Pastinaakpuree

Hoofdstuk 19

Op maandagmorgen ben ik in een wonderbaarlijk goed humeur. Zo blij ben ik nog nooit geworden van een maandag. Ik moet me inhouden om niet te gaan fluiten als ik de schooldeuren open duw en naar mijn kluisje loop.

'Hé pot!' klinkt het een paar kluisjes verder. 'Dat was een behoorlijk feestje vrijdag.'

Ik hoef niet eens op te kijken om te weten wie dit zegt. Ik negeer Freek dan ook totaal terwijl ik mijn jas in mijn kluisje prop.

'Ik praat tegen je, suffe doos.'

Nu kijk ik wel op. 'Leuk voor je.'

Zijn wenkbrauwen schieten omhoog. 'O, gaan we stoer doen?'

'Hou toch je mond.' Ik sla mijn kluisje dicht en zet koers naar dat van Jaelin, dat in de rij achter het mijne zit.

Zij sluit ook net haar deurtje af. 'Hé, heb je al gehoord hoe populair we zijn?'

'Ja, nou.' Het is niet alsof het ooit mijn doel was populair te zijn. De enige bij wie ik over het algemeen populair ben, zijn de personen die graag rotopmerkingen over me maken. 'Hoe ga je al die zogenaamde nieuwe fans van ons vertellen dat het uit is?'

'Is het echt uit?' Met een sip gezicht kijkt ze me aan. 'Ik dacht dat jij het ook leuk vond.'

'Wat? Om een relatie met jou te hebben?'

'Nee, om lol te maken. Je kunt erover zeggen wat je wilt, maar ik heb de beste week van mijn leven gehad.'

Angst slaat me om het hart. Voor mij is onze zoen redelijk goed afgelopen. Ik vind het nog steeds heel vreemd dat we zoiets intiems met elkaar gedaan hebben, maar daar blijft het bij. Maar wat als er voor haar wel iets veranderd is? Wat als die zoen bepaalde gevoelens heeft aangewakkerd waarvan ze niet dacht die in zich te hebben?

'Waarom precies sta je naar me te kijken alsof ik een spook ben? Zit er tandpasta op mijn kin of zo?'

Ik ga haar niet midden in de hal tot een liefdesverklaring dwingen. Dat staat gelijk aan sociale zelfmoord. 'Nee hoor. Ik denk alleen dat wij straks even een goed gesprek onder vier ogen moeten voeren.'

'O?' Plotseling verandert de uitdrukking op haar gezicht van verwarring naar begrip. 'Natuurlijk. Ja, het is heel goed om dit soort gevoelens uit te spreken, hoe... verwarrend of confronterend dat ook kan zijn.'

Nu ben ik degene die haar onbegrijpend aanstaart. 'Zullen we eerst maar naar de les gaan voordat we te laat komen?'

'Heel goed idee.' Ze haakt haar arm door de mijne om me richting de trap te slepen. Blijkbaar hebben we volgens haar nog steeds een relatie.

Nog zeven uur. Dan vraag ik haar naar haar gevoelens en is alles voor eens en altijd duidelijk tussen ons.

-

De dag kruipt voorbij. Stiekem verdenk ik de leraren ervan dat ze met de zoemer geknoeid hebben zodat de klok van dat apparaat twee keer zo langzaam gaat. Tegen het eind van het zevende uur verwacht ik dat het buiten al pikdonker zal zijn, maar dat is niet het geval.

Als de zoemer gaat, pak ik zo snel mogelijk mijn spullen in. Hoe eerder dit uit de wereld is, hoe beter. Helaas duurt Jaelin iets langer, waardoor het lokaal al compleet verlaten is als zij eenmaal klaar is om te vertrekken.

'Bij nader inzien kunnen we ook hier blijven,' merk ik op met een schuin oog op de leraar, die proefwerken na zit te kijken of iets dergelijks.

'Jij wilt een liefdesverklaring afleggen met onze leraar Engels erbij?' fluistert Jaelin met grote ogen.

'Jongedames, als ik het niet mag horen, ga dan ergens anders staan smiespelen,' bromt meneer Van der Pol.

Wanhopig trek ik Jaelin mee de gang op, die inmiddels gelukkig ook net zo verlaten is als een woestijn op het heetst van de dag. 'Hoezo een liefdesverklaring afleggen? Ik dacht juist dat jij... Ben je niet verliefd op me?'