Pastinaakpuree

Hoofdstuk 14

Een uur later staan Fred en Rosa eindelijk op het punt te vertrekken. In de hal trekken ze hun jas aan en nemen afscheid van Jaelin alsof ze haar een jaar niet zullen zien.

'Breek de tent niet af, hè?' gromt Fred in haar haar als hij haar stevig omhelst. 'Je ziet er prachtig uit trouwens. Er kwamen toch geen jongens?'

'Dank je, pap. En waar hebben we jongens voor nodig? Ik heb Nikki toch?'

'O ja,' herinnert hij zich. 'Nou, doe voorzichtig.'

Nu is het de beurt aan Rosa om haar dochter plat te knuffelen. 'Wat ben je toch snel volwassen geworden. Ik ben trots op je, darling.'

'Heel fijn om te weten, mam. Kunnen jullie dan nu gaan? Onze pizza's kunnen elk moment bezorgd worden en we hebben nog een hoop te doen.'

'Natuurlijk.' Rosa laat haar dochter weer los en kijkt haar streng aan. 'Maar er wordt niet overgegeven in mijn moestuin. En als er iets breekt, gaat de reparatie van je zakgeld af.'

'Jahaa.' Met een zucht duwt Jaelin de deur achter ze dicht. 'Uw zeur, onze zorgen.'

Daar kunnen Ashley, Audrey en ik alleen maar om gniffelen, ook al hebben we die variant op de slogan van Knop & Co al duizend keer gehoord. Met z'n vieren haasten we ons naar de keuken.

'Als jullie de tafel vrijmaken en de drank boven gaan halen, zorg ik dat we iets te drinken hebben bij de pizza,' instrueert Jaelin ons. Zonder op een reactie te wachten, stormt ze al op de koelkast af.

Geen probleem. De eettafel is zo ontdaan van de snuisterijen die er normaal gesproken stof staan te vangen. Vervolgens lopen we naar boven, om met onze armen vol drank weer naar beneden te komen. Daar spreiden we alles uit over de tafel. Het feest kan beginnen.

- -

Even ben ik bang dat er helemaal niemand zal komen. Dat we net als van die losers in Amerikaanse high school films helemaal alleen op ons eigen feestje zullen zitten. Maar eindelijk, om half tien, gaat dan toch de bel.

Als Jaelin de deur opent, staan die irritante Freek en zijn vrienden voor haar neus. Met een kwaadaardige grijns kijkt hij haar aan. 'Hebben we al iets gemist?'

'Nee, jullie zijn net op tijd,' lacht Jaelin liefjes. Ze doet een stap opzij om de jongens binnen te laten.

Meteen valt Freeks blik op mij. 'Hé, waarom draagt zij geen roze? Geldt de dresscode voor jullie niet?'

'Natuurlijk wel,' reageert Jaelin. 'En ze draagt ook roze, maar dat kun jij niet zien. Dat zit namelijk onder haar jurk.'

'Ja hoor. Eerst zien, dan geloven. Dat wordt strippen vanavond.'

Ik kan alleen maar beschaamd mijn hoofd wegdraaien. Mooi niet dat ik vanavond ook maar één kledingstuk uit ga trekken. Behalve de schoenen misschien, maar die tellen niet.

Jaelin prikt de etterbak uit onze klas zogenaamd dreigend in zijn borst. 'Er is hier maar één persoon die Nikki zonder kleren ziet en dat ben ik. Je blijft van mijn vriendin af, begrepen?'

'Chill, kabouter. Alsof ik serieus geïnteresseerd ben in een lesbo. Waar is de drank?'

'In de keuken.' Nog voor Jaelin de voordeur dicht kan maken, verschijnen de volgende gasten. De hele meute loopt meteen op de drank af en Jaelin sleurt de tweeling en mij mee naar de tuin. Daar staat de ingehuurde dj al heel zielig in zijn eentje plaatjes te draaien. 'Laten wij het goede voorbeeld geven en gaan dansen. Dan volgt de rest vanzelf wel.'

'Moet dat?' Ik voel er weinig voor om als voorbeeld te moeten dienen voor dat stelletje etterbakken. Straks staan ze allemaal naar ons te kijken.

Maar Jaelin knikt overtuigd. 'Anders ga ik wel eerst wat te drinken halen om je wat losser te maken.'

Voor ik kan protesteren, is ze al weg. Wanhopig werp ik een blik op de tweeling. 'Gaan jullie het ook op een zuipen zetten vanavond?'

'Misschien,' antwoordt Ashley. Zij is degene met de ringetjes in haar oren. 'Maar we mogen geen kater krijgen. Als onze vader dat ontdekt, hebben we de rest van ons leven huisarrest.'

'Maar een beetje kan wel,' zegt Audrey. Haar roze blouse komt net als mijn jurkje uit de kledingcollectie van Jaelin. Het is niet eerlijk; zij mag wel een broek aan en ik niet.

Een ijskoud glas wordt tegen mijn hand gedrukt. Als ik omkijk, zie ik dat er een felrode vloeistof in zit. Wantrouwig trek ik mijn wenkbrauwen op. 'Wie is er vermoord om daaraan te komen? Zeg alsjeblieft dat het Freek is.'

Jaelin lacht. 'Nee. Drink nou maar op. Het is mijn eigen, geheime recept. Twee slokken en je danst de rest van de avond alsof je al tien jaar bij het Nationaal Ballet zit.'

Ik wijs haar er maar niet op dat er op feestjes meestal niet aan ballet wordt gedaan en ruik aan het glas. Hier zit sowieso tomatensap in. De rest kan ik niet goed onderscheiden, maar er is ook iets aan alcohol bij.

'Weet je wat grappig zou zijn? Als jij Freek versiert. Die weet niet wat hem overkomt.'

Vol afgrijzen kijk ik haar aan. 'Mooi niet. Heb je gezien hoe hij ons behandelt?'

'Ja, omdat hij blijkbaar een homohater is of zo. Het zou echt een stunt zijn als je hem versiert.'

Dat kan ze vergeten. Ik ben niet eens in staat een willekeurige onbekende jongen te versieren, laat staan een klootzak die ik hierna nog anderhalf jaar lang elke dag onder ogen zal moeten komen. 'Waarom leg je het niet zelf met hem aan? Als je het toch zo'n leuke stunt schijnt te vinden.'

'Nee, dat lijkt me geen goed idee. Ik wil me richten op mijn modellencarrière. Daar kan ik geen jongens bij gebruiken.'

Onderzoekend kijk ik haar aan. 'JayJay? Heb jij je oog op een bepaalde jongen laten vallen?'

'Hoe kom je dáár nou weer bij,' roept ze verontwaardigd uit. 'Doe niet zo belachelijk. Misschien val ik wel echt op meisjes.'

'Ja hoor, en misschien is mijn moeder eigenlijk een seriemoordenaar die al haar slachtoffers in hun slaap te lijf gaat met een kilo bevroren kip.'

'Nou, dan is het maar goed dat je vannacht hier blijft slapen. Hup, opdrinken.'

Voorzichtig breng ik het glas naar mijn gezicht, om eraan te snuffelen als een drugshond aan een verdacht pakketje. Dit kan hoe dan ook niet goed aflopen, maar toch zet ik het glas aan mijn lippen en neem een flinke slok. 'Gatver. Zit hier kots in of zo?'

'Doe normaal. Het is tomatensap met een beetje citroen, wodka en chocoladesaus.'

Nog voor ze goed en wel uitgepraat is, heb ik het glas alweer terug in haar handen geduwd. 'Drink zelf maar op. Ik ga nog liever als eerste dansen dan dood neer te vallen door wat jij me allemaal voorschotelt.'

'Laat me je moves zien dan,' grijnst Jaelin. Meteen begint ze in het rond te springen als een of andere spastische kikker.

Ik doe alsof ik haar niet zie en begin met mijn voet mee te tikken op de maat van de muziek. Langzaam wieg ik mijn heupen heen en weer.

Als Ashley en Audrey ook beginnen te dansen, durf ik me iets meer te bewegen. Ik probeer de muziek in mijn lichaam te voelen en laat me gaan. Als het me lukt de rest van de wereld te blijven negeren zolang dit feest duurt, vind ik het allemaal prima.

- - -

A/N Vandaag kreeg ik post van de uitgeverij dat ze mijn manuscript ontvangen hadden. Als ik over drie maanden nog meer post krijg, is het goed nieuws. Geen post staat gelijk aan een afwijzing. Fingers crossed.