Pastinaakpuree

Epiloog

Ik ben nog nooit eerder op een bruiloft geweest. Eerlijk gezegd had ik ook niet verwacht dat dit mijn eerste zou zijn.

Mam knijpt in mijn hand. 'Ben je er klaar voor?'

'Moet ik dat niet juist aan jou vragen?' lach ik. Ze ziet er geweldig uit in die witte jurk. Haar langer geworden haar heeft zijn oorspronkelijke kleur terug en ze straalt helemaal. Wie had kunnen denken dat ik deze dag nog zou mogen meemaken?

'Ach, voor mij is het niks nieuws,' wuift mam mijn opmerking weg, maar de zenuwen in haar stem zijn niet te missen. 'Ik ben al eens eerder getrouwd, hoor.'

Ik hoop van harte dat ze deze keer wel gelukkig zal blijven. Dat Jerome bij haar blijft totdat ze oud en verschrompeld zijn. Over een paar maanden zal ik er tenslotte niet meer zijn om haar door het leven heen te slepen.

'Wie moet er ook al weer als eerste naar binnen?' Jaelin, gekleed in dezelfde bruidsmeisjesjurk als ik, heeft al even weinig verstand van bruiloften. Het is aan Jerome te danken dat dit haar eerste wordt. Hij wilde ons koste wat het kost samen als bruidsmeisjes hebben. Gelukkig vond mijn moeder dat geen probleem. En ik ook niet. Het is juist fijn om te weten dat ik niet de volledige aandacht zal krijgen.

Mam trekt haar sluier recht. Ik vind het een afschuwelijk ding, maar zij houdt ervan. 'Ik ga nu naar binnen en dan lopen jullie achter mij aan.'

Zo gebeurt het. Zij gaat eerst de brede deuren van de kerk door, helemaal in haar eentje, als de echte powervrouw die ze tegenwoordig is, en een paar meter daarna volgen Jaelin en ik.

Op weg naar het altaar voel ik hoe Jaelins hand de mijne zoekt. Ze knijpt erin en ik weet precies wat ze daarmee wil zeggen. Wij zullen ook voor altijd bij elkaar blijven, ook al gaan we na de zomer allebei in een andere stad studeren. Kennelijk is het faken van een lesbische relatie helemaal niet zo slecht voor de vriendschap als ik in eerste instantie dacht.

Als we bijna voorin de kerk zijn beland, vang ik de blik van Jasper. Hij ziet er knap uit in zijn nieuwe pak. Ach, wat zeg ik, hij ziet er altijd knap uit. Vooral als hij me 's morgens vroeg wakker maakt door op mijn keyboard iets van Kanye West te spelen.

Bij het altaar staat Jerome op ons te wachten. Het is alleen omdat mam het zo graag wilde dat ze in de kerk trouwen. Als het aan hem lag, hadden ze nu ergens in een Frans kasteel gestaan met zo min mogelijk gasten.

Als ik om me heen kijk, weet ik dat het goed is zo. Over een tijdje zit ik op het conservatorium en heeft mijn moeder weer een gelukkig huwelijk. En als ik op haar lijk, zal ik misschien wel ooit in deze kerk met Jasper trouwen.

Naast me staat Jaelin gelukzalig glimlachend naar het bruidspaar te kijken. Tussen haar en Ricardo liep het al na een paar weken stuk. Daarna heeft ze geen vriendje meer gehad. Ook geen vriendin trouwens. Ze heeft zich volledig gestort op het van de grond krijgen van haar modellencarrière. Niet zonder succes, dat zeker niet, maar toch gaat ze na de zomer psychologie studeren. Natuurlijk gaan we elkaar elk weekend opzoeken.

Terwijl de priester aan zijn ellenlange monoloog begint, dwalen mijn gedachten naar het feest van straks. Weer een feestje in hotel De Lindenbergh. Alleen dit keer hoeft Jasper niet te werken. Dit keer zal Jaelin niet op het idiote idee komen om te doen alsof we een relatie hebben. Dit keer zal ik de eend, of konijn, of pastinaakpuree, gewoon opeten. Laat ze maar komen.

- - -

A/N Nu is het verhaal dan echt afgelopen. Zo jammer! Had ik al verteld dat er vanaf woensdag een nieuw verhaal komt? Dat is mijn eerste poging tot urban fantasy en het is waarschijnlijk vet slecht, maar dat maakt niet uit op Wattpad. Andere verhalen zijn nog in productie. Tot ziens!