Pastinaakpuree

Hoofdstuk 16

Ik word wakker van pijn in mijn nek. Waar ik ook ben, dit is geen zacht bed met donzige dekens. Onder mijn ledematen voel ik slechts een bikkelhard oppervlak.

Moeizaam open ik mijn ogen. Blijkbaar bevind ik me in een badkamer. De badkamer van Jaelin, om precies te zijn.

De herinneringen beginnen binnen te druppelen. Dronken mensen. Ashley die in het zwembad viel. Jaelin die me zoende. Hoe ik daarna naar binnen ben gerend om me te verstoppen.

Als ik heb geslapen dan moet het feest nu wel zo onderhand afgelopen zijn. Misschien is het al wel de volgende morgen en kan ik zo lekker een ontbijtje gaan maken voor drie mensen met een kater plus mezelf.

Ik werp een blik op mijn horloge. Wacht, wat? Twee uur nog maar? Instinctief voel ik aan dat mijn horloge hiermee niet twee uur 's middags bedoelt. Vermoedelijk is het feest nog in volle gang. Kakzooi.

Nou ja, ik kan niet in dit bad blijven zitten. Dat bezorgt me te veel spierpijn. Misschien moet ik proberen ongezien de keuken te bereiken voor nog een cola, eventueel een snack, en mezelf dan opsluiten in de logeerkamer. Als daar tenminste geen mensen aan het seksen zijn, want ik meen vaag geluiden te horen die bij mijn weten alleen geproduceerd worden door twee mensen samen.

Vol goede moed hijs ik mezelf over de badrand heen en ruk ik de deur van de badkamer open. Voor me doemt het beeld op van een boom van een kerel die iemand onder zich verplettert op Jaelins bed. Dus daar komen die geluiden vandaan.

Maar dan rolt de boom opzij en komt de persoon onder hem tevoorschijn. Jaelin in hoogsteigen persoon. De knoopjes van haar blouse zijn losgemaakt, waardoor iedereen in de kamer nu vol uitzicht heeft op haar beha. Dat wil zeggen: ik en... o fuck, Ricardo.

Jaelins ogen worden twee keer zo groot als ze me ziet. Meteen duwt ze Ricardo een stukje bij zich vandaan. 'Nikki! Zat jij al de hele tijd in de badkamer?'

'Ja. Ik was daar in slaap gevallen.'

Nu kijkt Ricardo ook op. Zijn blik glijdt over mijn lichaam en hij fronst. 'Jij heette toch Daphne?'

Ik weet geen gevatte reactie te verzinnen en dus sta ik hem maar gewoon aan te staren. Zijn handen liggen nog precies waar ze zich bevonden op het moment dat hij me opmerkte: op de borsten van mijn beste vriendin. Voor de eerste keer deze week ben ik blij dat we een relatie faken. 'Blijf van mijn vriendin af.'

'Ze vindt het zelf anders maar wat lekker,' grijnst Ricardo. 'Wil je erbij? Ik kan best nog een lesbo omturnen vanavond. Alleen voor jou kost het geld.'

Een hoog lachje ontsnapt uit mijn keel. 'Jij denkt dat ik je ga betalen voor ongewenste intimiteiten? Had je gedacht, lul.' Voor hij de kans krijgt me weer uit te schelden, haast ik me de kamer uit. Ik zou duizend keer liever echt lesbisch zijn dan me door hem te laten betasten. Ik vraag me af of hij iets in Jaelins drankje gedaan heeft. Ze leek me nog vrij helder.

Als ik bij de piano kom, zit Meneer Ober daar weer. Misschien moet ik toch eens vragen hoe hij heet. Dit keer is hij geen nummers van Kanye West aan het spelen, maar zit hij gewoon maar wat van een biertje te nippen en voor zich uit te staren.

Als hij mij in de gaten krijgt, kijkt hij op. 'Hé, jij weer. Waar was je al die tijd?'

'Ik was in slaap gevallen. Sorry, wanneer precies ben ik aangesteld als jouw persoonlijke entertainer voor vanavond?'

'O nee, zo bedoel ik het helemaal niet, maar –'

'Mooi zo. Fijne avond nog.' Ik loop hem straal voorbij, de trap af. Pas als ik beneden ben, besef ik dat ik nu niet meer naar boven kan om me te verstoppen. Niet zolang Ober daar zit. Als hij ontdekt dat ik mezelf wil opsluiten in de logeerkamer wil hij misschien wel met me mee. Ik wil niet met hem naar bed of zo.