Pastinaakpuree

Hoofdstuk 8

Het is twee dagen later als ik alleen de eerste drie uur op school hoef te zijn. 's Middags vindt namelijk de fotoshoot plaats voor de reclamecampagne en daarvoor worden Jaelin en ik bij aanvang van de kleine pauze door Rosa van Dalen van school gehaald. In haar witte Audi A6 staat ze te wachten aan de overkant van de straat.

Terwijl we de straat oversteken, knijpt Jaelin in mijn hand. 'Spannend hè?'

'Ja, nou.' Hoe heeft dit ooit kunnen klinken als een goed idee? Ik ben ongeveer zo fotogeniek als een nijlpaard met huiduitslag op een bad hair day. Voor zover nijlpaarden haar hebben tenminste, maar het gaat om het idee.

Meteen als we de auto in stappen – Jaelin voorin en ik op de achterbank – begint Rosa enthousiast te ratelen over hoe geweldig het wel niet is dat wij de sterren van de nieuwe campagne van Knop & Co zijn. 'Ik ben zo tróts op jullie.' Die zin herhaalt ze wel een keer of vijf, en dat allemaal nog voordat ze de motor start.

'Ik ben blij dat er nog iemand trots op me is,' mompel ik terwijl ik mijn gordel vast klik. Wie had kunnen vermoeden dat ik ooit de ster van een reclamecampagne zou worden? En wat voor een. Als ik eenmaal in de wijde omtrek bekend sta als lesbienne kom ik natuurlijk nooit aan een vriendje. Je wordt hartelijk bedankt voor je impulsieve plannen, Jaelin.

Gezien de rest van de personen in deze auto er geen idee van lijkt te hebben hoe ik me voel, rijdt Rosa vrolijk met haar vingers op het stuur tikkend weg bij school. Na een paar meter draait ze de volumeknop van de radio wat verder open, waardoor de stem van Ariana Grande door de auto schalt. Luidkeels zingt ze mee.

'Mam,' zegt Jaelin gegeneerd. 'Als je per se wilt meezingen, zing dan wel de goede tekst. En please, dit is niet het soort muziek waar jij vrolijk van zou moeten worden.'

'Maar ik ben gewoon vrolijk. Dit gaat een geweldige dag worden. Ik kan nu al niet wachten om het eindresultaat te zien. Jullie doen het vast fantastisch. Twee van die prachtige meiden, dat kan gewoon niet anders.'

Ik hoop maar dat dit ritje niet al te lang duurt, anders zie ik mezelf genoodzaakt uit een rijdende auto te stappen. Geen erg aantrekkelijke optie als je bedenkt dat ik morgen graag ook nog zou willen leven. 'Waar is die shoot eigenlijk? Was het niet bij jullie thuis?'

'Nee, dat was geen geschikte locatie. We hebben een deal gesloten met Meubels Op Maat om vandaag de showroom te mogen gebruiken.'

O. Mijn. God. Misschien dat ik beter toch nu uit de auto kan stappen. Als mijn moeder dit ontdekt, heb ik namelijk sowieso geen leven meer over. En ze gaat het hoe dan ook ontdekken, want de fotoshoot vindt uitgerekend plaats op haar werk.

Ik ben nooit erg gelovig geweest, maar nu bid ik met alles wat ik in me heb dat mam veilig op haar kantoor blijft zitten en dat er geen mensen in de zaak rondlopen die mij herkennen. Van alle mogelijke locaties is dit absoluut de ergste optie. De hele middag in bikini in een stinkend weiland staan was leuker geweest, zelfs met de vrieskou die buiten heerst.

'Hé Nikki, misschien kan je moeder wel even komen kijken,' merkt Rosa tot overmaat van ramp op. 'Zij is vast ook ongelofelijk trots op je.'

'Dat lijkt me geen goed idee.'

'Waarom niet? Je hoeft echt niet bang te zijn dat je niet mooi op de foto zult staan, hoor. We hebben een make-upartiest uitgenodigd die al je sterke punten extra goed kan benadrukken.'

Dat is ook wel nodig met mijn hoofd. 'Ik eh... Volgens mij hoeft mijn moeder vandaag helemaal niet te werken.' Was dat maar zo. Had ze haar vrije dag maar op donderdag in plaats van op woensdag. Dat was dan weer een zorg minder geweest.

'Ach, wat jammer nou. Kun je haar niet even bellen?'

'Ze komt echt niet op een vrije dag naar haar werk, hoor,' probeer ik mezelf eruit te redden. 'Ze heeft... eh, nogal ruzie met de directeur van Meubels Op Maat.' Heel goed. Nu praat ik haar ook nog allerlei problemen aan.

Hoofdschuddend stuurt Rosa haar auto een rotonde op. 'Arm ding.' Maar vervolgens begint ze gelukkig over het eten van die avond. Ramp afgewend. Voorlopig althans.

-

Dus zo ziet de filmset van de meest amateuristische film ooit eruit. Dat is de eerste gedachte die in me opkomt als ik het plaatselijke filiaal van Meubels Op Maat in loop. Op de deur hangt een bordje met de tekst dat de zaak vandaag wegens promotionele doeleinden gesloten is en binnen staat de hut vol met lampen, poederdozen, lichtschermen en wat je verder nog maar nodig zou kunnen hebben voor een fotoshoot.

'Kom maar mee deze kant op,' gebaart Rosa terwijl ze dwars door een kluitje medewerkers heen banjert. Voor een rek vol kleding houdt ze stil. 'Kijk, dit hebben we speciaal voor jullie laten komen. Is het niet enig?'

Ik kan me alleen maar afvragen of er tenminste één kledingstuk bij hangt dat ik in het dagelijks leven zou dragen. Al die neonkleurtjes en rokjes zijn zó niet mijn stijl. Als ik wil lichtgeven in het donker kan ik net zo goed een mijnwerkershelm opzetten.

'Door middel van vrolijke kleuren hopen we bij de klant een positieve emotie op te roepen.' Vertederd laat Rosa een vinger langs de verschillende stofjes in het rek glijden. 'Kies maar iets uit wat jullie leuk vinden. Jullie kunnen je omkleden achter die deur daar, ik geloof dat dat de personeels-wc is. Over tien minuten verwacht ik jullie bij de make-up.' Vrolijk neuriënd en flink met haar heupen wiegend loopt ze weg, ons bij het rek met afschuwelijke kleding achterlatend.

'Zoek maar uit wat je leuk vindt?' Verbluft kijk ik Jaelin aan. 'Wat nou als ik helemaal niks leuk vind? De kleren die ik aan heb, die vind ik leuk. Ze zijn misschien nogal simpel en kleurloos, maar ze zitten fijn.'

'Wat is je probleem? Het is maar een shoot. Je moet gewoon doen alsof je iemand anders bent. Zoals Beyoncé met Sasha Fierce bijvoorbeeld. Neem gewoon je eigen alter ego. Nikki de Neonlover.'

Ik trek één wenkbrauw op. 'Zeg dat alsjeblieft nooit meer.'

'Nikki de Neonlover, Nikki de Neonlover. Waarom probeer je niet gewoon een paar dingen? Misschien staat fluorescerend roze je hartstikke goed. Om eerlijk te zijn denk ik eigenlijk van wel.'

Ja hoor. Zij is gek. Volkomen krankzinnig.

'Kijk dan naar mij. Welke kleur past er nou bij rood haar?' Met een gekweld gezicht plukt ze aan haar haren. 'In zo'n roze topje lijk ik op iets dat ontsnapt is uit een poppenhuis van een kleurenblinde kleuter.'

Aarzelend steek ik een hand uit naar het kledingrek. 'Denkt je moeder dat we pornosterren zijn of zo?'

'Geloof me, dan was ze wel met iets nog ergers aangekomen.' Jaelin vist een knalgeel topje uit het rek. 'Hoe denk je dat geel het doet met rood?'

'Vast beter dan roze.' Ik kan nog steeds alleen maar vol afschuw naar de kledingstukken staren. Volgens mij kun je alleen al door het kijken hiernaar een voorhoofdsholteontsteking oplopen. Nu ik erover begin... volgens mij is mijn lichaamstemperatuur niet helemaal in orde.

Jaelin ziet me kijken en schudt haar hoofd. 'Verstand op nul en het eerste aantrekken dat je in je handen krijgt. Drie, twee, een, gaan!'

- - -

A/N Deze is voor JJBrightSide omdat ze als enige uit onze groepsapp niet in het originele Drive-bestand zat, maar nu toch een enthousiaste lezer is. Ik hou van jouw reacties.