The PROMISE(Sandro Marcos FANFICTION)

WHB 4

(Please insert Kilometro by: Sarah G. 😍❤)

Akela Ashkeen POV.

Yung feeling na gustong gusto ko na siyang sampalin ngayon na nandito siya sa harap ko dahil sa mga pinagsasabi niya kanina. Imagine? Bago pa pala pumunta ng London nakakaalala na? Pero mas inuna niyang pumunta dun kesa makipagusap sken? Hayyys nakoooo. 😈
Ive been trying to control my tears from flowing pero talaga siguro na nilalaglag ako ng buong sistema ko. Dahil kusa na lang naglaglagan ang luha ko. Sandro was about to come near me.
"Dyan ka lang! " inis na sabi ko at naasar na pinunasan ng likod ng palad ko ang luha ko. I dont care kung anong itsura ko ngayon tutal naman nagsabi na siya . Sasabhin ko na din lahat ng gusto kong sabhin!
"Akie please?" Pakiusap niya. Pero hindi ko siya pinansin.
"Bago ka pumunta ng London nakakaalala ka na pala pero anong ginawa mo? Ni hindi ka nagpaalam saken na babalik ka na dun sa dhapne mo! Ni hindi mo binigyan yung press at media ng kung ano talaga ako sayo para naman hindi ako nabansagan na third party ng bayan! Sabhin mo nga saken Sandro! Kaya mo bang maghintay ng sampung taon and pagkatapos babalik ka dito hindi mo ako natatandaan at sa huki hindi ako yung pipiliin mo?! " galit na sabi ko saknya. And i cant help not to point fingers on him this time. Sobrang sakig kase na kung hindi ko sasabhin sasabog yata yung puso ko.
"Akie please let me explain" sabi niya. Kita ko naman sa itsura niya ngayon ang magkahalong fears and worries.
"Bakit Sandro? Hinayaan mo bako na magexplain sayo before? Nung pinapili ka ni dhapne nagsalita ka ba? Nung sinasaktan niya ako dahil sayo may nagawa ka ba? Nung sinabi nh daddy mo na makinig ka samen nakinig ka ba? And you know what broke me that time sandro? Is when i was about to come near you pero hindi moko hinayaan makalapit sayo!" 😭😭
Wala siyang masabi. I can see his eyes seems to get teary.
"And ngayon papano kong sabhin ko sayo na mahal a din kita?!" That when his eyes widened.
"Oo Sandro! Mahal pa din kita! Mahal na mahal! Yung kahit ilang milya yung layo natin sa isat isa noon nagawa kong lumaban dahil mahal kita! Nung nalaman ko na hindi moko maalala pumayag ako sa gusto ng ninong na tulungan kang maalala ang lahat tungkol saken kase nga mahal na mahal kita! Yung hinayaan ko na lang na bumalik ka ng london para puntahan si dhapne hinayaan kita kase nga mahal kita! And gusto ko yung ikakasaya mo! Yung kahit ang sakit sakit na dito!" Umiiyak nako sabay turo sa dibdib ko. Mukha nakong ewan pero wala nako pakialam.😭😭
"God im so sorry Akie! " sandro hugged me tight i didnt object kase miss na miss ko na din naman na mayakap siya. God. Anong meron sa lalaki na to para kabaliwan ko ng ganito?
"He is kissing my hair and rubbing my back . While i continue to cry. Feeling ko kase hindi ako makahinga kapag hindi ako umiyak.
"Only if i knew na masasaktan kita hinayaan ko na lang yung sarili ko na sabhin lahat ng nararamdaman ko sayo. Kahit naman hindi ka maalala ng isip at utak ko. Yung puso ko ikaw naman yung hinahanap." 😍😍
Sa narinig ko mas lalo akong napaiyak, actually humahagulgol na yata ako juskooo dyahe ! 😴😴
"Ever since i came back here without recognizing you. Theres a part of me always missing you. And aaminin ko sayo kahit hindi kita maalala ikaw at ikaw pa din yung pipiliin ko." He added.
My knees feels like jelly.
Rinig na rinig ko yung tibok ng puso niya. and sa isang iglap lahat ng worries ko and lahat ng hatreds nawala. Ganun naman siguro kapag mahal mo ang isang tao. Kahit ilang beses ka pang magpatawad wag lang siyang mawala sayo. And that night. After all the dramas and explanations. We reconcile. And i admitn ngayon lang ulit ako naging masaya after he went to London for study 10 years ago. 😍😍