Pastinaakpuree

Hoofdstuk 23

De volgende morgen op school storm ik meteen op Jaelin af, ook al is die druk in gesprek met een klasgenootje. 'Je zei dat ze er niet achter zou komen.'

'Help me even. Wie zou waar niet achter komen?'

'Dat weet je best. Mijn moeder. Blijkbaar heeft ze iets van de campagne gezien of zo, want ze wist het.'

'O,' zegt Jaelin. 'Ik denk dat ik wel weet hoe dat komt. Mijn moeder heeft haar een uitnodiging gestuurd voor het feestje van vanavond. Ik wilde haar nog tegenhouden, maar ik was al te laat. Sorry.'

'Het ligt niet aan die uitnodiging. Die heb ik net op tijd kunnen onderscheppen. Ze moet er op een andere manier achter zijn gekomen. Door de campagne dus. Is die al live?'

'Nee. Nou ja, alleen het billboard op de snelweg, maar daar komt jouw moeder toch niet?'

'O, dat is daar bij de afslag,' mengt ons klasgenootje zich in het gesprek. Het is een hoogblond meisje dat Priscilla heet. Arm kind. 'Mijn vader staat daar elke dag in de file omdat de afrit daar afgesloten is. Hij moet nu helemaal omrijden naar zijn werk.'

Goh, wat jammer voor hem. Ik richt me weer tot Jaelin. 'Nee, mijn moeder komt daar inderdaad – Wacht even, welke afrit is er precies afgesloten?' Het kippenvel springt op mijn rug als in mijn hoofd de puzzelstukjes in elkaar vallen. Als de afrit bij de kruising naar Meubels Op Maat afgesloten is, moet mijn moeder op een andere manier naar haar werk rijden. En dan is de kans groot dat ze inderdaad langs het billboard komt. 'Kutzooi. Waarom moet dat net nu?'

Jaelin pakt mijn hand vast en knijpt erin. 'Het komt wel goed. Er zijn vast nog wel meer mogelijke routes. Misschien neemt ze die wel.'

'Ja, en misschien winnen we vanavond ook de Postcode Loterij.' Shitterdeshitterdeshit. Hoe moet ik mijn moeder er nou van overtuigen dat ik niet lesbisch ben als ik levensgroot op een billboard sta met mijn zogenaamde vriendin? Nu zit er sowieso nog maar één ding op. 'JayJay, mag ik bij jou komen wonen tot we klaar zijn met school?'

'Ja hoor,' antwoordt ze zonder enige aarzeling. 'Je weet toch dat je bij ons altijd welkom bent? Mijn moeder beschouwt je als de dochter die ze zelf niet heeft.'

'Je moeder heeft jou toch?'

'De andere dochter, bedoel ik. Het is haar na mij niet meer gelukt om nog meer kinderen te krijgen. Daarom is ze zo dol op jou.'

Ik heb weleens eerder opgevangen dat Rosa eigenlijk graag nog meer kinderen had gewild, maar nog nooit zo expliciet. 'Wauw. Ik laat me graag adopteren. Vooral gezien mijn enige andere opties momenteel bestaan uit mijn vader en de straat.' Het liefst zou ik tegen haar schreeuwen dat we dit van tevoren hadden kunnen weten, maar dat zou wel heel erg ondankbaar zijn. Ik betwijfel of Fred en Rosa graag als crisisopvang zouden dienen als ik eerst een stevige bitchfight heb met hun zo geliefde dochter.

'Dus wanneer trek je bij ons in?'

'Nadat mijn moeder me echt op straat heeft gegooid. Wat nu niet lang meer kan duren.' Ze hoeft dat billboard nog maar één keer te zien om te twijfelen aan mijn verklaring. Om haar haatgevoelens weer op te laten laaien. Dan zal ze me weer gaan beschuldigen van onverantwoordelijk gedrag en kan ik mijn koffers pakken, of ik nou echt lesbisch ben of niet.

'Weet je wat?' zegt Jaelin. 'Laten we ons eerst richten op vanavond. Dan zien we morgen wel weer verder wat we met je moeder doen.'

'Hoezo richten op vanavond? Wat valt er te richten? Trouwens, ik ga niet eens.'

'Wat is er vanavond?' wil Priscilla weten. Ze staat nog steeds bij ons, hoewel ze overduidelijk het derde wiel aan de wagen is.

'De lancering van een nieuwe reclamecampagne voor het bedrijf van mijn vader,' antwoordt Jaelin zonder haar blik van mij af te wenden. 'En jij gaat zeker wel. Je bent een van de sterren van de campagne. Ik begrijp dat het niet helemaal gaat zoals we gepland hadden nu die ober een vriendin blijkt te hebben, maar je kunt het niet maken om weg te blijven. Dan zou je Knop & Co gigantisch in de steek laten.'