Anders dan je denkt. (Voltooit)

Hoofdstuk 31

Eindelijk het is gelukt!
We hebben het gedaan!
Zwadderich heeft Zwerkbal gewonnen voor het eerst in dit jaar!
Ben trots op mijn afdeling.
Toen hadden we natuurlijk een feest, en je raad het misschien al maar hij kuste me opnieuw! Mijn dag kan niet meer stuk.

"Mijn dag dus wel.." Mompel ik in mezelf.
Had mijn moeder in Zwadderich gezeten? Waarom zei ze dan dat ze een Ravenklauw was?
Een traan rolt over mijn wang.
Ze hebben al die jaren gelogen.
Maar waarom? Wouden ze me beschermen ? Maar waarvoor?
En wie was ' Hij '.
Meteen dacht ik aan de boom.
Zou ' Hij ' Lucius zijn de vader van Draco?
Verdriet maakt plaats voor woeden.
Met een gil gooi ik het dagboek tegen de muur ik trek mijn benen op en sla mijn armen er om heen.
Ik huil ik kan het niet stoppen.
Ik weet niet hoe lang ik hier al zit.
Buiten is het onderhand al donker, als ik me uit mijn ongemakkelijke pose los maak voel ik mijn benen niet meer en ik ben dorstig ik heb te veel vocht verloren.
Ik sta op en kijk in de spiegel.
Mijn wangen zijn rood en mijn ogen staan leeg en dof.
Ik adem diep in en loop de gang op.
Het is stil maar er brand wel licht beneden.
Ik loop naar de keuken mijn vader zit aan de keuken tafel de krant te lezen zijn gezicht staat ernstig.
Als ik dichterbij kom zonder iets te zeggen zie ik dat hij de AvondProfeet leest.
Ik pak water en drinkt het meteen leeg een tweede glas volgt en mijn dort is gelest.
"Lees je de AvondProfeet " die vraag was onnodig want ik zag er zelf ook wel maar toch.
Mijn vader geeft een kort knikje maar leest gewoon verder.
"Hallo ik praat tegen je " zeg ik en ik ruk de krant onder hem vandaag.
Normaal zou ik nooit zo reageren alleen ik ben nog steeds boos omdat ze gelogen hebben.
"Doe eens even normaal" mijn vader doet zijn lees bril af en kijkt me verbaast aan.
"Nee dat doe ik niet! " gil ik boos.
"Jongedame wil jij niet zo'n toon tegen mij aanslaan " zegt mijn vader nu ook boos.
"Dat doe ik wel! Jij negeert me dat is anders ook niet normaal maar ach wat maakt het uit ik ben maar een meisje van 16 die nog op school zit" schreeuw ik.
"Waarom doe je nu opeens zo MelanieOmloop " brult mijn vader.
"WAAROM DOEN JULLIE ZO ZOU JE BEDOELEN " ik voel woeden in mijn op borrelen.
"Melanie.." Klinkt de verbaast stem van mijn moeder die ook de keuken in loopt.
"Lieverd wat.." Mijn moeder kijkt me bezorgt aan.
"Niks lieverd" ik gooi de krant op de grond en loop de trap op ik zie nog net een plaatje van Voldemort maar ik ben te boos om dat tot me door te laten dringen.

Ik zit snikkend op mijn bed.
Mijn moeder heeft al een aantal keer aangeklopt maar ik wees steeds af na een tijdje had ze het maar opgeven.
Ik weet niet wat het was maar op dit Moment verlang ik echt naar school.
Hoe erg het dit jaar ook is alles is beter dan bij dezen mensen die zich mijn ouders noemen,ouders liegen niet over zulke dingen.
In ieder geval dat horen ze niet te doen.
Ik hoor een getik op het raam van mijn kamer.
Ik schiet omhoog en zie Opaal daar zitten.
Ik glimlach zwakjes en laat haar binnen.
Nog een beetje een fijn gezelschap.

Ik was op internet aan het kijken naar afbeeldingen en toen kwam ik dit tegen je weet niet hoe hard ik moet lachen 😂

Dezen quot vond ik wel goed bij Melanie passen.
Dit is echt zoiets dat ze tegen Draco zou zeggen.