Pastinaakpuree

Hoofdstuk 13

De rest van de dag kan ik aan niks anders denken dan hoe het zou zijn om Jaelin te zoenen. Haar woorden hebben me niet gerustgesteld. Het kan niet anders dan verschrikkelijk ongemakkelijk zijn. Hoe kan ik haar ooit nog normaal aankijken als we dat eenmaal gedaan hebben? Eén zoen zal alles veranderen.

Na de laatste les fiets ik als een bezetene naar huis om wat belangrijke spullen voor het feest op te halen. Mijn pyjama (hoewel ik niet denk dat er vannacht veel geslapen zal worden), mijn tandenborstel en een nieuw shirtje dat ik twee weken geleden heb gekocht. Dan zet ik koers naar het huis van de familie Van Dalen.

Als ik aanbel, maakt Rosa de deur open. Zoals gewoonlijk bestaat haar outfit uitsluitend uit de kleuren wit en zachtroze. Zonder het te beseffen is ze precies in de dresscode voor het feest gekleed. Helaas is het niet de bedoeling dat ze daarbij aanwezig is. 'Hallo lieverd, kom binnen. Wat een geweldige shoot gisteren, hè?'

'Ja, fantastisch.' Ik hoop maar dat ze het sarcasme in mijn stem niet hoort. Voor haar was het echt iets geweldigs om haar dochter zo te zien stralen.

'Ik heb net de eerste foto's doorgemaild gekregen. Wil je ze zien?'

Alsjeblieft niet. 'Een andere keer graag. Waar is Jaelin?'

'In de tuin.'

'Bedankt.' Opgelucht haast ik me bij Rosa weg en de tuin in. Daar staat Jaelin te prutsen met een snoer kerstverlichting. 'Hulp nodig?'

Met een ruk kijkt ze op. 'Je komt als geroepen. Die klotelichtjes zitten allemaal in de knoop en ik moet ook de kachels nog aansluiten. Heb jij verstand van kachels?'

'Net zoveel als van wasmachineonderdelen. Niet dus. Geef mij die lichtjes eens. Toevallig heb ik een verborgen talent als kerstlichtontwarrer.'

Dat laat Jaelin zich geen twee keer zeggen; meteen duwt ze me de lichtjes in mijn handen. 'Alsjeblieft. Roep me maar als je klaar bent, dan ga ik wel even naar die kachels kijken. Hé, trouwens, denk je dat ik de jacuzzi aan moet zetten?'

'Je moet de vraag zo stellen: wil je dat de dronken mensen die hier straks rondlopen massaal hun kleren uittrekken om in een warm bad te duiken?'

Een brede grijns verspreidt zich over haar gezicht. 'Ja.'

Dat was niet het antwoord dat ik in gedachten had. 'Weet je dat zeker?'

'Ja. Het is februari. Hoe krijg ik mensen anders zo ver om hun kleren uit te trekken?'

Van schrik prik ik met een kerstlichtje hard in mijn hand. 'Au! Wat zeg je? Hoezo moeten mensen hun kleren uittrekken?'

'Omdat dit een cool feestje is natuurlijk. Op coole feestjes trekken mensen hun kleren uit.' Ze zegt het zo achteloos alsof dit regel een in het feestwetboek is.

'Daar doe ik dus mooi niet aan mee.' De rillingen kruipen al over mijn rug bij de gedachte. Ik zonder kleren? Ik durf nog niet eens naar een jongen te kíjken, laat staan handelingen te verrichten waarbij kleding in de weg zou kunnen zitten. Het liefst zou ik hier vanavond in een skipak rondlopen.

Jaelin negeert mijn opmerking en begint een straalkachel die op het terras staat uitvoerig te bestuderen. Of ze doet alsof ze me niet gehoord heeft of ze had ook niet verwacht dat ik eraan mee zou doen. Waarschijnlijk allebei. 'Er komen in ieder geval wel genoeg jongens. Ik heb tegen Ricardo gezegd dat hij zijn vrienden mee moet nemen.'

Laten we het alsjeblieft niet weer over Ricardo hebben. Stiekem hoop ik nog steeds dat hij helemaal niet komt. Net als die etterbak van een Freek. Waarom lopen er ook allemaal van die idioten rond op de wereld?

'Serieus Nikki, ik weet dat wij verondersteld worden een relatie te hebben, maar ik denk echt dat vanavond de beste optie is om in contact te komen met een leuke jongen.'