşılayarak ayağa kalkarken başımın üzerine küçük bir öpücük kondurmuştu.

"Daha fazla kendini üzme kızım." dedikten sonra merdivenlere yönelmişti ki durup tekrar bana baktığında, "Tanrım, yosun kokuyorsun! Koca kıçını kaldırda git bir duş al." dediğinde istemsizce güldüm.

Jeminu gittiğinde dediğini yapıp banyoya girdim. Küvete sıcak suyu doldurup içine girdiğimde saatlerce küvetin içinde kaldım. Hissizleşmiş gibiydim ve hiçbir şey düşünmüyordum. Boş boş duvara bakarak bedenimin temiz suda rahatlamasına izin veriyordum sadece.

Tekrar yatağa döndüğümde baş ucumdaki komidinin üzerinde teknoloji adasından aldığım MP3 ve laptobu gördüm. Bunları Zei götürmüş olmalıydı. Yatağa kurulurken MP3 çaları elime alıp kulaklıkları taktım.

Akşama kadar Christina Perri'nin Human şarkısını dinleyerek ağlamıştım. Laptobu alıp şarkının çevirisine baktığımda daha çok ağlamıştım.

"Nefesimi tutabilirim
Dilimi ısırabilirim
Günlerce uyanık kalabilirim
Eğer bunu istiyorsan
Bir numaran ol
Sahte bir gülücük atabilirim
Zorla gülebilirim
Dans edebilir ve parça çalabilirim.
Eğer bunu soruyorsan
Tüm benliğimle kendimi adayabilirim

Ben yapabilirim
Ben yapabilirim
Ben yapabilirim

Ama sadece insanım
Ve düştüğüm zaman kanayabilir
Ben sadece insanım
Kırılabilirim
Sözlerin kafamda kırılmış bir bıçak gibi
Beni öyle yapıyorsun ki, parçalanıyorum
Çünkü sadece insanım."

Bende sadece bir insandım ama güçlerim yüzünden çok daha farklıydım. Alıştığım insanların beni canavar olarak görmesi kalbimi paramparça ediyordu. En yakın arkadaşlarım bile gerçekten canavar olduğumu yazmışlardı. Çocukluk arkadaşlarım, liseden ve üniversiteden ayrı gayrı bir şey yapmadığım, dost, kardeş bildiğim insanların beni hiç tanımıyormuş gibi davranmaları tüm hissiyatımı yerle bir etmişti.