GOODBOY (COMPLETED/EDITING)

Chapter 31:In within

Black's POV

Sumasakit ang ulo ko habang tinitingnan si Mich sa harap ko. Her eyes were blank, She's not crying  neither smiling. Sa tuwing magsasalita ako, she will cut me off. Kanina lang ako yung namomreblama tapos biglang naging ganto. Yung walangyang Alexander na yun! Ang sarap nyang putulan ng ari!!!!!! How dare he!

"Black? Can you call mom? I want to stay here for a while" Pagkasabi nya nun ay dumiretso sya sa guest room.

"Fck!" I uttered. Hindi ako sanay na ganto sya, The last time she acted like that e yung nagbreak sila nung ex nya. I feel useless, Alam kong ayaw nyang magkwento sakin dahil sasabihin nyang hindi ko sya maintindihan. I badly want to help but I don't know how.
I dialed her Mom's number.
"Tita"

(Hey sweetie!) Bungad nito.

"Umm Tita, Michelle will stay here for a couple of weeks I think. Is it okay?"

(Yeah its cool but what's with the sudden plan? Something bad happened?)

"Nothing tita, We just want a bonding" I lied. Well, I don't have the right to meddle with this.

(O-kay! Just inform if you need anything! Take care both of you)

"We will Tita!" Pagkatapos namin mag-usap ay pumunta ako sa kwarto ni Mich. Bubuksan ko sana ang pinto ng tumunog ang phone nya. Matagal nya ito bago sinagot.

"Why?" Bungad na tanong ni Mich.

"I'm not asking why'd you call! I'm ASKING WHY DID YOU DECEIVED ME? WHY DID YOU HURT ME? WHY DID YOU PRETEND THAT YOU LOVE ME? WHY DID YOU CHOOSE TO BROKE MY HEART? WHY? I JUST WANNA KNOW WHY?" Mich shouted. Gustong gusto ko na syang pasukin sa kwarto But I stopped myself. She's been tough for not crying but its a torture inside her.

"Goodbye Alexander! Its over"
Pagkasabi nya nun ay wala na ulit nagsalita.

Michelle's POV

Hanggang ngayon ay hindi pa rin rumerehistro sa isip ko ang nangyari.
My lovestory is almost a fairytale but why does it turn into a dream? Ayaw pa rin maniwala ng puso ko na niloko nya ako. Sa bawat araw na magkasama kami, sa bawat yakap, sa bawat halik, Ramdam kong totoo yun pero bakit niloko nya ako? I gave him my all! Pati puso ko kinuha nya na! Wala ng natira sakin! Pero bakit hindi ko pa rin magawang magalit? Bakit kahit ganun mahal ko pa rin sya? Bakit gusto ko pa ring makasama sya? Napatingin ako sa cellphone kong nagriring, It was him. Napatitig muna ako bago ito sagutin.

(Michelle) Boses pa lang nya, gusto ko ng maiyak but I'm trying to holdback. I need to be tough.

"Why?" Mga salitang lumabas sa bibig ko.

(I just want to know if you're ok-----)

"I'm not asking why'd you call! I'm ASKING WHY DID YOU DECEIVED ME? WHY DID YOU HURT ME? WHY DID YOU PRETEND THAT YOU LOVE ME? WHY DID YOU CHOOSE TO BROKE MY HEART? WHY? I JUST WANNA KNOW WHY?" I shouted. Madaming tanong sa isip ko na naghahanap ng kasagutan pero bakit ayokong marinig ang maaari nyang isagot?

(Sorry) Yun lang ang sinabi nya. Sorry? Sorry lang pero labis labis ang kahulugan. Its just sorry but it feels everything. Parang gusto ko nalang mamatay.

"Goodbye Alexander! Its over" Pagkasabi ko nun ay agad kong pinatay ang tawag at nagsimula ng umiyak. Alam mo yung masakit? Yun yung buong tiwala, pagmamahal at atensyon mo binigay mo sa kanya tapos sya ni minsan hindi naging totoo sayo. Hindi ko alam kung saan ako nagkulang, saan ako nagkamali para lokohin nya ako. Ang sakit! Ang sakit sakit lang!

"Mich!" Naramdaman ko nalang ang yakap ni Black.Lalo akong napahagulgol sa ginawa nya

"I'm the one that said goodbye but I'm the one crying! Kung nakinig lang ako sayo hindi sana ko masasaktan"

"Mich! Just cry! You don't need to explain" And with that, I continue crying helplessly.

Nang magising ako ay 10pm na ng gabi. I saw Black beside me, Ng gumalaw ako ay nagising sya. Her eyes widened.

"Finally! You're awake! You must be hungry! I thought you already give up! You made me worried brat!" Halata ang pag aalala sa boses nito.

"What the hell? Sandali lang ako natulog!"

"Yeah sandali nga! Mga 27hours lang naman Michelle!" Sabi pa nito habang nakatingin sa relo nya.

"Ganun ba?" Napayuko nalang ako ng maalala ang nangyari.

"I'll get you some food to eat, Wait for me Mich!" Agad syang lumabas sa kwarto. I have this urge to call Xander..

Nang mag ring na ang telepono nya ay kinabahan nanaman ako. Ano bang sasabihin ko sa kanya? Should I take him back? But he doesn't love me! Damn this life!

(Hello) My heart skipped when I heard his voice.

"Xander" There's a long pause before he answered.

(Bakit ka tumawag?)

"Gusto ko lang malaman kung minahal mo ako? Kahit konti lang Xander! Nagpakatotoo ka ba kahit minsan sakin? May mga totoo ba sa mga salitang binitawan mo nung tayo pa?" I ask full of hope pero lahat ng yun ay nasagot sa salitang binitawan nya.

(You are everything I hate Michelle!) Hindi nanaman napigilan ng mga luha ko ang pumatak kaya napatakip ako sa bibig ko para hindi nya mahalata.Nung ibang tao ang nagsasabi nyan,wala akong pakielam pero ang marinig mula sa kanya yun, Sobrang hirap palang tanggapin. Parang sinaksak ako ng ilang libong ulit

(Kung wala ka ng sasabihin, iba----)

"N-no matter how much y-you h-have hurt me, I-i w-will pray f-for you e-everynight" And with that, I ended the call.

"Damn this life!! Hindi ko ba talaga deserve ang mahalin? Bakit lagi nalang nila akong niloloko?" Pagkausap ko sa sarili ko.

"Michelle? What the eff Michelle! Mahal yung tv ko, Binasag mo lang!!!!!" Parang bumalik ako sa wisyo ng sumigaw si Black. Agad akong napatingin sa kanya.

"B-Black?"

"Black? Black-ayan kita dyan e! Bakit ibabato mo nalang yung phone mo sa tv ko pa, pwede namang sa pader lang! Damnit Mich! Dad will scold me for sure!" Singhal nya sakin.

"I'm Sorry" I just said at tumungo. What if I end my life? Naramdaman ko ang paglapit sakin ni Black pero hindi ko inaasahan ang susunod nyang ginawa. Hinampas nya ako ng pagkalakas lakas gamit ang unan, napahiga tuloy ako sa kama but I didn't bother to stand. I just look at her blankly.

"Ugh! Hindi lang sya ang tao sa buhay mo, Andito pa ang mga friends at family mo kaya please lang wag kang mag-inarte! Hindi bagay sayo!" Pagtataray nito na nakapameywang pa sa harap ko.

"I just want to die Black"

"Then let me do the honor to kill you! I told you its your game! Recover and ruled it again!" She nagged at me, Lalo tuloy akong naiyak. Kung nakinig lang sana ako, hindi sana ako mahuhulog.

"Hindi mo maiintindihan Black!" I hissed.

"Then make me! Para saan pa't kaibigan mo ko!"

"I GAVE HIM MY VIRGINITY!" I shouted and cry again.

"Alam ko na yan, Iniintay ko lang na sabihin mo! He's going to pay for it!" Nanlaki ang mata ko ng makita si Black. Halatang galit sya dahil nanlilisik nanaman ang mata nya at ang mga kilay nyang laging nakataas

A/N:
Yung habang nagtatype ka, naiiyak ka din :)  Sa lahat ng readers, Hulaan nyo kung sino yung bumisita kay Michelle. Comment nyo lang XD